Żniwo

Ostatni tom Kosiarzy sporo namieszał przede wszystkim w swojej strukturze a także tym co na przestrzeni stron autor dla nas wymyślił. Z jednej strony coś nowego, z drugiej w książce dość pokrętnie ale można wyłapać podobieństwa do znajomych dzieł.

Przede wszystkim bohaterowie pierwszoplanowi odeszli w cień. Co mnie ogromnie smuci bo Citra i Rowan wprowadzali swoją charakterystyczną dynamikę do serii i ich spostrzeżenia czy zachowania nadawały całej akcji coś nowego. Natomiast bohaterowie którzy byli tłem dla poprzednich tomów dostali w ostatnim swój czas. Przez co ulubieni bohaterowie stali się wspomnieniem na tyle żywym, że inni po prostu byli... nieciekawi.

Mam problem z tym tomem, jak przez poprzednie przepłynęłam tak ten wymęczyłam. Goddard stał się dla mnie kolejnym wcieleniem Dolores Umbridge, który w swoim fanatyzmie władzy ustala absurdalne z...

„Żniwo” to trzeci już tom cyklu „Żniwa śmierci”. Jest to po raz pierwszy w Polsce wydana część tego cyklu, na który czekało wielu fanów Kosiarzy. I chociaż to najgrubszy tom, to czyta się go bardzo szybko. Może początek książek być dla niektórych zbyt długi i zbędny, ale dla mnie nie stanowił problemu.

A co po krótce wydarzyło się w „Żniwach”? Wyspy Niezłomnego Serca zatonęła, Goddard złamał wszystkie zakazy i nakazy Kosiarzy i sam mianował się Supraostrzem. Sięga po władze absolutną i sieje terror. I muszę przyznać, że jego postać nie przypadła mi do gustu. Ale dzięki temu książka wywołuje wiele emocji. Trochę dla mnie rozczarowaniem było zniknięcie głównych bohaterów Citry i Rowana. Ludzie zmagają się z wykluczeniem. Na wszystko to Thunderhead milczy.

Czytając zadawałam sobie pytanie czy ludzkość przetrwa czy raczej zginą przez system, który sami stworzyli? Czy znajdzie się ktoś kto uratuje ich? Do czego może doprowadzić sięgnięcie po władzę niewłaściwej osobie? Na te i na wiele więcej pytań znajdziecie odpowiedź po przeczytaniu książki.

Książka bardzo podobała mi się i szkoda, że już jest to już koniec. Bardzo polubiłam bohaterów oraz wplecenie w fantastykę aspektu zarówno moralnego jak i filozoficznego. Dzięki czemu lektura staje się bardziej wartościowa. W tym tomie pojawia się wiele nowych postaci, co akurat myślę, że nie jest dobrym pomysłem. Cały czas czekałam aż powrócą moi ulubieńcy z poprze...

Trzeci tom serii Żniwa Śmierci nie wzbudził we mnie aż tylu emocji co pierwszy, ale nie zmienia to faktu, że bardzo mi się podobał, a cała seria to moje odkrycie roku!

Kolejne intrygi, zagadki, niebezpieczeństwa i podstępy spowodowały, że od lektury trudno było mi się oderwać. Kilka osób pisało w recenzjach, że ten tom ich wynudził - ja na szczęście takiego wrażenia nie miałam, a przez historię płynęłam tak samo jak przez Kosiarzy czy Thunderheada. Tak naprawdę sama nie wiem, kiedy zleciało mi te siedemset stron!

W tej części autor położył duży nacisk na politykę, konflikty na najwyższym szczeblu oraz walkę o władzę absolutną. Chociaż wszystko to było naprawdę interesujące, zabrakło mi nieco tej dynamiki, która w pierwszym tomie powaliła mnie na kolana. Chyba dlatego nie oceniam Żniwa tak wysoko jak Kosiarzy. Po prostu wolę wartką akcję niż nawet najciekawsze rozgrywki polityczne ;)

Zdecydowanym plusem jest to, że w tej części historię poznajemy z kilku punktów widzenia. Narracja Anastazji i Rowana nie jest jedyną, wręcz przeciwnie - ogromne znaczenie ma także punkt widzenia Greysona czy Faradaya.

Trudno mi się rozstać z tą trylogią (chociaż przede mną jeszcze Pokłosie) - zrobiła na mnie naprawdę ogromne wrażenie i wiem już, że będę Wam ją polecać regularnie. Ma mnóstwo motywów, które uwielbiam (rivals to lovers, sztuczna inteligencja), świat został wykreowany niesamowicie i z dbałością o szczegóły, a fabuła jest przemyślana i wciągają...

Świetne zakończenie całego cyklu. Wprawdzie początkowo miałam wrażenie, że wszystko dzieje się za wolno, wiedziałam, że nie dałoby się wyrzucić żadnej sceny. Nawet w tych pozornie nic nie wnoszących do opowieści, znajdowały się informacje, które później były bardzo istotne podczas zakończenia. Problem został rozwiązany w najlepszy możliwy sposób. Kompletnie nie spodziewałam się, że właśnie tak potoczy się akcja. Autor mnie zaskoczył i to nie jednokrotnie. W pewnym momencie, gdy część planów już została ukazana, można było domyślić się reszty, jednak do samego końca książka trzymała w napięciu.
Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych (a właściwie najlepsza!) seria sci-fi, jaką miałam okazję czytać!