Pod skórą

Byłam na tę książkę napalona przepotwornie. Dodatkowo, nie mogłam jej nigdzie znaleźć, dopiero po kilkukrotnych prośbach biblioteka zdecydowała się na zakup, po czym gdy po nią szłam, ktoś mnie uprzedził. Czujecie tę frustrację?
Ale jest. Dostałam ją w swoje ręce tydzień temu, po miesiącu (dodatkowym!) stania w kolejce i czekania.

Zrozumcie więc, że oczekiwania miałam ogromne. Kosmicznie. Wręcz niewyobrażalne.
To nie mogło się udać, bardzo często jak jaram się czymś jak Rzym za Nerona i napoczynam, mój entuzjazm dostaje ze trzy wiadra wody na łeb.

Adrianna i Oskar to wręcz flagowe postacie autorki.
On przystojny. Piękny wręcz. Utalentowany, mądry, dojrzały ponad wiek i na dodatek z przeszłością traumatyczną.
Ona ta piękna, niemniej zdolna, pociągająca i wzbudzająca pożądane w posiadaczach penisów. Licznych posiadaczach pojedynczych penisów, żeby nie było.
Przed laty poróżniła ich plotka, z bliskich przyjaciół stali się wrogami. Obecnie, spotykając się po latach urazy narosły, nabrały mocy i wykiełkowały w piękną nienawiść.
I tu wkrada się chaos. Bo oni się tak nienawidzą, tak sobie nie ufają, że pałają do siebie natychmiastowym pożądaniem i lądują w łóżku. Następnie chcą walczyć o swą przyjaźń puszczając w niepamięć wydarzenia konfliktowe, po czym rozpamiętują je. Chcą się przyjaźnić po czym znów idą się gzić.
Ona chce go olewać po czym nie mija minuta i zaczyna go kokietować. On jej ufa i rozumie jej tłumaczenia,że między nią a j...