Ostatni Olimpijczyk

Finałowa walka, która zgodnie z koncepcją tragedii/komedii antycznej, rozpisana jest na trzy dni. TRZY. To o dwa za dużo, jak dla mnie.

Percy ma propozycję od Nico - chłopak wpadł na szalony pomysł pokonania Kronosa. Ale syn Posejdona woli brnąć w nieudaną partyzantkę i tracić ludzi. Kiedy już staje przed wyborem - plan Nico albo giniemy - przystaje do chłopaka. I wiecie co? I trzeba było tak zrobić od razu, bo ten plan jest jedynym, który zadziała! Jakby słuchali wyroczni to by wiedzieli. Ale nawet Percy, w swoim heroizmie i wielokrotnym powtarzaniu o równości, jednak woli stronić od Nico, bo ten 'śmierdzi śmiercią'. A no, i jest synem Hadesa, a Hades to zdrajca, więc jego syn automatycznie też zdradzi... Ale plan zakłada poznanie przeszłości Luka, co prowadzi do poznania kilku dni z jego życia. Oczywiście te dni są strasznie kluczowe, bo tylko takie są potrzebne.

To zdecydowanie najbardziej przedziwna książka w cyklu. No bo patrz - ni z gruchy autor daje nam w twarz wiadomością, że Paul WIE o wszystkim. A ja się pytam - kiedy on się dowiedział? I dlaczego nie zadzwonił, że psychiatryk będzie miał dwoje nowych pacjentów? Jeśli myślicie, że normalny człowiek na wiadomość "hej, starożytni bogowie istnieją!" wzruszy ramionami i to zaakceptuje, to chyba jesteście nastolatkami. Normalny człowiek bez dowodu nie uwierzy. A on co robi? Marzy o wejściu na Olimp. Aleee to nic. Pożycza czternastolatkowi samochód - bo to w końcu Percy jest, on sobie radę da, na ni...

 I takim oto sposobem nadszedł czas na ostatnią część z serii „Percy Jackson i bogowie olimpijscy”, czyli „Ostatniego Olimpijczyka”. Czy jest to dobra książka? O tak. A czy jest to dobre zakończenie serii? Zdecydowanie!
Ale od początku. Przez cały rok herosi przygotowywali się do walki z tytanami. Jednak wiedzą, że armia Kronosa z każdym kolejnym dniem staje się potężniejsza i że mają małe szanse na sukces. Bohaterowie będą musieli przejść przez liczne próby za sprawą przyszłych wydarzeń. Czym im podołają? Czy wyjdą z nich zwycięską ręką? I czy wyjaśni się tajemnica przepowiedni o szesnastych urodzinach Percy'ego?
Ale ta książka mnie wciągnęłam! Znowu dałam się porwać Rickowi Riordanowi i stworzonego przez niego światowi. „Ostatni Olimpijczyk” czyta się sam, nie zauważałam, kiedy ubywają kolejne strony. Napięcie ani na moment nie wypuszcza czytelnika ze swoich objęć. A że jest to ostatnia część serii, to panuje dodatkowa aura niepewności. Jak to wszystko się rozwiąże? Autor zadbał o to, by zadowolić wszystkich czytelników. Zrobił to jednak w takich proporcjach, że nie czuje się rozczarowania. Powieść mimo takiego rozwiązania nie staje się nierealna (bo przecież greccy bogowie są jak najbardziej realni).
Podczas lektury towarzyszyło mi mnóstwo emocji. Wydarzenia z „Ostatniego Olimpijczyka” powodują szybsze bicie serca, wypieki na twarzy, mimowolne opadanie szczęki i łzy kręcące się w oku. A po skończeniu zostawia z poczuciem braku czegoś i z niemocą do czytani...

Grupka herosów musi ratować Olimp, bo bogowie są za bardzo zajęci ratowaniem Olimpu. Bardzo podobała mi się ta część, a zakończenie rozpaliło iskierkę nadziei, że to jeszcze nie koniec tej przygody (i tak, teraz już wiem, że jest coś dalej, wtedy nie wiedziałam).

Ostatnia część podstawowej serii o Percym nie zawodzi. Książka wciąga, czyta się ją szybko, a przy okazji wiele postaci wreszcie ma w niej swoje 5 minut. Świetna młodzieżówka i dobre zwieńczenie serii.