Szóstka

„Szóstka” Przemysława Kowalewskiego to tom drugi serii kryminałów retro z Ugne Galantem. Powiązana z tomem pierwszym pt. „Kozioł” jest jednak bardzo luźno, więc równie dobrze można traktować ją jak powieść osobną. Historia zaczyna się w grudniu 1967 roku od sceny opisującej katastrofę tramwajową w Szczecinie, która miała miejsce naprawdę. Później przenosimy się już do 1968 i tajnego śledztwa jakie Ugne Galant ze swoim zespołem ma przeprowadzić w sprawie tamtego wypadku. No właśnie, wypadku? Nie bardzo, szybko okazuje się, że ktoś pozbywa się świadków... Kryminalnie książka trzyma się ram gatunkowych kryminałów sensacyjnych – dzieje się szybko, dużo, w znanych schematach: to nie znaczy, że źle, sięgając po literaturę służącą rozrywce lubimy przecież sięgać po to, co znane, a intryga rozpisana jest tu całkiem zajmująco i ładnie wpasowuje się w styl, jaki autor zaprezentował w tomie pierwszym. Mnie jednak zachwyciło coś innego, mianowicie tło historyczne, które przedstawione jest z największą dokładnością. Autor przedstawia nam styl życia, rozrywki i muzykę lat 60tych, ale przede wszystkim opowiada o temacie, o którym sama jakoś wcześniej nie myślałam – mianowicie chodzi o losy Żydów w powojennej Polsce. Nadal jestem w szoku, że społeczeństwo w stosunku do nich nie czuło się winne, a dalej obwiniało o całe zło, wyganiało z kraju... Jestem wiec wdzięczna autorowi za to, że mi to uświadomił i bardzo dosadnie (ale prawdziwie, sprawdzałam!) przedstawił. Zatem „Szóstka” to miks ...

Książkę się czyta niczym relację dziennikarki z miejsca wypadku. Jest ostro, krwawo, bardzo krwawo, wręcz masakrycznie krwawo, aż człowiek się ogląda i patrzy czy sam nie jest ranny i czy nic go nie boli.

,, Reflektory z wozów strażackich macały teraz każdy metr wokół miejsca, gdzie znajdowały się zniszczone pojazdy. Spod wraku wciąż wystawały ludzkie nogi i ręce. Niektóre jeszcze się poruszały. Wokół panował chaos".

To druga książka autora i już wiem, że każda kolejna będzie równie wymagająca co poprzednia. My nie czytamy jej jako opowieści zmyślonej, tylko jako prawdziwą prawdę, która naprawdę przeraża. Od początku do końca książki nie jesteśmy zaniepokojeni, tylko napięci, poddenerwowani i sztywni niczym kołek. Książka nie jest dla fanów lekkich thrillerów, tylko do tej ostatniej kategorii mroku, gdzie przerażenie potrafi sięgać zenitu. Autor cokolwiek nam przekazuje, opisami chce poruszyć nasze ciało, myśli i wyobrażenie. Do tej pory nie spotkałam się z autorem, który pisałby książki w ten sposób. Tutaj wykorzystał on również archiwalne materiały związane z katastrofą tramwaju numer sześć do której doszło 7 grudnia 1967 roku w Szczecinie. Tym bardziej dodał jej mocnej prawdziwości. Zaraz po tym, kiedy sytuacja z katastrofą nieco minie, dowiemy się, że prawdopodobnie nie był to wypadek. Tutaj poruszona zostanie strefa polityczna, gdyż władze będą blokowali jakiekolwiek przekazy ze śledztwa. By rozwikłać tą zagadkę, która ma prawo być rozwiązana i jed...

"W tym świe­cie [...] nie ma cza­rów ani do­brych czar­no­księż­ni­ków. Są tylko roz­ka­zy, prze­ło­że­ni, tony do­ku­men­tów i złe wilki."

Szczecin 1967 roku.

Ogłuszający huk metalu, wzmocniony krzykiem przerażenia, rozdziera poranną, grudniową ciszę. Chwilową dezorientację wypiera rozprzestrzeniający się chaos podszyty jękami rannych. Pod kołami popularnej szóstki ginie kilkanaście osób, a kilkaset trafia do lokalnych szpitali. Katastrofa tramwajowa wstrząsa mieszkańcami Szczecina, wywołując szereg pytań. Tajny zespół śledczy powołany przez ministra spraw wewnętrznych stara się znaleźć odpowiedzi i winnych tragedii. Ugne Galant dla którego każda sprawa jest jak "partia szachów z diabłem" staje przed trudnym zadaniem. Wszechobecna cenzura nie ułatwia zadania, tym bardziej, że komuś bardzo zależy, by prawda nie ujrzała światła dziennego.

