Pokój na piętrze

Kochać bez pamięci?

Książka z genialnym psychologicznym motywem? Proszę bardzo oto ona, a mowa o "Pokój na piętrze", która pomimo swojego nieśpieszne go tempa zbudowała tak napięcie, że końcówka była nieodkładalna i w ten sposób przeczytała się w jeden dzień!

Przedmieścia, bogactwo i.. Wścibscy sąsiedzi, którzy znają najbliższe otoczenie, a majątek nie sprawia już takiej radości jak ploteczki. W takim właśnie miejscu wylądowała główna bohaterka Jane, która z fascynacją obserwuje ludzi, którzy nie muszą się martwić o cokolwiek. Co w takim miejscu robi dziewczyna ledwo wiążąca koniec z końcem? Wyprowadza psy, ot co, sytuacja ironiczna do miejsca, w którym się znajduje. Pewnego dnia na jej drodze staje tajemniczy wdowiec, który jest niezwykle zaintrygowany jej osobą.. Jednak czy ludzie po przejściach i będący na językach mają szansę na normalność czy muszą brnąć w kolejne sekrety?

Thriller psychologiczny z kryminalnym wątkiem i nieobecną żoną, której brak w życiu nie daje zapomnieć, a każdy dalej o niej mówi i wspomina na każdym kroku.

Ciekawa fabuła, z punktu widzenia głównej bohaterki i wspomnień kobiety, o której nie wiemy nic, z tym, że dalej jest obecna w życiu sąsiadów, w ich pamięci. Pierwszoosobowa narracja pozwala nam wejść w skórę kobiety i starać się zrozumieć jej podejście.

Były momenty, gdzie nie działo się nic wnoszącego do historii jedynie pokazując świat z wyższych sfer gdzie poszukiwane są dodatkowe atrakcje. Aut...

Wyobraźcie sobie, że człowiek, z którym żyjecie na co dzień, którego znacie jak własną kieszeń, albo i w niektórych przypadkach lepiej, okazuje się zupełnie inną osobą. Ma swoje tajemnice, którymi nie chce się z wami dzielić. Na co dzień jest czarujący i nie można byłoby go podejrzewać o cokolwiek złego. Jednak gdzieś tam w środku czai się coś mrocznego... następnie to wszystko pęka niczym bańka mydlana. Co w końcu jest prawdą?

.

Pokój na piętrze to książka, według której mam dość mieszane uczucia. Sama postać Jane była dla mnie nie do końca może zrozumiała. Młoda kobieta uciekająca przed czymś, przed przeszłością, którą koniec końców nie do końca poznajemy. Dziewczyna, która chce żyć w sposób, który nigdy nie był jej pisany, a jednak do tego dąży.

Eddie? Wydaje się śliskim typem. Osobiście nauczyłam się już, że w książkach zabójczo przystojni dżentelmeni mają najwięcej do ukrycia. Co miał na celu? Czy kochał Jane? Czy coś ukrywał? A może wręcz przeciwnie?

To thriller, ale więcej w nim elementów obyczajowych. Coś się dzieje, ale jednak większość akcji opiera się na zadamawianiu się przez Jane, jej obcowaniu w nowym towarzystwie i ewentualnie spędzaniu czasu z Eddiem, który w żadnym stopniu nie zachowuje się dziwnie. Nie jest psychopatą, nie oplata Jane niczym jadowity gad. Po prostu tworzą jakąś relację, którą koniec końców ciężko określić jednym słowem.

...

Thriller, w którym każdy gra, ukazując światu tę właściwą wersję siebie? W którym tajemnice z tej dalszej i bliższej przeszłości czekają za rogiem, by uderzyć? W którym w końcu każdy kolejny kłamca okazuje się sprytniejszy od poprzedniego?

„Pokój na piętrze” Rachel Hawkins to makabryczna rozgrywka bohaterów, z których każdy wydaje się kierować własnym interesem w świecie na pierwszy rzut oka idealnym, jakim jest luksusowe osiedle z jego bajecznymi rezydencjami zamieszkiwanymi przez pięknych, bogatych i szczęśliwych ludzi.

To do tego luksusu pretenduje Jane, dziewczyna wyprowadzająca psy i zrobi wszystko by się w nim znaleźć. Przystojny wdowiec jest idealnym celem, a Jane nauczona życiowym niełatwym doświadczeniem, wie, jak do niego dotrzeć. Gdy wszystko zmierza w wymarzonym kierunku na jej szczęściu cieniem kładzie się niepewność związana ze śmiercią żony Eddiego przed niespełna sześcioma miesiącami.

