Podstępna schizofrenia

"Podstępna schizofrenia" autorstwa Karoliny Kasprzak- Dietrich to książka, której mi osobiście ciężko określić gatunek... Wiem jednak, że to pozycja, której tytuł musicie zapamiętać.

Głównym bohaterem jest 39-cio letni Robert Nowacki. Pracuje jako policjant, został mu ostatni rok do emerytury. Niestety nie będzie to dla niego łatwy rok.

Zostaje wezwany do lasu Jelonek, gdzie leśniczy usłyszał przeraźliwy krzyk kobiety. Bierze ze sobą Kozicę i jadą na wezwanie. Gdy dochodzą na miejsce, jak się okazuje przerażającej zbrodni, Kozica dostaje udaru i zapada w śpiączkę, natomiast Robert wpada w depresję... To co tam zobaczył wyryło mu się w pamięci i powracało jak bumerang... W końcu ciężko wymazać z głowy widok tak zmasakrowanego ciała...

Nowacki zaczyna dostrzegać swój problem, więc udaje się do lekarza. Niepokoją go dźwięki i głosy, które notorycznie słyszy... Podejrzewa, że należą one do zamordowanej dziewczyny. Dostaje diagnozę schizofrenii depresyjno- maniakalnej, podejmuje się leczenia oraz terapii. Leki bardzo go otumaniają, ale nie może doczekać się upragnionej stabilizacji.

Sytuacja zaczyna się komplikować, gdy w pracy grozi bronią swojemu kumplowi, a niedługo potem napada na kolejnego... Po tej sytuacji z racji zagrożenia życia wobec drugiej osoby, zostaje skierowany na oddział zamknięty. Hospitalizacja nie przynosi oczekiwanych skutków... Robert nadal pogrążony w swojej chorobie, słyszy jak zamordowana dziewczyna - Kasia Szypólka...

Karolina Kasprzak-Dietrich „Podstępna schizofrenia” 🧡

Gniezno. Trzydziestodziewięcioletni policjant, Robert Nowacki dostaje wezwanie do lasu Jelonek. Wraz z kolegą na miejscu znajdują zmasakrowane zwłoki młodej dziewczyny, Kasi Szypółki. Kozica zapada w śpiączkę, a Nowackiemu zdiagnozowano schizofrenię paranoidalną. Sprawcę nie odnaleziono, dochodzenie zamknięto. Pomimo brania leków, śledczy nadal widzi i słyszy zamordowaną. Popada w jeszcze większą paranoję i robi różne głupstwa, przez co zostaje skierowany na oddział zamknięty. Tam udaje mu się przechytrzyć lekarzy i po wyjściu ze szpitala jedynie czego pragnie to znaleźć mordercę blondynki. Wszystkie tropy kierują go do rodziny mistrza zduńskiego. Kolejna śmierć, która łączy się ze sprawą zmarłej dziewczyny. Co odkryje funkcjonariusz?

„Przyzwyczaiłem się do obecności Kasi, a nawet ją polubiłem. Czasem z utęsknieniem czekam, aż się pojawi, zanuci. Polubiłem jej obecność do tego stopnia, że boję się, że odejdzie.”

„Lubię, jak nuci mi tę piosenkę, jak mnie woła, macha do mnie ręką, zapewnia, że jestem potrzebny. Chcę się czuć potrzebny.”

To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i śmiem twierdzić, że bardzo udane. Czułam, że muszę przeczytać tę książkę. A może książka mnie wybrała?
Nie jest to lektura na hop-siup, dla mnie taka nie była. Należy się skupić, przyzwyczaić do braku rozdziałów i małego druku. Historia trzyma czytelnika w niepewności aż do ostatniej strony. Narratorem ...

Ciężko mi podać dziedzinę literatury pod którą podchodzi ta pozycja. Jest to niby kryminał, niby thriller psychologiczny, choć znajdą się również wątki romansu. I to nie byle jakiego! Jednak zaczynając od początkowej oceny powiem, że trudno jest porównać styl autorki do jakiegokolwiek innego pisarza. W książce pani Dietrich odnajdziecie nie tylko wątki chorobowe, gdzie całkiem otumaniony lekami pacjent nie jest pewien co jest fikcją, a co rzeczywistością. Odnajdziemy również dwa śledztwa z czego jedno będzie prowadzone pobieżnie, wszystko po to, by ukryć dowody zbrodni i drugie, gdzie pewien bardzo zdolny policjant zostanie zmanipulowany i odrzucony od sprawy. Z łatką schizofrenika będzie prowadził własne nielegalne śledztwo, które nie raz wpakuje go w kłopoty. W pierwszej chwili jego omamy można wziąć za skutek pobierania leków. Następnie zaczynamy wierzyć w to, że jego podświadomość jest nadzwyczaj rozwinięta i faktycznie przeczucie wciąż pchało go w prawidłową stronę. On czuł, że w morderstwie były niedociągnięcia i nie potrafił zrozumieć dlaczego taki ogrom ludzi je bagatelizował. Na dodatek postać zamordowanej wciąż prześladowała go za dnia i w nocy. Zwierzchnicy nawet postarali się, by zamknąć go w zakładzie dla obłąkanych. Niby obdarli go z godności, człowieczeństwa i poczucia bycia wolnym i mądrym, jednak on nadal nie potrafił zaznać spokoju. Wierzył w prawdę, choć nie miał podstaw by ufać własnej intuicji. Robił to, co wypadało i mówił to, co chcieli usłyszeć. C...

Sięgacie po książki gdzie jest motyw choroby- Czy to w roli pierwszoplanowej czy pobocznej?

Lubie psychologiczne książki. Mam zawsze duże oczekiwania względem nich.

Do "Podstępnej schizofrenii" podeszłam sceptycznie. Wcześniejsza książka autorki była dla mnie zagadką, ciężko do tej pory jest mi ocenić na którą szale bardziej się przychylam - czy podobała mi się czy niekoniecznie.

Stwierdziłam, że nie będę oczekiwać i nastawiać się na nic. Byłam gotowa na rozczarowanie. Jak początek książki był dla mnie kłopotliwy tak późniejsza czas sprawiła że nie mogłam i nie chciałam odłożyć tej książki.
Świetny pomysł na fabule. Chciałam wraz z Robertem rozwiązać zagadkę morderstwa młodej dziewczyny o imieniu Kasia.

Momentami bałam się tej książki.. Duch nawiedzający policjanta, odczucia i halucynacje.

To tylko niektóre objawy choroby. Rozmyślam nad czym z czym naprawdę osoby chore na schizofrenię muszą się zmagać w codziennym życiu.

Momentami brakowało mi emocji opisanych między dialogami. Czasami odniosłam wrażenie że są sztuczne wykreowane.
Motyw zabójstwa, sam styl zabójcy był dla mnie nowy. Nie spotkałam się z takim pomysłem w książce.
Nie byłam pewna żadnego bohatera. Podejrzewalam każdego na co autorka i tak wyprowadziła mnie w pole..

Świetnie napisana powieść, która trzyma w napięciu do ostatnich stron.

Gor...