Ta katastrofa wydarzyła się naprawdę.

Z tą świadomością opis tragedii ma bardziej wyrazisty, przeszywający wydźwięk. Przemysław Kowalewski wzorowo oddaje grozę minionych wydarzeń, przenosząc czytelnika w sam środek akcji. Duszny klimat lat 60. w połączeniu z niepewnymi realiami oddziałuje na wyobraźnię, pochłaniając całą uwagę. Śledztwo zawiłe, trudne przedstawione z różnych perspektyw. Od pierwszych stron z zaangażowaniem śledziłam postępy dochodzenia. Gubiłam się w domysłach, analizując podsuwane informacje i poszlaki. Ale było warto.

Postacie nakreślone ...

Grudzień 1967. Demony przeszłości.
Zbrodnia. Grupa śledcza.

W grudniu 1967 w Szczecinie miała miejsce straszna katastrofa tramwajowa.

Pod kołami szóstki zginęło wiele osób, a jeszcze więcej trafiło do szpitala.

Jak się później okazało, mógł nie być to taki zwyczajny wypadek. Minister powołuje grupę która ma zbadać tą sprawę. Grupa śledczych, którzy kiedyś rozwiązali sektę bierze się za kolejne zadanie.

Ugne wraz z grupą poszukuje świadków wydarzenia. Jednak równie szybko ktoś inny robi wszystko, aby ta prawda nigdy nie ujrzała świerka dziennego. Pozostaje pytanie, kto będzie pierwszy?

Wciągająca, mroczna, tajemnicza historia.

Kto z Was lubi podróżować komunikacją miejską? 🙂

Znam takich co wręcz nie znoszą takiej formy przemieszczania się, a ja lubię czasem usiąść w tramwaju, patrzeć w okno i podziwiać miasto… na szczęście nie jeżdżę linią nr 6, choć taka jest na moim przystanku! 🙂

To miała być zwykła trasa, tak jak każdego dnia dla wielu ludzi, jednak tramwaj nr 6 nie dojechał do celu. Zdarzył się wypadek, wręcz katastrofa i wyobraźcie sobie, że ta sytuacja miała miejsce naprawdę lata temu, a dokładnie 7 grudnia 1967 roku. Tak swoją powieść rozpoczyna @przemyslawkowalewski.autor … ale to tylko początek, to tylko wierzchołek góry lodowej, bo za tą tragedią, w której zginęli ludzie kryje się dużo więcej.
Informacja o tym zdarzeniu szybko dociera do innych, ale prawdziwe jej powody zostają ukryte. Zaczyna się tajne śledztwo w tej sprawie, do której zostaje powołana specjalna grupa śledcza. Czy prawda wyjdzie na jaw? Śmierć ma jeszcze coś do powiedzenia, czyha na innych, ale dlaczego?

Autor kapitalnie oddał klimat tamtych czasów, szarości, cenzury, brudu, PRL-u. Przechadzałam się ulicami Szczecina i jak najszybciej chciałam wrócić do moich czasów, ale ciekawość nie pozwala mi na opuszczenie tego miejsca póki nie poznałam prawdy, a ta okazała się bardzo zawiła.

Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak dokładny reserach zrobiłam Pan Przemysław. Kiedy mam świadomość, że dana fabuła ma wspólne elementy z faktycznymi wydarzeniami zatapiam się w nią z jeszcze większym ...

W grudniu 1967 roku ma miejsce katastrofa tramwajowa, która prawdopodobnie nie była zwykłym wypadkiem. Cenzura blokuje przekaz, a rząd powołuje grupę, by ta rozwiązała sprawę. Ugne Galant poszukuje osób, które pomagały pasażerom po wypadku. W między czasie pojawiają się ludzie, którzy zrobią wszystko, by prawda nie wyszła na jaw.

Poprzedni tytuł wywarł na mnie mocne wrażenie, dlatego też bez zastanowienia sięgnęłam po jego kolejny tytuł. I cóż Wam mogę napisać – ponownie się nie zawiodłam. Ciężko było oderwać mi się od lektury.

Nigdy nie przepadałam za książkami, których fabuła była osadzona w przeszłości i w ogóle jakoś nawiązywała do historii. A teraz coraz chętniej się do nich przekonuję. Autor świetnie przedstawił Szczecin z tego okresu. W dodatku dał nam bardzo dobre śledztwo. Może trochę mniej makabry i mocnych opisów, ale to z kolei wcale nie ujmuje całości.

Polecam. Naprawdę gorąco polecam.