"Zwłoki to nasi superbohaterowie: niestraszny im ogień, potrafią znieść upadki z wysokich budynków i czołowe zderzenia ze ścianą. Można do nich strzelać, przejechać im po nogach motorówką - to ich nie rusza. Można bez szkody usuwać im głowy. Są w stanie być w sześciu miejscach naraz.(...) Śmierć ... nie musi być nudna."(fragment książki)Co dzieje się z ludzkimi ciałami po śmierci? Sztywniak to książka o czasami dziwacznych, często szokujących, ale niezmiennie fascynujących wyczynach zwłok. Mary Roach zdecydowała się opisać - z niebywałym poczuciem humoru, ale nie przekraczając granic dobrego smaku - pośmiertne przygody naszych ciał, które są wykorzystywane do różnych eksperymentów i badań. Odwiedza krematoria, zakłady pogrzebowe, kostnice i najdziwniejsze laboratoria, by odkryć przed nami najciekawsze formy spędzania ?wolnego czasu? po śmierci. Można na przykład dać się pokroić na potrzeby zajęć z anatomii, można testować wytrzymałość samochodów w wypadkach albo poddać się leniwemu rozkładowi użyźniającemu rośliny ogrodowe, a w bardziej egzotycznych miejscach globu można nawet pozwolić się zjeść lub zażyć w celach leczniczych. To książka, która umożliwi wam dokonanie najlepszych planów na zbliżającą się wieczność. ?Zwłoki to nasi superbohaterowie: niestraszny im ogień, potrafią znieść upadki z wysokich budynków i czołowe zderzenia ze ścianą. Można do nich strzelać, przejechać im po nogach motorówką - to ich nie rusza. (...) To jak mieć na usługach Supermana - byłoby strasznym marnotrawstwem rezygnować z jego potencjału i nie wykorzystywać go do rozwoju ludzkości.?
Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków
Mary Roach
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów
/o-489454/n/sztywniak-osobliwe-zycie-nieboszczykow)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2010-01-25
ISBN: 978-83-240-1302-9, 9788324013029
Wydawnictwo: Znak
Stron: 296
Mamy 1 inne wydanie tej książki
Autor
/a-1076/n/mary-roach)
Mary Roach
Urodzona 20 marca 1959 roku w USA (New Hampshire)
Amerykańska dziennikarka i pisarka popularonaukowa. Bezustannie podejmuje nowe wyzwania i porusza aktualne, trudne i uniwersalne tematy. O sobie mówi, że - jak wszyscy dziennikarze - jest ciekawska i pisze o tym, co ją fascynuje. „Kiedyś pisałam o p...
Pozostałe książki:
/o-489454/n/sztywniak-osobliwe-zycie-nieboszczykow)
/9b9b2e71-1cb6-477c-adfd-501d82c91ee9/n/bzyk-pasjonujace-zespolenie-nauki-i-seksu)
/o-1212850/n/duch-nauka-na-tropie-zycia-pozagrobowego)
/o-1150348/n/ale-kosmos)
/d19abacf53534a8baf0383e67bc71025/n/do-boju-jak-w-skrajnych-sytuacjach-pozostac-w-jednym-kawalku-zachowac-zmysly-i-nie-zlapac-infekcji)
/08baf03c-7774-4f71-b9e5-4d54e9f5b7cb/n/gastrofaza-przygody-w-ukladzie-pokarmowym)
Wszystkie książki Mary Roach
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Martwi bohaterzy
4.08.2019
Sięgając po „Sztywniaka” liczyłam na interesującą, zastanawiającą i dającą do myślenia lekturę, która zostawi po sobie mnóstwo refleksji i dostarczy wiedzy na temat tego, jak ludzkie ciało może być istotnie wykorzystane po naszej śmierci. Literaturę faktu czytam coraz chętniej i coraz częściej, staram się jednak wyszukiwać co ciekawsze tematy. Bez... Recenzja książki Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków
@RudaRecenzuje
× 1
Wciągająca i ... nietypowa
16.01.2021
Mary Roach, pisząc "Sztywniaka" zdecydowała się na poruszenie tematyki trudnej, dla niektórych wręcz nie do przejścia/przeczytania, a jednak autorka znalazła sposób, by do kwestii zwłok podejść nawet z... humorem. Co znajdziemy w książce? 12 rozdziałów, a do każdego osobną bibliografię na końcu książki ;) Zgodnie z opisem na okładce "Dociekliw... Recenzja książki Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków
@paulina2701
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
__All_IN_One_
NIE, nie i jeszcze raz nie. Pomimo 4 gwiazdek. I przeczytaniu 1/4 książki.
