Opinia na temat książki Spóźnieni kochankowie

Nie zawsze książka z polecenia wzbudza zachwyty, a może stać się czytelniczym niewypałem. Tak było w przypadku powieści Williama Whartona "Spóźnieni kochankowie".
I, choć początkowo fabuła zbudziła moją ciekawość, to im dalej w las, tym było gorzej. Relacja między niewidomą, 71-letnią kobietą, a 49-letnim amerykańskim malarzem została pokazana w sposób wyidealizowany i nierzeczywisty, przez co trudno mi było w nią uwierzyć. Zbyt mdło, zbyt przewidywanie, zbyt cukierkowo.
Akcja niemalże stojąca w miejscu powodowała znużenie, a dialogi ociekające miodem powodowały moją irytację.
Książka "Spóźnieni kochankowie" okazała się nudną, przelukrowaną historią, która nie przypadła do mojego czytelniczego gustu.
Dodatkową gwiazdkę daję za opisy Paryża, przez co nieco poczułam jego klimat oraz za wątek muzyczny.
Było to moje pierwsze spotkanie z Panem Whartonem, ale jednak ostatnie.