PS Kocham Cię na zawsze

Minęło już kilka lat od śmierci męża Holly,która układa sobie jakoś życie od nowa. Wie,że Garry gdzieś tam przy niej czuwa ale musi pójść do przodu.

Nie może ciągle o nim myśleć. Strata bliskiej osoby jest ciężka lecz Holly będzie musiała zmierzyć się z tym jeszcze raz.

Gdy pomaga siostrze i zgadza się na występ w podcaście,opowiadając tam co zrobił dla niej Garry i jak się z tym czuła , wszystko wraca.

Wraca za sprawą klubu PS Kocham Cię, w którym spotykają się osoby chore,które chcą napisać i zostawić coś po sobie swoim bliskim.

Holly z początku jest bardzo sceptycznie do tego nastawiona. Z dnia na dzień nachodzą ją myśli,że musi pomóc tym ludziom. I tak zaczyna

się jej przygoda. Przygoda,która ma zawsze przykry koniec. Choć komuś bardzo pomaga.

Czy Holly będzie potrafiła połączyć swoje prywatne życie z pomaganiem obcym ludziom? Jakie poniesie konsekwencje i co jeszcze stanie jej

na drodze?

Kontynuacja pięknej książki,która kilka lat temu podbiła moje serce.

Spodziewałam się wielu emocji,które będą towarzyszyły mi także w tej części.

Emocje były a jako,że jestem wrażliwa na pewne sprawy to nie obyło się bez chusteczek.

To była kolejna piękna opowieść.Opowieść o bólu,stracie a także nadziei. Nadziei na lepszy czas.

Coś trzeba stracić aby móc coś zyskać. Ze wszystkiego trzeba wyciągnąć lekcje.

Nie bójmy się walczyć o swoje.

Przyznam szczerze, że podchodziłam do tej książki dość ostrożnie. Pamiętam bowiem ile emocji „kosztowała” mnie pierwsza część. Jednak po kilku przeczytanych książkach tej autorki wiedziałam, że jej kolejna lektura nie będzie dla mnie stratą czasu.
Temat śmierci nie jest łatwym tematem, ale nie można obok niego przechodzić obojętnie. Nie ukrywam, że narracja w osobie pierwszej czasu teraźniejszego nie należy do moich ulubionych, mam bowiem wrażenie jakbym czytała jakieś sprawozdanie, ale za to krótkie rozdziały są zdecydowanie zwodnicze, bo jak to u mnie bywa „jeszcze jeden rozdział i… „ często kończyło się o bardzo późnych porach.
W tej powieści oprócz głównej bohaterki Holly Kennedy, (którą kto czytał pierwszą część zna doskonale), poznajemy również cztery inne, ważne dla fabuły osoby. Są to członkowie klubu „P.S. Kocham Cię”, czyli ludzie zmagający się z nieuleczalną chorobą w różnym stadium. Każda z tych osób ma inny pomysł, na pozostawienie swoim najbliższym wiadomości po swojej śmierci. I tak, Paul postanawia nagrać krótkie filmiki dla swoich dzieci, których odtwarzanie będzie miało miejsca w czasie ważnych dla nich chwil – urodziny, święta, zakończenie szkoły itp. Joy – typowa pani domu i doskonała gospodyni postanawia zostawić swojemu mężowi sekretny dziennik, w którym dokładnie napisze co gdzie się znajduje w ich wspólnym domu, oraz co jak może sobie sam przygotować. Bert postanawia przygotować dla swojej żony listy w formie limeryków, a Ginika, młoda matka,...

„PS Kocham Cię” Cecelii Ahern to światowy bestseller, który doczekał się również głośnej ekranizacji. Fabuła w tej powieści skupia się na Holly, która straciła męża i przeżywa żałobę. On, czyli Gerry, przed swoją śmiercią wymyślił dla niej niespodziankę i zostawił listy z zadaniami, które miały przywrócić jej radość z życia. Wydawało się, że jest to zamknięta całość, jednak po 15 latach irlandzka pisarka zaskoczyła swoich fanów i napisała kolejną część tej historii.

