Pokłosie. Opowieści z Kosodomu

Nie lubię zbiorów opowiadań. To zbyt krótka forma, bym mogła wkręcić się w fabułę, poznać i polubić bohaterów, zrozumieć świat czy panujące w nim zasady. Inna historia dotyczy jednak zbiorów powiązanych z jakąś serią, której bohaterów już znam i dzięki której rozumiem zasady rządzące światem.

"Pokłosie" oficjalnie dołącza więc do niewielkiego grona zbiorów opowiadań, które absolutnie uwielbiam! 💙

Zbiór historii ze świata Żniw Śmierci dorównuje poziomem samej trylogii. Pewnie, pojawiły się opowiadania, które podobały mi się nieco mniej, znaczna większość okazała się jednak świetna. Kilka zapadło mi w pamięć tak bardzo, że z pewnością jeszcze nie raz do nich wrócę (między innymi "Marsjańska minuta" czy "Nigdy nie pracuj ze zwierzętami").

Autor po raz kolejny zachwycił mnie swoim stylem, wyjątkowymi pomysłami i umiejętnością kreowania świata oraz bohaterów. Warto dodać, że w procesie powstawania tej książki brali także udział inni autorzy, których teksty wcale nie odstawały poziomem od tych Shustermana.

Jestem zachwycona "Pokłosiem" i z ręką na sercu mogę przyznać, że bardzo wzmocniło ono moją miłość do tej serii. Stanowi wspaniałe uzupełnienie wątków, które zostały poruszone w trylogii, a także wprowadza nowe, równie niesamowite historie, które rozbudowują znany już czytelnikowi świat!

Czy jest to książka absolutnie niezbędna? Pewnie nie. Uzupełnia jednak luki i dostarcza brakujących elementów, o których istnieniu nie miałam poj...

Jeśli pokocham jakiś cykl to wyczytuje wszystko co się ukaże w danym temacie. Nie mogło być inaczej w przypadku serii Neala Shustermana Żniwa śmierci. "Pokłosie. Opowieści z Kosodomu" to zbiór opowiadań uzupełniający historię zawartą w cyklu. Mimo, że nie za bardzo przepadam za taką formą przekazu to z racji tego, że serię o Kosiarzach uwielbiam ochoczo wzięłam się do czytania.

Jak już wspomniałam mamy tutaj 13 opowiadań, które wyjaśniły niektóre wątki poboczne z głównej historii. Nie są to słowa tylko samego Shustermana, bo do tej książki zaprosił gości z którymi wespół napisał te krótkie formy. Oczywiście niektóre podobały mi się bardziej, inne mniej. Za najlepsze opowiadanie uważam “Marsjańską minutę”. Dowiadujemy się w nim co ukształtowało Goddarda. Następnie “Podnosi się kurtyna” czyli co nastąpiło po zakończeniu trzeciego tomu i jak radzili sobie mieszkańcy statków kosmicznych. Na trzecim miejscu umieściłabym “Onieśmielająca” czyli historia o kosiarz Curie. Opowiadania te są naprawdę fajnym dodatkiem do całej historii o Kosiarzach i warto je przeczytać, jeśli ta seria wam się spodobała. Polecam.