Pół króla

Dość nieskomplikowana i przewidywalna historia, co nie znaczy, że jej przeczytanie nie sprawiło mi przyjemności, zwłaszcza, dzięki ciekawie wykreowanym drugoplanowym bohaterkom, które wiedzą czego chcą i konsekwentnie realizują swoje zamierzenia. Dla tych, którzy rozpoczynają swoją przygodę z sagami fantasy w sam raz. Dla bardziej doświadczonego czytelnika może być za prosta.

Joe Abercrombie jest autorem książki którą bardzo lubię a mianowicie „Zemsta najlepiej smakuje na zimno”. Biorąc więc do rąk książkę pod tytułem „Pół Króla”, która według autora ma być zapowiedzią nowej trylogii pod pięknym tytułem Morze Drzazg, a z okładki sam R. R. Martin zaklina się, że opowieść wciągnęła Go od pierwszej strony, spodziewałem się bardzo dużo. Niestety trochę się zawiodłem.
Po pierwsze postaci występujące są do cna naiwne i przewidujące. Czytając poprzednie książki autora byłem nastawiony na zacny humor, jednak i na tym polu wszystko leży i kwiczy używając kolokwializmu. Główny bohater kandydat na króla, posiadacz jednej tylko ręki zmierza do celu stosując zasadę, że mszcząc się na zabójcach ojca odzyska spokój ducha, ale nie tylko. Jednak jego poczynania, jak i cała otoczka wydarzeń są lekko irytujące i miałem niekiedy spore problemy z pojęciem tego co się właśnie wydarza i dlaczego. Powodem takiego stanu rzeczy może być to, że jak się dowiedziałem cykl ma być przeznaczony dla młodszych czytelników, zwanych dalej młodzieżą. Gdybym miał z 15 lat książkę przyjąłbym z całym dobrodziejstwem zacnej opowieści ale, że młodym trudno mnie nazwać skończyło się lekkim rozczarowaniem. Mimo to na plus trzeba zaznaczyć, że cała powieść prowadzona jest lekkim i przyjemnym tokiem narracji, nie ma dłużyzn ani zbędnych opisów. Podsumowując książka dla młodszych czytelników którzy lubią tego typu opowieści Ja przeczytałem i mam pewien niedosyt. Tak na marginesie – ok...

Srogi wiatr wiał tego wieczoru, gdy Yarvi dowiedział się, że został królem...a raczej półkrólem.

Abercrombie wymyśla całkowicie nowy, fantastyczny świat, ale zarówno nazwy tych wymyślonych krajów (Gettland - od Gotów?, Yutmark - od Jutlandii?), miast (Roystock - Rostock?)) czy rzek (Skoder=Oder czyli Odra?) oraz fizjografia terenów zaznaczonych na załączonej w książce mapce "Morza Drzazg" (co za nietrafne tłumaczenie!) dość wyraźnie sugerują, że może chodzić o Morze Bałtyckie, a nam wypada rola półdzikich Shendów handlujących skórami i jantarem (na biednych prostaczkach robi się najlepsze interesy, powiada handlarka Shadikshirram - właścicielka galery Wiatr Południa: aktualne i dziś). Ale przyjmijmy, że to czysta fantazja.

Jednorękiemu i niezdarnemu, choć odznaczającemu się niezwykłą bystrością umysłu i talentem do języków księciu Yarviemu została wyznaczona kariera Ministra - czyli na poły czarownika i medyka, na poły doradcy królów. Nieszczęśliwym zrządzeniem losu, a może wskutek spisku, zostaje jednak niechcący spadkobiercą tronu Gettlandu. Dumni i bitni Gettowie są jednak zbyt dumni, by mieć pół króla. Yarvi dostaje się na galerę, lecz dzięki wrodzonemu sprytowi i naukom (Człowiek, który spełnia dobre uczynki, robi to dla własnego dobra, s.149-150), zyskuje przyjaciół wśród galerników i z kilkorgiem z nich odbywa odyseję po północnych krainach, by wreszcie wrócić do kraju i zemścić się na zdrajcach, którzy wydarli mu tron....

