Powiernik mieczy

Przeciętne czytadło fantasy eksploatujące ograny schemat fabularny młodego sieroty, który zostaje miejscowym odpowiednikiem superbohatera. Książka nie zawiera żadnych oryginalnych elementów fabularnych, akcja dzieje się w typowym i dość powierzchownie opisanym świecie, bohater imieniem Rezkin, po krótkim opisie wieloletniego szkolenia na perfekcyjnego wojownika-skrytobójcę, rusza niespodziewanie w świat nie ukończywszy szkolenia (wskutek serii nagłych zgonów) i nie dowiedziawszy się wcześniej do czego właściwie go szkolono. Jego niesamowite talenty bojowe, drobiazgowa wiedza z wielu dziedzin i nierzadko okazywana inteligencja skontrastowane są nieprzyjemnie z całkowitym brakiem zrozumienia ludzkich uczuć oraz drażniącą tępotą, okazywaną w ramach czynności wymagających interakcji międzyludzkich. Niewątpliwie był to celowy zabieg autorki, mający pokazać odmienność bohatera wychowanego bez udziału rodziny i przyjaciół, ale efekty są niezamierzenie śmieszne i destrukcyjne dla wiarygodność postaci Rezkina, który wydaje się cierpieć na rozdwojenie jaźni, miotając się pomiędzy osobowościami czułego przyjaciela i morderczego robota bez ludzkich uczuć. Pozostałe postaci są sztampowe i niewiele się o nich dowiadujemy. Sama fabuła też nie prezentuje się zbyt atrakcyjnie a liczba nieprawdopodobnych sukcesów bohatera w zdobywaniu sprzymierzeńców wśród gildii przestępczych jego świata jest tak duża, że bywa ona równie irytująca co jego okresowe ataki tępoty. Wszystko się Rezkinowi udaje, n...