Pożar w mojej głowie

Dorota realizuje się w pracy, o której wykonywaniu zawsze marzyła. Jest strażakiem. Jedyną kobietą w męskiej ekipie. Nie każdemu ten stan rzeczy odpowiada. Jej przełożony nie jest zachwycony posiadaniem pracowniczki w dowodzonej przez siebie grupie. Kobieta jest odsuwana od trudnych i odpowiedzialnych zadań. Nie tak wyobrażała to sobie Dora, która ze wszystkich sił pragnie stać się równorzędnym członkiem zespołu.
Jednocześnie zmaga się z oczekiwaniami najbliższych, którzy nie rozumieją, że w przypadku jej zawodu priorytetem zawsze będzie praca, której dziewczyna musi podporządkować życie osobiste.
Poznajemy Dorotę w trakcie akcji, którą rozpoczyna się powieść. Książkę czyta się szybko i lekko. Dowiadujemy się z niej jak pracują strażacy. Widać, że autorka dobrze przygotowała się do stworzenia historii osadzonej w tym środowisku. Może przydałoby się parę odnośników wyjaśniających czytelnikowi niektóre zwroty, używane podczas akcji.
Z remizy strażackiej odważna i bezkompromisowa Dorota trafia do równie trudnego środowiska: zostaje oddelegowana jako wychowawca na obóz dla młodzieży sprawiającej problemy wychowawcze. Tu dziewczyna musi się zmierzyć z pożarem uczuciowym. Pomaga jej w tym poznana w lesie psycholog Ania - postać, którą bardzo polubiłam.
Spodobała mi się też charakterna, szczera i bezpośrednia Zocha - najlepsza przyjaciółka Dory. Uśmiech na mojej twarzy wywołały perypetie miłosne Rudego, trzymałam kciuki za sukces osobisty Poety.
Książka, któ...

Książka pomimo tego, że napisana lekkim językiem, porusza ważne problemy dnia codziennego. Polecam, zwłaszcza kobietom.