,, Posłuchaj mnie uważnie, Yarwi. Jesteś królem. Wprawdzie żadne z nas tego nie pragnęło, ale nie mamy wyboru. W tobie pokładamy całą nadzieję w chwili, gdy stoimy na skraju przepaści. Ludzie nie darzą cię szacunkiem. Masz niewielu sprzymierzeńców. Dlatego musisz zjednoczyć nasz ród i poślubić Isriun, córkę Odema, tak jak miał to zrobić twój brat. Wszystko już zostało omówione. Decyzja zapadła. "

Myślę, że w cytacie zawarłam prawie cały zarys książki. Jednak istotnym zagadnieniem i postacią jednocześnie jest sama postać Yarwi. Musicie wiedzieć, że od zawsze żył on w cieniu brata. Ojciec i syn byli nierozłączni, obaj silni, stanowczy i władczy. Pomimo młodego wieku, brat głównego bohatera był chodzącą doskonałością i wspaniałym przywódcą z którym każdy się liczył, kogo każdy szanował. Yarwi od zawsze był gorszy choćby z tego powodu, że był niepełnosprawny. Miał kikut w miejscu dłoni, który żył własnym życiem. Zawsze starał się go chować, gdyż wśród ludzi wywoływał zniesmaczenie. Z tego też powodu był nieśmiały i bardzo strachliwy. Nie wierzył w siebie, a matka tylko podkreślała jego kalectwo. Zamiast go wspierać, jedynie dołowała. Dlatego szok wielki nastąpił, kiedy król i jego syn zostali zabici. Małżonka twarda skorupa, zamiast rozpaczać nad stratą męża i dziecka, jest zła na to, że jej drugi syn, młodziutki i nieporadny Yarwi został królem. Co może, stara się załatwiać sama, ale często z tego powodu wystawia go na pośmiewisko. On sam, by pokazać, że coś potraf...

Dużo dobrego słyszałam o tym autorze, jednak moje pierwsze z nim spotkanie w zasadzie zakończyło się porażką. Znajomi uprzedzali mnie, że lepiej będzie zacząć Abercrombiego od trylogii Pierwszego Prawa. Niestety, zaczęłam od pierwszego tomu cyklu Morza Drzazg i na tym moja przygoda z tą serią się kończy.
Historia jest po prostu banalna, bardzo sztampowa i zwyczajnie nieciekawa. Nie zainteresowała mnie, ani nie zachęciła do przeczytania kolejnych części.

Pomimo rozczarowania pierwszym tomem serii, nadal zamierzam przeczytać Uniwersum Pierwszego Prawa - tylko dlatego nie skreśliłam jeszcze tego autora. I nie będę ukrywać, że potraktuję ten cykl jako coś w rodzaju rehabilitacji po porażce powyższej pozycji. Słyszałam dużo dobrego o serii Pierwszego Prawa i mam nadzieję, że tym razem się nie rozczaruję.

 "- Co to za świat, w którym uczciwy człowiek nie może nawet spalić kilku trupów, nie wzbudzając podejrzeń?"
 
 Pierwsza książka autorstwa Joe Abercrombiego, którą przeczytałam i na pewno nie ostatnia :)
 Podobało mi się w niej niemal wszystko - okładka, styl opowiadania, akcja i bohaterowie (muszę przyznać, że Uthila rozgryzłam dość szybko). Krótkie rozdziały, w których sporo się dzieje sprawiają, że "Pół króla" czyta się naprawdę szybko, przyjemnie i ma się ochotę na więcej. Krew nie leje się tu strumieniami i język jest (chwilami aż za bardzo) "ugrzeczniony", dzięki temu książka powinna przypaść do gustu również młodszym Czytelnikom.
 Moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne :)
 
 A na koniec jeszcze jeden cytat z książki, który zapadł mi w pamięć i z którym się całkowicie zgadzam: "To, co ma w życiu największą wartość, rzadko zależy od naszego wyboru."
 
