Psałterz Dawidów

Psałterz Dawidów (inaczej "Psałterz dawidowy") – tłumaczenie Księgi Psalmów na język polski Jana Kochanowskiego. Dzieło ukazało się w czarnoleskim okresie życia poety. Choć opublikowany w 1579 roku, prace nad nim prowadził Kochanowski już na dworze Zygmunta Starego. Psałterz nie jest dokładnym tłumaczeniem Psałterza w Starym Testamencie, ale jego parafrazą, dostosowaną do polskiej obyczajowości i warunków. Kochanowski posługiwał się łacińskim tłumaczeniem Psałterza. I choć tłumaczenie jest dokładne, to jednak język zastosowany przez Kochanowskiego sprawia, że ma ono charakter bardzo polski. Psałterz Kochanowskiego charakteryzuje renesansowy humanizm: starotestamentowy Bóg otrzymuje rysy miłosierne, charakterystyczne do humanistycznego postrzegania Boga. Nie jako surowego sędziego lecz jako przyjaciela człowieka. Wizerunek ten został zapożyczony z nowotestamentowej opowieści o Jezusie. Wydanie Ossolineum w opracowaniu Jerzego Ziomka.