Słomianie

"Słomianie" Adriana Markowskiego od wydawnictwa Pruszyński i S-ka tytuł, który mnie zaciekawił. Uwielbiam motyw słowiański w literaturze, więc nie mogłam przejść obok tej pozycji obojętnie i jak tylko dostałam propozycję współpracy to bez większego zastanowienia się zgodziłam. Przyznam był to nieprzemyślany ruch😅 Nie przepadam za komediamii i unikam ich jak ognia, a w tym wypadku ta słowiańskość przyćmiła rozsądek. Czy mi się podobało? Szczerze to mam mieszane uczucia co do tej historii. Nie jest to gatunek za którym przepadam, trudno mnie rozśmieszyć. I utwierdziłam się kolejny raz, że komedie nie są dla mnie🙈 Nie wiem czy nie mam poczucia humoru czy humor z książki jest tak beznadziejny... Normalnie miałam chwilami wrażenie, że czytałam opowieść o słabo rozwiniętej umysłowo społeczności. Bohaterowie nie grzeszyli inteligencją. Brakowało im charakterów, przez co zlewali się w jedno. Humor zamiast mnie śmieszyć to był żenująy. Liczyłam na jakiś taki karykaturalny obraz społeczeństwa słowiańskiego z ich życia, codzienności, ale podany ze smakiem. A w moim odczuciu była to parodia. Po prostu ten rodzaj humoru do mnie nie trafił. Myślałam, że odpocznę przy tej lekturze a było wręcz przeciwnie, bardzo mnie wymęczyła. W akcji brak dynamiki, utrzymana jest na równym poziomie. Napięcie, które powinno się odczuwać w niektórych sytuacjach rozładowane zostaje słabym żartem i robi się żenująco. Czasami nie mogłam się też połapać, która z postaci aktualnie się wypowiada. Gubiłam się...

"Słomianie" to fantasy z domieszką tematyki słowiańskiej. Bardzo małą domieszką, ale coś tam się w fabule pojawiło, jednak nie spodziewajcie się zbyt wielu odniesień.

To, co można powiedzieć o tej historii, to z pewnością, że jest lekka i nieskomplikowana, chociaż dość chaotyczna. Autor wybrał styl skoczka, a zatem skaczemy między kilkoma miejscami akcji i bohaterami, którzy przeżywają swoje przygody, choć w pewien sposób się ze sobą łączą.

Ta nieźle poplątana historia rozpoczyna się od tego, że w pewnym grodzie spłonęła świątynia i w związku z tym powstał problem z finansami na jej odbudowę. Następnie poznajemy błędziwoja Przeboga i jego wiernego kompana Psichwosta, którzy poszukują sposobu na zdobycie nieśmiertelnej chwały i sławy. Podczas wędrówki zostają pojmani i wrzuceni do lochu, który bardzo przypomina wyschniętą studnię. Kiedy zastanawiają się nad sposobem wydostania się, niespodziewanie przychodzi im z pomocą jaga Dziwna. Już we trójkę uciekają z grodu, jednak woje mają swój powód do ucieczki, a dziewica swój. Mianowicie Dziwna od jakiegoś czasu odpiera ataki miłosne najemcy Dagona, który zakochał się w niej na zabój. Okazja do ucieczki zatem nadarzyła się sama. Problem w tym, że teraz Przeboga, Psichwosta i Dziwną ściga nie tylko Dagon, ale także chciwy skarbnik Pilnuj. Kto dopadnie uciekinierów jako pierwszy? Jakie będą tego konsekwencje?

Oprócz wspomnianego wątku obserwujemy również rozterki pewnego...