Słońce i jej kwiaty. The Sun and Her Flowers

Uwielbiam Rupi!
Tak poprostu. Ja wiem że to nie wiersze wysokich lotów. Ani to Mickiewicz ani Norwid.
Natomiast myślę że taka powinna być poezja. Lekka płynna, która trafia w serce.
Kiedy czytelnik odrazu wie, że autor zaglądał w najgłębsze zakamarki serca.
Kiedy czujesz mrowienie, a łzy same cisną się do oczu.
Jakby ktoś wyjął ci z ust słowa o których nie miałeś pojęcia.
Bo wiersze powinny być blisko ludzi, uczuć.
Nie lubię ciężkiej poezji. Najgorsze zawsze było w szkole gdybanie co autor miał na myśli. W dzisiejszych czasach połowa ludzi, która ma takie głupoty w głowie siedzi w zakładach zamkniętych albo u specjalistów.
Teraz autor pisze dla ludzi żeby trafić w punkt, kiedyś autor pisał a ludzie się głowili o co chodzi, albo czym się wspomagał.
Lubię prosta poezję bo zawiera w sobie dużo prawdy. Sens życia i taka pewna lekka i ulotna chwilę.
Nie chcę wiedzieć co autor miał na myśli, chce żeby mnie sprowokował do myślenia i zgłębiania się w jego i moje uczucia.

Tak samo jak "mleko i miód" uwielbiam. Najpierw czytałam w pdf. Ale musiałam mieć wersje papierowa bo wtedy literatura żyje.
Bardzo też przypadła mi do gustu wersja dwujęzyczna.