Z każdą kolejną stroną coraz głębiej brniemy w świat fałszu i obłudy, poznając elementy misternej układanki zarówno tej związanej ze śmiercią Bei, jak i przeszłością Jane, którą dziewczyna miała nadzieję zostawić daleko za sobą.

Niezmiernie ciekawym okazał się dla mnie zabieg wprowadzenia czytelnika w szczegóły feralnego rejsu sprzed pół roku przez żonę Eddiego Beę, co spowodowało, że niemal do końca nie byłam pewna czy kobieta rzeczywiście utonęła w tej katastrofie.

Równie ciekawie została wykreowana postać Jane, która odcięła bo...

"Pokój na piętrze" w zamiarze autorki miał być współczesnym thrillerem inspirowanym powieścią gotycką "Dziwne losy Jane Eyre" Charlote Brontë.
Czy to się udało? Cóż, w moim odczuciu niekoniecznie.
Akcja powieści toczy się współcześnie na eleganckich przedmieściach w Alabamie.
Jane to młoda dziewczyna z trudną przeszłością, mała cwaniara i drobna złodziejka. Jane zostawia przeszłość za sobą i nawet jej imię nie należy do niej.
Dziewczyna zajmuje się wyprowadzaniem na spacer psów należących do elit zamieszkujących na zamkniętym osiedlu.
Tak poznaje Eddiego Rochestera, przystojnego, czarującego, bogatego i samotnego właściciela rezydencji. Eddie zaledwie kilka miesięcy temu stracił żonę w tragicznym wypadku na łodzi. Bea i jej przyjaciółka Blanche zaginęły, ich ciał nie odnaleziono.
Romans z Eddim wprowadza Jane w świat osiedlowej elity. Ale bajkę komplikują niejasne sprawy związane z wypadkiem.
Jane nie jest taka głupiutka, jest twardsza niż na to wygląda. Zaczyna węszyć. Pomiędzy parą czuć napięcie i nieufność - to było fajne.
Kreatywna wersja klasycznej powieści nie jest jednak tym, czym mogłaby być. Bohaterów co prawda łączą imiona, ale kompletnie nie odczułam gotyckiego ducha we współczesnym wydaniu.
Sama fabuła nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale ponieważ lubię i dobrze się czuję w klimatach domestic noir to nieźle bawiłam się podczas lektury. Pod tym względem ta historia jest dla mnie ok.
Historię poznajemy z perspektywy J...

"Pokój na piętrze" to historia, która ma wiele wydźwięków. Towarzyszy im napięcie nie opuszczające czytelnika do ostatniej strony. Przedstawiona z kilku perspektyw uatrakcyjnia czytaną książkę i pomaga zrozumieć motywy bohaterów. Ale czy rzeczywiście są one na tyle zrozumiałe, by osiągnąć satysfakcję z finału? Musicie to sprawdzić.

Nie miałam okazji przeczytać sławnego klasyka literatury spod pióra Charlotte Brontë. Dużo słyszałam na temat "Dziwnych losów Jane Eyre", ale nie kusiło mnie na tyle, by sięgać po ten tytuł. Za sprawą "Pokoju na piętrze" jestem zaintrygowana. Adaptacja książki Brontë jest świetnie napisana. Po prostu. Może pomaga w tym fakt, że nie mam jak porównać do oryginału, ale to podtrzymywanie napięcia, bohaterowie, którzy nie wywołują za wiele pozytywnych emocji i mrok wychylający się zza ściany niepewności sprawiają, że losy Jane, Eddiego i Bei czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Toksyczne relacje, miłość, chęć stabilizacji, dobrego życia, wchodzenie w towarzystwo małej społeczności i zmarła żona, która powraca do życia. Czy to nie świadczy o dobrej lekturze?

Książka podzielona jest na części i rozdziały, które przypisane są każdemu z bohaterów. Postacie kobiece mają tu więcej do powiedzenia i dzięki nim poznajemy drogę, którą przebyły, by znaleźć się w miejscu dość nie komfortowym. Ich bezpieczeństwo wisi na włosku, ale uwierzcie, nic nie jest takie, jakie się będzie mogło wydawać.

Nie spodziewałam si...

