Pod osłoną nocy

Kiedy po raz pierwszy zauważyłam, że wydawnictwo wznawia powieści Waters, to prawie fruwałam pod sufitem z radości. Nie tylko dlatego, że będę mogła wam napisać, jak je uwielbiam. Ale dlatego, że w końcu będę mogła mieć je tylko dla siebie i wracać do nich, kiedy tylko zapragnę, a nie czekać aż może ktoś je odda w bibliotece i znów będą dostępne do wypożyczenia. Bo wiecie, książki tej autorki to takie pozycje, które trzeba czuć w dłoni, żeby ich waga powoli mogła odcisnąć się na nas. Są jak słodkie egzotyczne owoce, ale by nimi się cieszyć potrzeba cierpliwości i zaangażowania. Chce się je mieć i kochać. Bo Sarah Waters jest naprawdę wspaniałą pisarką i „Pod osłoną nocy” to udowadnia. Bo za każdym słowem tej powieści kryje się ogrom emocji i intencji, co, sprawia, że czytanie jest przyjemnością, ponieważ czujesz, że czytasz książkę, która faktycznie coś znaczy. Waters ukrywa w powieści drobne detale, które nadają kontekst i znaczenie narracji, nawet na którym palcu nosi się pierścionek. Te chwile i drobnostki są jak mały ukłon w stronę czytelnika i jego odbioru historii. A przez ilość szczegółów historycznych, odnosi się wrażenie jakby się oglądało stary film o życiu podczas drugiej wojny światowej. Ogromnie podobało mi się, że narracja przesunęła się wstecz z 1947 do 1941 r., ponieważ nadało to tak interesujących zwrotów akcji. Bo czas biegnie do tyłu, a pamięć zacieśnia swój uścisk. Bo ludzka przeszłość jest o wiele bardziej interesująca niż ich przyszłość. Każda posta...

,,To piękna, szczera opowieść, która nie potrzebuje żadnych sztuczek, by chcieć przeczytać ją ponownie" - The Observer

Dokładnie tak jest. Historia trzech kobiet i jednego mężczyzny, to opowieść o poszukiwaniu szczęścia. Osadzona w latach czterdziestych ubiegłego wieku, pokazuje nam trudną rzeczywistość tamtych lat. Drogi tych londyńczyków przecinają się na stronach powieści zostawiając w czytelniku swój ślad.

Trudno odnaleźć się w czasie wojny, gdy traci się cały znany świat, ale czy łatwo zacząć budować swoje życie od nowa gdy czas walki się kończy? Jak bardzo może boleć rozczarowanie chwilą obecną?

Prosta w formie, subtelna w przekazie, dopracowana w każdym szczególe. Niesie na tacy wachlarz emocji i zostawia nas z nimi.

To nie jest lekka lektura, to nie jest lekki czas. Nad całością dominuje całun smutku, który okrywa szczelnie od pierwszych stron. Ta lektura boli i rani, niezrozumieniem, samotnością, poczuciem braku nadziei.

Sarah Waters przelewa słowa na papier tak zdawałoby się lekko, niewinnie, a jednak to pozory, bo mają one wielką moc. Nie da się odłożyć zapomnieć, historie przez nią pisane zapadają w pamięć i w niej zostają na zawsze.

Tak tylko dodam, że wydanie jest przepiękne