Panna Kim wie

Historie kobiet, które porzucają karierę i pasję na rzecz prowadzenia domu i wychowywania dzieci. Wchodzą w toksyczne relacje, jakie zabierają oddech, ale dają złudne poczucie bezpieczeństwa. Są niesprawiedliwie traktowane w pracy, a ich wkład nie zostaje doceniony. Zostają niemalże same, gdy przychodzi starość, a samotność wypala dziurę w sercu. Pragną podążać za swoimi marzeniami, ale w zamian dostają poirytowane spojrzenia innych i niechęć. Ich cielesne granice zostają przekroczone, spotyka je hejt. Smucą się i cieszą. Złoszczą i wzruszają.

W historiach tych są trudne rodzinne relacje, napięcie między rodzeństwem, przemocowi rodzice. Wspierające teściowe i wywierające presję społeczeństwo. Opresyjni mężczyźni, mężczyźni lepiej traktowani w miejscach pracy czy nauki, mężczyźni, których przemocowe zachowania społeczeństwo usprawiedliwia i normalizuje.

Osiem historii o ośmiu kobietach, które choć żyją w innej kulturze, to dzielą podobne doświadczenia, jak każda z nas. Napisane zgrabne, z dużą dbałością o psychikę jednostek oraz więzi, jakie łączą bohaterów. Nie mówią o niczym odkrywczym, a o zwykłej codzienności, ale w tym tkwi ich siła. W odbiciu rzeczywistości. Wzbogaceniu jej o detale, jakie nakreślają społeczne mechanizmy. Prawdopodobnie opowiadania te nie zapadną w pamięć (choć wszystko jest możliwe), ale wciąż stanowią dobrą lekturę.


przekł. z ang. Ewa Ratajczyk
(w książce nie ma informacji, kto tłumaczył z koreańskiego na angiel...

Czy uważacie, że świat został zdominowany przez mężczyzn i nigdy w stu procentach nie uwolnimy się od “wylewającego” się zewsząd patriarchatu? Ja na szczęście coraz częściej obserwuję, że dążymy do pełnej równości. Kobiety zaczynają zarabiać tyle, co mężczyźni, obsadzane są na wysokich, kierowniczych stanowiskach, ich kandydatury polityczne już nikogo nie dziwią. Oczywiście są na świecie wyjątki, gdzie godność kobiety jest mieszana z błotem. Od jakiegoś czasu sama żałuję, że żyję w kraju, w którym tak bardzo zrównano z ziemią i wyrzucono w diabły poczucie własnej, kobiecej wartości…

Oglądając azjatyckie filmy lub seriale, daje się dostrzec wyższość mężczyzny nad kobietą w tamtej kulturze. Ona ma być potulna, posłuszna i potakująca. On może krzyczeć, może odchodzić, kiedy chce i realizować swoje plany bez żadnych konsekwencji. Z takim obrazem rozprawia się autorka książki “Panna Kim wie”, Cho Nam-Joo. Zamknięte w tej intrygującej okładce osiem opowiadań maluje wizerunek kobiet, których życia zależne były w jakimś stopniu od mężczyzn. Jednak ich siła i determinacja udowodniły, że bez ojców, szefów, narzeczonych też można żyć.

Po tej książce oczekiwałam więcej aspektów kulturowych, ale po przeczytaniu stwierdzam, że ten tekst nie tylko jest o koreankach, ale o każdej z nas. Jest na tyle uniwersalny, że eksponowanie tylko jednej kultury nie byłoby tu na miejscu.

Cho Nam-Joo prezentuje historie do b...