Jane to dziewczyna, która ucieka przed swoją przeszłością. Przyjechała do innego miasta, skryła się u dawnego znajomego i chwyta się każdej możliwej okazji żeby przetrwać. Zaczyna wyprowadzać psy, bogatych mieszkańców osiedla, podziwia domy, ubrania, przedmioty, jednocześnie dostrzegając powierzchowność i fałsz mieszkańców. Jest też jeden szczególny dom, który stoi delikatnie na uboczu, i który nieco wyróżnia się spośród wszystkich domów na osiedlu. To właśnie on najbardziej podoba się Jane.. dziewczyna niedługo potem poznaje właściciela domu, który zaprasza ją na kawę.. Rozmowa przebiega bardzo przyjemnie, a młoda kobieta jest wręcz oczarowana Eddim. Jednak on niedawno został wdowcem. Co się stało z jego żoną? Zginęła przez przypadek? Zabito ją? A może wydarzyło się coś innego? Policja nadal prowadzi śledztwo, bo sprawa jest świeża.. mimo tego nie przeszkadza, to Eddiemu i Jane stworzyć związku.. dość szybko się do siebie zbliżają, kobieta nie ma w sobie w ogóle instynktu samozachowawczego... bo w końcu wszystko idzie tak szybko w dobrym kierunku, że aż za dobrze i za szybko... Szkoda tylko, że kobieta tego nie dostrzega... Czy może być w niebezpieczeństwie? Dlaczego Eddie tak szybko wchodzi w kolejny poważny związek? Czy nie powinien przeżywać żałoby bardziej? Dać sobie czasu? Jane też nie jest do końca przejrzysta w tej relacji, zdecydowanie próbuje ugrać jak najwięcej dla siebie.. chce żyć na najwyższym poziomie, i chce należeć do towarzystwa.. nawet jeśli jej to nie...

Niezwykła, wciągająca, trzymająca w napięciu. O Pokoju na piętrze mogę mówić w samych superlatywach i absolutnie nie żałuję!

Kidy Jane poznaje Eddiego Rochestera nie wierzy własnemu szczęściu. Idealny mężczyzna, który zapewni jej bezpieczeństwo, miłość i życie jak z bajki pojawia się w jej życiu i idealnie wpasowuje się w tryby wielkiego planu. Nowe życie i ostateczna ucieczka przed przeszłością, bogactwo o którym zawsze marzyła… ah, gdyby tylko duch poprzedniej pani Rochester łaskawie przestał snuć się po kątach.

Ta mroczna adaptacja Dziwnych losów Jane Eyre stworzona przez Rachel Hawkins to dla mnie strzał w 10. Lekkie pióro i niezwykle wartka akcja sprawia, że ciężko oderwać się od książki, zwłaszcza, że raz za razem czytelnik zaskakiwany jest nowymi szczegółami dotyczącymi bohaterów i ich przeszłości. Nikt tak naprawdę nie jest niewinny, każdemu z nich na sumieniu ciąży mroczny sekret, a trupy w szafach grożą wychynięciem na światło dziennie i zniszczeniem misternego planu. Kto postanowi ponieść konsekwencje swoich czynów, a kto z morderczą precyzją zamiecie je pod dywan?

Za potężnymi drzwiami starych domów czają się tajemnice i sekrety, tym większe i mroczniejsze im więcej ich mieszkańcy mają do stracenia. Jane, Eddie i Bea uwikłani w dziwny miłosny trójkąt to troje zupełnie różnych a jednak niezwykle podobnych ludzi. To trzy różne historie do opowiedzenia ...

Jane chce uciec od swojego wcześniejszego życia i zacząć wszystko od nowa.
Zmienia swoje otoczenie, oraz podejmuje się pracy, polegającej na wyprowadzaniu psów, z bogatej okolicy.
Dziewczyna chciałaby należeć do wybitnej śmietanki towarzyskiej, lecz by tego dokonać musi się do nich zbliżyć bardziej, gdy w jej głowie zaczyna rodzić się już plan, wtem rozwiązanie samo się pojawia.
Poznaje Eddiego, majętnego mężczyznę, który posiada swoją firmę remontową oraz firmę z biżuterią po zmarłej żonie.
Los uśmiecha się do Jane, ponieważ od razu przypadła Eddiemu do gustu.
Romans tych dwojga szybko się rozwija i już po krótkiej chwili para zaczyna razem mieszkać, w domu należącym do żony Eddiego, która zginęła w niewyjaśnionych warunkach, a jej duch jest w dalszym ciągu mocno wyczuwalny w domu.

Czy relacja Jane z Eddiem ma szansę na przetrwanie?
Czy dowiemy się czegoś więcej odnośnie śmierci żony Eddiego?