PS Kocham Cię na zawsze” to zupełnie inna opowieść. Mimo że dalej możemy śledzić losy bohaterki z poprzedniego tomu, tym razem to nie ona i nie jej uczucia są najważniejsze.

Minęło 7 lat od śmierci Gerry’ego. Holly nauczyła się żyć i cieszyć z innymi bliskimi jej ludźmi. Ma stałego partnera, pracuje, planuje przeprowadzkę, ale wszystko się zmienia, kiedy w podcaście swojej siostry wraca wspomnieniami do okresu, w którym otrzymywała listy od zmarłego męża. Dzieli się tym przeżyciem z innymi ludźmi, co skutkuje zwróceniem na siebie uwagi. Zawiązuje się grupa poważnie chorych osób, które chcą wykorzystać pomysł z listami i zostawić pamiątki swoim najbliższym. Jednak Holly nie jest zadowolona z takiego obrotu spraw.

W tym tomie historia nie skupia się już na przeżywaniu żałoby przez główną bohaterkę. Często wspomina ona swojego męża, odtwarza wspólnie spędzone chwile, ale w jakimś stopniu jest już pogodzona ze stratą, którą poniosła 7 lat wcześniej. Tym razem fabuła opowiada o ludziach, któr...

Jak tylko się dowiedziałam o tej książce i o tym, że przyjedzie do mnie egzemplarz recenzencki, bardzo się ucieszyłam bo pierwszą część znam i dobrze wspominam zarówno jako książkę i ekranizację. Tylko czy ta radość była słuszna?

Powieść ta jest kontynuacją bestsellera "PS Kocham Cię", czy jak ja wolę, "PS I love You".

Była to książka opowiadająca historię pary zakochanych w sobie ludzi. Byli szczęśliwi, planowali całe życie, ale niestety jedno z nich zachorowało. Pech chciał, że u Gerry'ego wykryto raka. Myślę, że większość z Was zna tę historię. Dalej potoczyło się wszystko bardzo szybko. On zmarł, ona się załamała. W końcu to była miłość jej życia.

Gerry natomiast zostawił dla Holly listy. Pomysł cudowny, bo dzięki niemu łatwiej było jej sobie poradzić ze stratą. Co miesiąc czekała na list, w którym jej zmarły ukochany pisał cudowne rzeczy i zakańczał go zawsze słowami "PS I love You".


Według mnie to była wzruszająca opowieść o bratnich duszach i niestety, według mnie powinna się zakończyć razem z ostatnią stroną pierwszej części tej historii.


Wracając do drugiego tomu przygód Holly, choćbym chciała, nie jest to dla mnie hit. Można podsumować całą tą książkę dwoma słowami: odgrzewany kotlet.


Ja naprawdę cieszę się szczęściem Autorki. Bodajże urodziło jej się dziecko, wydała kolejną książkę (a pisała już lepsze) i mogłoby się wydawać, że będzie to kolejny hit.

Mi osobiście nie przypadła do gustu.
...

Bardzo czekałam na tę kontynuację "PS Kocham Cię", od kiedy po raz pierwszy o niej usłyszałam ;).

Nie oczekiwałam jednak tak emocjonalnej historii, pełnej smutku, żalu, niepokoju, radości, wzruszeń i wspomnień, a zarazem takiej pięknej i życiowej. Nie spodziewałam się, że moje mało skłonne do sentymentalności serce tak skruszeje pod wpływem tej opowieści. Nie sądziłam, że będę się śmiać i że łezka mi się zakręci w oku w czasie czytania tej lektury. Pani Ahern mnie zdecydowanie nie zawiodła tą książką, ale raczej dała mi to, czego nawet nie oczekiwałam po "PS Kocham Cię na zawsze"...

Całą moją opinię możecie przeczytać na blogu: https://rabebucher.blogspot.com/2019/10/89-sowa-oznaczaja-zycie-czyli-ps-kocham.html


Dziękuję serdecznie wydawnictwu MUZA za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej książki.