Rzeźbiarz łez

"I dziewczynka powiedziała do wilka:
-Jakie masz wielkie serce!
-To żeby pomieścić swój gniew.
Wtedy dziewczynka odparła:
-Jaki wielki jest twój gniew!
-To po to, żeby ukryć w nim przed tobą serce."

"Rzeźbiarz łez" to książka, którą trawię już dobrych kilka dni i tak zbieram się do tej recenzji i nie mogę się zebrać. 😉
Wszystko dlatego, że nie sądzę, abym mogła swoimi słowami oddać emocje, jakie wzbudza i całą esencję tej powieści.
Z pozoru jest to prosta historia dwójki nastolatków, którzy spędzili swoje dotychczasowe życie w placówce wychowawczej, a teraz los się do nich uśmiechnął i mają szansę na wejście w dorosłość pośród prawdziwej rodziny.
Nica to delikatna, kochająca zwierzęta i widząca w każdym dobro postać, a Rigel to jej przeciwieństwo. Chociaż jest ulubieńcem nauczycieli i wychowawców, dziewczyna zna jego mroczną stronę. A teraz będzie mieszkać jeszcze bliżej, będzie narażona jeszcze bardziej i będzie się bała jeszcze mocniej.
Czy jednak wszystko jest takie, jakie nam się wydaje?

Forma i styl autorki sprawiają, że ta historia staje się czymś absolutnie wyjątkowym, opowiedzianym w sposób wręcz magiczny.
Z każdą kolejną stroną błądzimy pomiędzy różnymi emocjami, obserwując, jak smutek zderza się z radością, poczucie bezsilności z nadzieją, brutalność z delikatnością, rozsądek z uczuciami i dobro ze złem.
Wszystko to potęguje wspaniale wykreowany klimat melancholii, a czasem nawet grozy, chociaż nadal...

„Rzeźbiarz łez” ten tytuł odkąd tylko go przeczytałam siedział mi w głowie. Zastanawiałam się co on oznacza i skąd taki pomysł. Opis sprawił, że zapragnęłam poznać historię Niki i Rigela, a okładka jest tak piękna i cudowna, że nie da się przejść obok tej książki obojętnie!

Nica i Rigel wychowują się w domu dziecka. Nica od małego czekała na dzień kiedy ktoś będzie chciał ją wziąć do siebie i pokazać co to znaczy mieć rodzinę. W końcu jej marzenie się spełnia. Niestety Anna i Norman biorą do siebie także Rigela, który skutecznie uprzykrza Nice życie. Początki ich relacji są bardzo burzliwe. Rigel nie pozwala znaleźć do siebie dojścia, a Nika bardzo z tego powodu cierpi. Jednak to co widzimy z zewnątrz to tylko mała cząstka. To co bohaterowie skrywają w środku niejednokrotnie nas zaskoczy.

Piszę to od razu po przeczytaniu i WOW!WOW!WOW! WOW! Ciężko wyrazić słowami to co czuję po tej lekturze. „Rzeźbiarz łez” to książka, która zapada w pamięć na długo. Nie pozwala o sobie zapomnieć. Czytelnik czytając zakończenie jest załamany, że to już koniec tej przygody. Na pewno jeszcze powrócę do tej historii. Zżyłam się bardzo z bohaterami, więc to rozstanie jest ciężkie!

Autorka stworzyła historię , która złamie nawet najtwardsze czytelnicze serce. Ostatnio czytałam kilka książek na których polały się łzy, jednak ta przebiła wszystkie! To zdecydowanie wyciskacz łez warty uwagi!

T...

Nica i Rigiel dwójka bohaterów książki. Oboje wychowują się w sierocińcu. Jednak ich historia już od początku się różni .. znają się praktycznie całe życie, ale .. nie przepadają za sobą. Nica ma wrażenie, że chłopak jej nienawidzi... a Rigiel cóż.. to Rigiel, mroczny chłopak, zamknięty na otoczenie. Jednak szalenie czarujący.. mało kto może oprzeć się jego urokowi. Pogodzony z losem.
Nica piękna, dobra, kolorowa dusza, wrażliwa. Marzy tylko o tym by mieć rodzinę...
Pewnego dnia, jej marzenie się spełnia, rusza procedura adopcyjna.. ktoś ją chce, choć jest już duża.. ale przewrotny los sprawia, że Rigiel też. Czy oboje będą w stanie się w końcu dogadać? Czy zrozumieją swoje zachowanie?

Matko... co to jest za książka.. 💔.
To jednotomówka i bardzo dobrze, bo nie wytrzymałabym tutaj nie znając zakończenia.
To nie jest łatwa historia młodzieżowa czy romantyczna. To przepiękna, ludzka historia, bolesna, smutna.. Napisana w bajkowy sposób, wszystko tu jest jak najbardziej realne, ale magię czuć w powietrzu za sprawą pięknego języka Autorki...
Bohaterowie.. poznajemy ich tutaj dogłębnie, całkowity zarys psychologiczny zrobiony po mistrzowsku. Czasami są długie opisy, ale to tak pasuje tej książce. Tutaj nie można było tego uniknąć... To co przeszło tych dwoje .. to po prostu jest niewiarygodne, czułam złość, ciarki, przerażenie, współczucie.. Później zaczęłam kibicować, by pod koniec historii no dobra za połowa, zaczęłam płakać... i płakałam już do ...

Wychowująca się w domu dziecka, Nica marzy o rodzinie. W wieku siedemnastu lat adoptuje ją pewne małżeństwo, ale nie tylko ją. Do domu wprowadza się także niejaki Rigel, jej największy koszmar. Niby nic nie powinno połączyć tej dwójki, ale nagle znajdują wspólny język. Może i okrężny, bo okrężny, ale finalnie skuteczny. Dziewczyna nie wie jednak, że Rigel odkąd tylko pamięta ma ją na oku i stara się chronić.
Książka jest obszerna. Na samym początku historię dwójki nastolatków czytało mi się szalenie szybko, ale kiedy przekroczyłam około 2/3 części powieści zaczęły się schody.
Autorka wiele razy wspomina jaka to Nica jest delikatna, krucha, skromna i bezbronna, a Rigel piękny, przystojny i tym podobne. Było wiele scen, opisów, które kompletnie nic nie wnosiły do fabuły. Gdyby je usunąć byłoby z 200 stron mniej.
Przejdźmy jednak do plusów. Pismo autorki i jej styl jest niesamowity. Nie spotkałam się z podobnym co mnie miło zaskoczyło. Rigel od początku do samego końca jest tym samym chłopakiem. Miłość do dziewczyny nie zmieniła diametralnie jego zachowania. Wielu mężczyzn się zmieniało, ale nie on. Spodobał mi się wątek rodziny zastępczej, a także przyjaciółek głównej bohaterki.
Historia jest wzruszająca i można odnaleźć wiele przepięknych cytatów. Jestem ciekawa kolejnych książek autorki i jeśli jakieś się pojawią to na pewno po nie sięgnę. Mam tylko nadzieję, że będą miały mniej stron i zbędnych rzeczy w sobie.