Książka od samego początku przypadła mi do gustu, okładka jest przyjemna dla oka, a tytuł dość zagadkowy.
Pióro autorki jest przyjemne do czytania, a sposób, w jaki stworzyła historię, jest niesamowity.
Rozwiązanie zagadki odnoszącej się do śmierci żony Eddiego przyszło mi już w połowie książki, jednak byłam w ogromnym błędzie.
Autorka świetnie zwabiła mnie na błędny tor, co skutkowało niemałym zaskoczeniem na końcu książki.
Im dalej byłam w teście, tym bardziej nie mogłam się doczekać, czym jeszcze zostanę zaskoczona.
H...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po książkę "Pokój na piętrze" zachęcił mnie intrygujący opis. Jest to thriller psychologiczny ze sobą nutą obyczaju. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia tej historii. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie ciekawie wykreowani, to postaci bardzo autentyczne, które nie są krystaliczne, popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia ta przedstwiona została tak naprawdę z trzech perspektyw: Jane, Eddiego oraz Bei - żony Eddiego, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Początkowo myślałam, że doskonale wiem jak potoczy się ta historia, jednak z każdą kolejną przeczytaną stroną okazywało się, że mylę. Tak naprawdę dopiero poznając tą historię oczami każdego z bohaterów wszystko składa się w całość. Znajdziemy tutaj naprawdę interesująco przedstwioną intrygę i kartka po kartce odkrywamy tajemnice i prawdę o głównych bohaterach. Autorka w świetny sposób kreśli portrety psychologiczne bohaterów oraz umiejętnie buduje napięcie. Ta historia wywołała we mnie naprawdę ...

Jane jest młodą, biedna dziewczyną, która nieznanych powodów skrywa swoje sekrety. Nigdy nie miała łatwego życia przerzucana z jednej rodziny zastępczej do drugiej nigdy nie miała perspektyw na lepsze jutro. Dziewczyna zajmuję się wyprowadzaniem psów bogatych właścicieli, których również w wolnej chwili okrada. Pewnego dnia, na jednym ze spacerów poznaje Edwarda Rochestera którego żona, zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach.
Para zakochuje się w sobie i zamieszkują razem, a Jane dodatkowo widzi w mężczyźnie nadzieję na poprawienie swojego statusu.
Lecz jest coś co może pokrzyżować plany dziewczyny, albowiem na każdym kroku czuje obecność żony Edwarda.

Czy parze będzie dane być szczęśliwymi?
Jakie tajemnice wyjdą na jaw?
Czy zaginiona żona da o sobie zapomnieć?

Kochani jest to kolejna z serii książek, nie wiem co o niej napisać. Niby jest to dobry thriller ale ciągnie się niemiłosiernie i bardziej podchodzi pod obyczajówkę.
Są chwile kiedy nie mogłam oderwać się od stron, by za chwilę poczuć totalna niechęć do dalszego czytania. Bohaterowie są dobrze wykreowani, chodź ich zachowanie pozostawia wiele do życzenia. Jedyne czego mam pewność to, że autorka ma fajny, lekki styl pisania bo pomimo częściowej niechęci do książki, udało mi się przebrnąć do końca.
Cała fabuła, też nie jest zła ale na pewno jest do poprawy 🙈
Ale jak ja to mówię, są gusta i guściki o których się nie dyskutuje. Mi podeszła ta książka średnio, a Ty może ...

Po tematykę sekretów kryjących się za zamkniętymi drzwiami sięgało już wielu autorów, raz z lepszym raz z gorszym skutkiem. Pokój na piętrze to w moim odczuciu połączenie klimatu Wielkich kłamstewek oraz historii o współczesnym Kopciuszku.

Osią fabularną tego thrillera jest opowieść i dziewczynie, która całkiem przypadkowo wdepnęła w cudze bagno i na chwilę dane jej było posmakować luksusowego życia.
Co wspólnego ma owa bohaterka z postacią z kultowego klasyku Charlotte Bronte? Jak się okazuje nie tylko samo imię. Z łatwością odnajdziemy podobne cechy - każda z nich to sierota, bez rodziny i bliskich, łączy ich siła, niezależność i spryt. Te bohaterki są niczym kot - zawsze spadają na cztery łapy. Podobnie rzecz się ma z wykonywanym zawodem, gdyż jedną pełniła funkcję guwernantki, drugą wyprowadzała psy u mieszkańców luksusowego osiedla. Zawsze była to rola podrzędna, rola usłużna.

Tytuł sugeruje, że będziemy mieć tu akcję opartą na uwięzionej ofierze, a pokój ma być jej celą i nic bardziej mylnego. Możemy się domyślać dalszego przebiegu wydarzeń, jednak w moim odczuciu ani trochę nie odbiera on radości z odkrywania kolejnych tajemnic. Bo nie ma tu bohatera, który mógłby się poszczycić czystym sumieniem.
Mroczne sekrety bogatych domów, zmarła żona rządząca zza grobu, a wszystko podane w iście soczystym wydaniu.
Jestem na tak!
Nie sposób było się oderwać, nie mam temu thrillerów absolutnie nic do zarzucenia.

