Pornografia

Trudne, pełne napięcia. Interpretacyjny horror...Ale takie horrory lubię. Wszystko zaczyna się w "byłej Polsce, na samym dnie faktu dokonanego". Dla Gombrowicza faktem dokonanym było dzieciństwo i młodość, które traktował jako stan egzystencji czystej, wolnej od oddalających od samego siebie naleciałości późniejszych lat (po to, jak sądzę, cały ten pojedynek młodych ze starymi). Chciał całym życiem (twórczością - jednoznacznie słowa te utożsamiał ze sobą) utorować sobie drogę do tych utraconych rejonów żywota. Był w tym dążeniu odważny i bezkompromisowy - nie bał się uprawiać pornografii, nie bał się zrywać szat skostniałej rutyny, w którą ludzie z niewyobrażalną łatwością popadają, nie bał się szczerości. Nie będę pisał o treści, bo jeszcze "Pornografii" czytać nie skończyłem - choć przeczytałem ją do końca i to dwa razy. Takie powieści czyta się na nowo za każdym razem, gdy się o nich myśli. Wbrew prominentnym do niedawna politykom, na których jazgot znajduję tylko jedno określenie - głupota, uważam Gombrowicza za pisarza wielkiego. A że jest trudny w odbiorze i idiotycznie interpretowany? Nikt nie mówił, że będzie łatwo...bo życie jest trudne. Tylko geniusze potrafią stanąć z tym twarzą w twarz i zachować siły, aby podejmować próby dzielenia się "wrażeniami".

Młodzi kontra starzy plus korowód trupów na sam koniec. Krytycznie o rzeczywistości, która musiała przeminąć. Majstersztyk sfilmowany później przez Kolskiego.

pierwsza książka Gombrowicza, którą przeczytałam. bawiła mnie, intrygowała, aż postanowiłam sięgnąć po kolejne pozycje i się bardzo rozczarowałam.

Wspaniała recenzja, Brandyto. Czytałem tę książkę trzy razy i Twój post uświadomił mi, że czas najwyższy sięgnąć po nią znowu. Dzięki :].

Czytałam w wieku 16 lat i po 10 latach nadal nie czuję, że dojrzałam do tej książki i nie wiem czy kiedykolwiek dojrzeję...

uwielbiam.