Już nie ucieknę recenzja

Matka trójki dziewczynek odkrywa, że jej mąż ją zdradza z młodszą pracownicą. Wściekła na niego i na rodzaj męski w ogólności, postanawia zabrać dzieci i uciec na koniec świata, a konkretnie do małego miasteczka na Kujawach. Wychowuje trojaczki najlepiej jak potrafi, jednocześnie utwierdzając je w przekonaniu, że miłość przynosi więcej szkody niż pożytku. Czy siostry trafią w końcu na prawdziwe i silne uczucie, która pokona narzuconą na nie przez matkę klątwę?

Pierwszy tom "Sióstr z ulicy Wiśniowej" opowiada historię Ady. Przyjęło się, że jest ona najmłodszą z rodzeństwa, chociaż od narodzin sióstr dzielą ją minuty. Jest nieśmiałą, ale kreatywną introwertyczką, która wszystko długo analizuje i tłumi w sobie uczucia. W zasadzie najwięcej mnie z nią łączy, jeśli chodzi o charakter, dlatego nie dziwne, że od razu ją polubiłam. Pozostałe dwie siostry to żywiołowa Jagna i pewna siebie Sara. Nie mogę się doczekać również ich historii w kolejnych tomach.

"Już nie ucieknę" jest powieścią typowo obyczajową. Pozwala czytelnikowi obserwować dzieje różnych rodzin i ich rozmaite problemy. Postacie różnią się od siebie, są barwne i dobrze poprowadzone, żaden wątek nie nudzi. Zdajemy sobie sprawę, że każdy z bohaterów ma inną sytuację życiową, doświadczenie i charakter, dlatego zachowują się tak a nie inaczej. Nie z każdą decyzją czy przekonaniami się zgadzałam, ale i tak było to dla mnie ciekawe obserwować, w jaki sposób z danym problemem poradzą sobie osoby myślące w inny sposób.

Powieść jest lekka, napisana prostym językiem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Łatwo można się odprężyć i wniknąć w stworzony przez autorkę świat. Dlatego książkę polecam przede wszystkim miłośnikom gatunku, komuś kto szuka czegoś niezobowiązującego. Na pewno można przy "Już nie ucieknę" przeżyć miły czas, na trochę oderwać się od własnych problemów. Warto nadrobić lekturę, zwłaszcza, że niedługo ukaże się kolejna część, tym razem bliżej poznamy Sarę.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa Replika.