Przygody dobrego wojaka Szwejka

Nie ma jak oddać życie za miłościwie nam panującego Franciszka Józefa i jego rodzinę!

Zdecydowanie powieść antywojenna w wykonaniu Haska trafiła mnie w miękkie, choć niektóre z tych niekończących się szwejkowych anegdot, po pierwszym zachłyśnięciu paplaniną dobrego wojaka, pod koniec lektury zaczęło trochę mnie nużyć. Opis armijnych absurdów i klimat tego niezwykłego miejsca w czasie i przestrzeni jakim było schyłkowe Cesarstwo Austro - Węgierskie skutecznie przykuło mnie do słuchawek.

Jestem zatem pod wielkim wrażeniem tak samej powieści, jak interpretacji świetnych aktorów: Fronczewski, Kwiatkowska, Zborowski, Barciś, Pyrkosz, Kowalewski no i sam Szwejk grany przez Sławomira Packa - mistrzostwo świata.

Komedia, która tańczy z walcem. Trudno powiedzieć, czy Szwejk jest idiotą, jak widzą go inni, wariatem z długim jęzorem, którym wiecznie operuje - wprawiając kompanów we wściekłość. To nie jest tak, że Szwejk celowo robi burdy i komplikuje żołnierski obowiązek, to jakaś chora, maniakalnie deprymująca część osobowości, która nie zauważa, że wojna jest mroczniejsza niż mu się wydaje. A może to jakaś skryta filozofia, żeby wszystkim dopieprzyć? I śmiać się z tego, że za moment zawiśnie za dezercję? Dziwna to postać, rozgadana, nietaktowna, nie traktująca niczego na poważnie, wprawiająca się w spiralę kłopotów, jakby jego umysł przyciągał nieszczęścia. ,,Melduję posłusznie'' w jego wykonaniu brzmi jak okrutny żart z oficerów. Ciężko mi nazwać ją antywojenną - raczej anty zbiorową, bo Szwejk jest wodzirejem na pełnym etacie. Ciągle wynajduje nowe anegdotki, nowe historyjki, aby zbić z pantałyku wysokiej rangi mundurowego kamrata. Może to typ idioty, który celowo podburza i tylko mu się wydaje, że jest inaczej? Jego swawolność i bezmyślność jest zabawna, ale nie traktuję tej postaci jako karykatury - raczej odszczepieńca, który nie rozumie idei wojny.

Wojak Szwejk jest jedyny w swoim rodzaju i po prostu '' nie do podrobienia '' jak czasem mawia mój znajomy . Kiedyś obejrzałam film nakręcony na podstawie książki i obiecałam sobie że książkę też chcę przeczytać . No i właśnie jestem świeżo po lekturze i jeszcze wciąż uśmiech nie schodzi z mojej twarzy kiedy sobie przypomnę oburzenie Szwejka kiedy chcą go wyrzucić z domu wariatów , twierdząc że jest symulantem ''Ja nie jestem żaden symulant , ja jestem prawdziwy idiota (...) Ja jestem idiota z urzędu ''. Melduję posłusznie , że niemal zazdrościłam Oberlejtnantowi Lukaszowi takiego adiutanta , który potrafi kupując po cichu zakazany koniak , tak zrobić by nawet cień podejrzenia nie padł na jego pana , który go po ten koniak wysłał . (A jak to zrobił ? ha ? poczytajcie sami) . Pięknie opisane absurdy i kretynizmy armii austro - węgierskiej . Głupota jej dowódców , kronika batalionu pisana przez Jednorocznego ochotnika , '' do przodu '' , te i wiele wiele innych czytanych powodów do nieokiełznanego śmiechu i cudnego poprawienia humoru i nastroju . Polecam gorąco :)

Ta książka to moje wspomnienia, lubiłam wojaka Szwejka i jego mądrości.
Książkę "Przygody dobrego wojaka Szwejka" czytałam już kilka razy, mam ja w domu, więc gdy tylko mam na to ochotę to biorę się za tę lekturę.

Przez wiele lat, w zasadzie od dzieciństwa, pamiętam filmy o wojaku Szwejku. Zagrał go chyba nawet Jerzy Stuhr, jeżeli dobrze pamiętam. Nigdy nie rozumiałem co ludzie widzą w tych filmach, dlaczego mojego ojca bawiły, nie miały dla mnie nie tylko uroku, ale i sensu.

Zacząłem czytać książkę, i wszystkie te sceny, wydarzenia, które kojarzyłem jak przez mgłę z filmów, których nie obejrzałem nigdy do końca, nagle nabrały sensu i nagle nabrały jakiegoś barwnego humoru, którego nie dostrzegałem na ekranie.

Polecam książkę, jest to opowieść, która poprawi humor i odpręży, podejmując jednocześnie niezbyt lekki temat.