Jane zarabia na życie, wyprowadzając psy mieszkańców luksusowego osiedla. Poznaje tam przystojnego wdowca, Eddiego, który bardzo szybko staje się dla niej kimś więcej, niż tylko klientem. Ma nadzieję, że dzięki niemu jej życie całkowicie się odmieni. Żyje jednak w cieniu idealnej zmarłej żony. Co tak naprawdę wydarzyło się w noc śmierci Bei?

"Pokój na piętrze" Rachel Hawkins rozpoczyna się niczym mroczna bajka o biednym Kopciuszku, który nie jest tak niewinny, za jakiego chciałby uchodzić. Wprost przeciwnie Jane jest przebiegła i wie, czego chce. Polubiłam jej do bólu realistyczne spojrzenie na świat, doprawione szczyptą złośliwego humoru. Od razu też wiadomo, że ciągnie się za nią jakaś "przeszłość" i "z wielu pieców chleb jadła". Jak dziewczyna, która do tej pory ironizowała na temat uprzywilejowanych bogaczy, odnajdzie się w ich środowisku, czy według przysłowia "zacznie krakać tak jak one?"

Omotała mnie gęsta, pełna niedomówień i złowieszczych przepowiedni atmosfera, która dość szybko znalazła potwierdzenie w wykreowanej przez autorkę rzeczywistości. Niespodziewany i karkołomny zwrot akcji, nastąpił tak nieoczekiwanie, że po nim nie masz wyjścia, niemalże z zapartym tchem śledzisz, kto zwycięży w tej szalonej rozgrywce.

"Pokój na piętrze" to świetny thriller psychologiczny o skomplikowanych relacjach międzyludzkich.

"Sztuka dobrego kłamania polega na tym, że w każdym kłamstwie trzeba zawrzeć prawdę, choćby jej przebłysk. Ludzie się na nią złapią i dzięki temu reszta kłamstwa też zabrzmi jak prawda."
••
"Obraz łodzi bujającej się na czarnej wodzie i jednej kobiety drapiącej o śliską burtę, a drugiej wychylonej, żeby ją
wyciągnąć, ma w sobie coś takiego..."
▪︎▪︎
Kiedy Jane poznaje Eddiego, wydaje się, że wreszcie los się do niej uśmiechnął. Z biegiem czasu jednak, gdy mroczne tajemnice zaczynają wychodzić na jaw, ich wymarzoną przyszłość spowije mrok.

Pierwsza, i w moim mniemaniu najważniejsza rzecz, zanim zaczniecie czytać, to nie nastawiajcie się na typowy thriller, bo będziecie zawiedzeni. Ta opowieść to zupełnie coś innego.

"Pokój na piętrze" to uwspółcześniona powieść gotycka. Hipnotyzująca i niepokojąca, gdzie z pozoru nie dzieje się nic, a tak naprawdę dzieje się bardzo dużo. Nic nie jest tu oczywiste i jednowymiarowe, zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i bohaterów, których trudno jednoznacznie określić jako tych dobrych i tych złych. Dosyć spokojna narracja wywołuje u czytelnika nieustającą nerwowość i podekscytowanie, które wciągają bez reszty.

Przygotujcie się zatem na klimatyczną historię, z pięknym domem pełnym niebezpiecznych sekretów i z bohaterami, z którymi wątpię, żebyście chcieli się zaprzyjaźnić.

Zaczęło się niepozornie, ale z potencjałem. Dziewczyna z przeszłością, mężczyzna z wyższych sfer, a w tle majaczył duch zmarłej żony. Początek mnie ciekawił, jednak z każdą stroną zamiast rosnącego napięcia, czułam znużenie.

Ot, historia Kopciuszka, tyle że Jane, bo o niej mowa, to wyrachowana kobieta. I tak, strona po stronie czytamy jak dziewczyna wchodzi w "bogate" towarzystwo, adaptuje się, opływa w luksusy, których do tej pory niepoznała.
Jeśli mam być szczera, nie za bardzo lubię thrillery o zamożnych ludziach. Zawsze są tendencyjne, bogaty równa się zły, i właśnie tak tutaj było. Może zakończenie rzeczywiście mogło zaskoczyć, ale przez to że przez większość czasu się nudziłam, jakoś specjalnie mnie nie obeszło.

Nie jest to zła książka i spokojnie będzie się podobać, ale dla mnie nie była niczym odkrywczym. Dużo tutaj wyrachowania, przebiegłości, arogancji, jednak za mało emocji, choćby nawet tych negatywnych.