 (edit)
 Kiedy czytałam "Pół króla" przyszło mi na myśl, że chciałabym, aby kiedyś po tą książkę i następne części sięgnęło moje dziecko (jeśli kiedyś się pojawi, będzie odpowiednio dojrzałe i nie będzie miało książkowstrętu). Przeczytałam już całą serię i moje zdanie na ten temat nieco się zmieniło - nie chciałabym, żeby moja pociecha czytała kolejne części "Morza Drzazg" (jednowymiarowych postaci i bzdurnych romantycznych historii pełno jest w innych książkach). "Pół króla" było najlepsze i na nim byśmy poprzestali. Nadal polecam tą książkę :) 

"Pół króla" czytałam lata temu i przepadam w tej powieści. Od niej zaczęła się moja miłość do Abercrombiego i teraz, gdy przeczytałam ją ponownie dostarczyła mi tak samo dużo frajdy jak kiedyś. Wprawiła mnie w zachwyt i nie żałuję ani jednej osoby, której próbowałam wcisnąć tę książkę/serię/autora.

Ta trylogia, choć jest kierowana docelowo do młodzieży, to wcale nie brzmi jak typowa młodzieżówka fantasy. Jest dojrzale napisana, bohaterowie mają głębię, trafiają się brutalne sceny, a sama historia jest utrzymana w poważnym tonie.

Śledzimy tutaj losy Yarviego, prawowitego króla Gettlandu, który przez wielu był spisany na straty przez wzgląd na jego kaleką rękę. To, co mu się później przydarza zmienia go całkowicie. Młody chłopak, którego poznajemy na początku tej książki, jest kimś zupełnie innym, jest mężczyzną, który poznał własną wartość, dojrzał i nabrał pewności siebie oraz determinacji do dalszego działania.

Lata temu bardzo polubiłam Yarviego, teraz również z dużym zaangażowaniem my kibicowałam. Autor jak zwykle zachwycił mnie kreacją postaci drugoplanowych, wśród których mam licznych ulubieńców.

Fabuła jest dojrzała, zawiera silny motyw zemsty, drogi, walki oraz wiele intryg,które poznajmy wraz z głównym bohaterem.

Uwielbiam klimat tej serii oraz przedstawionego tu świata, wsiąkam w niego na maxa i angażuję się całą sobą.

Dawno już sięgałam po książki Abercrombiego (hańba mi, przecież go kocham!😆), Ale znowu dał...

Wszystko miało wyglądać inaczej. Yarvi był o krok od przejścia ostatniego egzaminu i stania się ministrem. Lata nauki pod czujnym okiem matki Gundring miały właśnie przynieś upragniony efekt, a on sam wreszcie przestałby być pogardzanym jednorękim księciem i przyjął pocałunek babki Wexen jako najwyższą nagrodę, na którą zasłużył ciężką pracą. Los jednak miał swoje plany…

Być Yarvim nie jest łatwo. Najpierw traci ojca i brata, potem tron i życie które znał, jedynie złożona na grobach krewnych przysięga wciąż trzyma go wśród żywych. Kto mógł przypuszczać, że by dorosnąć i dotrzymać przysięgi najpierw będzie musiał stracić wszystko łącznie z godnością?

Pół króla to pierwszy tom porywającej trylogii Morze Drzazg. Niezwykle trudne i zagmatwane losy Yarviego wiodą czytelnika po zimnych wodach Morza Drzazg i nieprzyjaznych ziemiach sąsiadujących z Gettlandem, zachwycając plejadą barwnych bohaterów i okrutnych czarnych charakterów. Niezwykle trudna przemiana z chłopca w mężczyznę w warunkach dalekich od sprzyjających i hart ducha, który nawet na chwilę nie opuszcza głównego bohatera stanowią niezwykle ciekawą mieszankę przygodową i niepozwalana się nudzić czytelnikowi.

Młody książę a potem niewolnik to typ bohatera, który nieczęsto spotyka się w powieściach przygodowych. Nie rozwiązuje problemów za pomocą magii lub nadludzkiej siły swoich mięśni, nie Yarvi jest cwany i podstępny, zawsze...