Przypadłość

To moja trzecia książka Tomasza Sablika z którą miałam styczność i zarazem ogromną frajdę nie tylko z jej przeczytania, ale też z niestandardowego sposobu znalezienia się w jej posiadaniu. Książka trafiła do mnie bezpośrednio od autora podczas jednego z facebookowych rozdań i miałam niebywałego farta znalezienia się w gronie szczęśliwców obdarowanych wyjątkowym egzemplarzem z osobistą dedykacją autora.

Pan Tomasz już mnie nauczył, że wszystkie jego książki ociekają bardzo specyficznym klimatem - dość mrocznym i tak gęstym, że powietrze można w nich siekierą kroić. Tym razem autor poszedł jednak odrobinę dalej, dorzucając w zrównoważonych dawkach po części depresyjnej atmosfery oraz grozy i mamy mieszankę wprost z linii wysokiego napięcia, które w niektórych sytuacjach potrafi całkiem nieźle i porządnie wstrząsnąć czytelnikiem. Widać, że z każdą kolejną powieścią autor coraz lepiej radzi sobie z budowaniem spokojnego i wyważonego, a jednocześnie lekkiego stylu pisania, dzięki czemu łatwiej jest utrzymać uwagę czytelnika i w moim przypadku ta uwaga została utrzymana do samego końca. Autentycznie bałam się co autor zafunduje mi w finale, i słusznie bo to było - no może nie nokaut- ale naprawdę mocne uderzenie. Nie byłam przygotowana na coś takiego, ale z pewnością autor jeszcze bardziej zyskał mój szacunek.

P.S. Nie wiem czy ktoś z Was kojarzy pewną, polską firmę kosmetyczną Farmona, która wydaje linię kosmetyków o nazwie "Tutti - frutti"😶. Jeden z ich zes...

Nieczęsto zdarza mi się czytać książkę, która w moje życie wprowadza tak intensywny, podskórny niepokój. Trudno trafić na dobrze napisaną lekturę, sprawiającą zjeżenie się drobnego meszku na karku, nawet w biały dzień, w tłumie ludzi. W ogólnym rozrachunku niewielka ilość takich pozycji na rynku czytelniczym, wychodzi na plus mojemu zdrowiu psychicznemu, choć przekornie czasem lubię się bać. W czasie czytania “Przypadłości” miałam problemy z określeniem własnego nastroju, który wahał się od względnego spokoju, przez brak komfortu, aż do ekstremalnego przerażenia. Och, jak ja uwielbiam i jednocześnie nie znoszę takiego stanu skrajnych emocji! Pan Tomasz Sablik idealnie potrafi uderzać w najgłębsze lęki, jakie potrafią wylęgać się w zakamarkach duszy i bawić emocjami czytelnika.

Przed przeczytaniem “Przypadłości” poznałam już twórczość Autora w jego innej książce - “Lęk”. W obu można zauważyć ten brak pośpiechu i rozsmakowanie w słowach, które wprowadzają subtelnie Czytelnika w należyty horrorowi nastrój. Kiedy już zagnieździł się w nim na dobre i mógł odnieść wrażenie, że opowieść już tak będzie się prząść nienachalnie, nagle dostaje w łeb fabularnym obuchem. Dla mnie bomba! Niedługo kolej na “Windę”, która po dostępnych opiniach zapowiada się równie intrygująco jak te dwie pozycje.

"Przypadłość", pomimo tego, że przecież już nawet w opisie mamy zapowiedź pojawienia się wątków fantastycznych, jest powieścią bardzo realistyczną i konsekwentną. Hanna mogła...

Hanna Hoppe ma swój uporządkowany i bezpieczny świat. Na jej drodze staje ekscentryczny sprzedawca zegarów, a to wydarzenie może zmienić jej życie…

Ło matko i córko, ale to było porąbane! I to porąbane w najlepszy możliwy sposób! Balansowanie na granicy strachu i cierpienia wychodzi autorowi po mistrzowsku. I te majaki… Tik-tak, tik-tak, Scarlett O’Hara powie Wam jak żyć. Creepy!

Nie do końca potrafię napisać o tej książce. Sablik zaskoczył mnie kreacją postaci. Stworzył dwa potwory, jednak problem leży w tym, że jednego z nich miałam ochotę przytulić, pocieszyć i ukoić. Ja nie powinnam tego czuć!

Dobra, nie ma co wymyślać, po prostu przeczytajcie, bo to jest przedobre. I nie zapomnijcie przeczytać posłowia. Wbiło mnie w fotel.