Shantaram

'' Jazda nie bardzo dobra , ale plucie i przeklinanie pierwsza klasa''

Właściwie lekko parafrazując , właśnie w ten sposób mogłabym to ogromne tomiszcze określić . Styl i dialogi (poza pewnymi wyjątkami) nie bardzo dobre , ale zasób użytych tak zwanych '' życiowych mądrości '' pierwsza klasa . Więc książka ode mnie dostaje tylko pięć gwiazdek za uściski '' na niedźwiedzia '' , za Kano i niedźwiedników . Oraz za to co podobało mi się w niej najbardziej czyli za Prabakera i jego rewelacyjny sposób wysławiania się , który mnie ubawił po pachy . Co do reszty , nie wiem co jest prawdą w opowieści autora , a co tylko '' wymyśloną narracją '' zaczerpniętą z doświadczeń . Ale właśnie takie Indie jak opisuje je autor , też mi się nie podobają . Reasumując co jest w tej książce ? Dużo patosu , filozofowania , trochę kiczu i grafomaństwa . Moja osobistość nie wie jeszcze na obecną chwilę czy przeczyta drugą część wynurzeń nawróconego złodzieja - dżentelmena .

Obowiązkowa lektura dla pasjonatów Indii. Ci, którzy już tam byli, zobaczą co przegapili. A Ci, którzy dopiero pojadą - dowiedzą się na co zwrócić uwagę, jak wygląda ten egzotyczny kraj, nieznany z turystycznych przewodników. To są miejsca, ludzie i sprawy, o jakich się turystom, a nawet podróżnikom nie śniło. Nie tylko Taj Mahal, bombajskie Wrota Indii, czy Varanasi, nie tylko kraj kolorów, smaków, zapachów, odmiennej kultury i niewyobrażalnych kontrastów, ale również to wszystko, o czym pisze autor - cudzoziemiec, który nie wpadł na moment, by zwiedzić egzotyczny kraj, ale zamieszkał w Bombaju, a hermetyczne Indie go wchłonęły i zaakceptowały.

Główny bohater - Linbaba vel Shantaram, to postać kontrowersyjna i tak pełna kontrastów jak Indie. Z jednej strony to były narkoman i bandzior, który zbiegł z australijskiego więzienia, a z drugiej człowiek, który w Indiach znalazł w sobie wielkie pokłady dobroci, poświęcenia, empatii i miłości do ludzi. Zaczął wieść życie porządnego człowieka. Wyszedłby pewnie w końcu na prostą, gdyby przewrotny los nie uczynił z niego najemnika bombajskiej mafii, handlarza bronią, przemytnika, fałszerza dokumentów. Ale dla kontrastu równocześnie bezinteresownie pomaga biedakom ze slumsów, stoi murem za przyjaciółmi, jest filantropem, spieszy z pomocą potrzebującym, często narażając swoje życie. I kocha. Kobietę, mentora, przyjaciela…

Mocą tej historii jest to, że książka to autobiografia. Intrygująca i niewiarygodna, ale jedna...

Autor pisze tak, że nie chce się tej książki odkładać. Ma ponad 900 stron, a czytałam ją jedynie z żalem że kiedyś się skończy. Świetna powieść raczej obyczajowa/ przygodowa z wieloma niespodziankami. Przede wszystkim urzekły mnie Indie, opis wszystkiego co spotkamy na ulicy i w mieście Bombaj, od klasztorów po mafie, od burdelow po prawdziwą miłość, od pałaców po zycie w slamsach i przyjaźni z trędowatymi. Bohater jest tak ciekawy swiata dlatego też tak ciekawych ludzi na swej drodze spotyka. Piękna powieść o przyjaźni i wierze ludzi.

Bardzo mi się podobała. Jest zaskakująca i aż nie mogłam uwierzyć, że autor sam to wszystko przeżył. Wydaje mi się, że może byś trochę podkoloryzowana lecz i tak jest wprost niesamowita. Bardzo dobrze spędzony czas z tą książką.

Bardzo chciałam być zachwycona tą książką. Niestety męczyłam się od połowy strasznie. Domyślam się, co autor chciał osiągnąć ale niestety moim zdaniem raczej mu się to nie udało. Założenie ciekawe, historia, do pewnego momentu, też, wykonanie już nie bardzo. Troszkę przypominało mi to Szygła Donny Taft, historia życia poprzecinana filozoficznymi wykładami, ale Taft zdecydowanie lepiej poradziła sobie z tematem. Pod koniec mam wrażenie że śpieszyliśmy się, aby zakończyć wszystkie wątki, nie zawsze udanie. Dobra, ale liczyłam na więcej.