Dlaczego sprzeniewierzyłam się własnym zasadom nieoceniania książek niedokończonych? W tej książce od razu widać czym ta książka jest i uważam, że mam prawo do ocenienia i wygłoszenia opinii. Co też czynię.
Gwiazdki daję JEDYNIE za ogromną ilość wiadomości i wiedzy, której przeciętni obywatele świata nie mają. Wiedzy na temat nieboszczyków, co się z nimi dzieje po śmierci (nie chodzi tu o zombie), jak ich ciała mogą być przydatne - dla rozwoju nauki, do ćwiczeń dla studentów (również medycyny estetycznej) - pod tym względem książka niewątpliwie może być ciekawa.
Jednak napisana jest w sposób, który mnie odrzuca. Odrzuca i powoduje odruchy wymiotne.
To wcale nie chodzi o odcięte głowy, wątroby i rozkładające się ciała (które, jak podkreśla autorka, kiedyś były czyimiś bliskimi). Nie odpowiada mi jedynie styl autorki.
Muszę teraz uskutecznić tzw. wiwisekcję własnego jestestwa. Otóż, w czasach kiedy planowałam zostać weterynarzem, brałam udział w wielu sekcjach - zwierzęcych (owca, krówka, świnka koń). Formalnie taka sekcja nie rożni się niczym od sekcji człowieka, z wyjątkiem świadomości, że jest to człowiek. Na pierwszym roku chłopcy rzucali się wątrobą, flakami owczymi, owijali sobie jelita wokół szyi - "zabawy studenckie". Zawsze uważałam takie zachowanie NIE NA MIEJSCU. Ani śmieszne, ani żałosne. Po prostu nieodpo...
Dlaczego sprzeniewierzyłam się własnym zasadom nieoceniania książek niedokończonych? W tej książce od razu widać czym ta książka jest i uważam, że mam prawo do ocenienia i wygłoszenia opinii. Co też czynię.
Gwiazdki daję JEDYNIE za ogromną ilość wiadomości i wiedzy, której przeciętni obywatele świata nie mają. Wiedzy na temat nieboszczyków, co się z nimi dzieje po śmierci (nie chodzi tu o zombie), jak ich ciała mogą być przydatne - dla rozwoju nauki, do ćwiczeń dla studentów (również medycyny estetycznej) - pod tym względem książka niewątpliwie może być ciekawa.
Jednak napisana jest w sposób, który mnie odrzuca. Odrzuca i powoduje odruchy wymiotne.
To wcale nie chodzi o odcięte głowy, wątroby i rozkładające się ciała (które, jak podkreśla autorka, kiedyś były czyimiś bliskimi). Nie odpowiada mi jedynie styl autorki.
Muszę teraz uskutecznić tzw. wiwisekcję własnego jestestwa. Otóż, w czasach kiedy planowałam zostać weterynarzem, brałam udział w wielu sekcjach - zwierzęcych (owca, krówka, świnka koń). Formalnie taka sekcja nie rożni się niczym od sekcji człowieka, z wyjątkiem świadomości, że jest to człowiek. Na pierwszym roku chłopcy rzucali się wątrobą, flakami owczymi, owijali sobie jelita wokół szyi - "zabawy studenckie". Zawsze uważałam takie zachowanie NIE NA MIEJSCU. Ani śmieszne, ani żałosne. Po prostu nieodpo...
× 10
| Komentarze (3)
|
link
|
Mary Roach, amerykańska reporterka (autorka „Bzyk: Pasjonujące zespolenie nauki i seksu”), znudzona widać egzotycznymi podróżami, napisała książkę o trupach. Być może lepsze wrażenie sprawiałoby określenie „o zwłokach” albo „o zmarłych”, ale… „trupy” są jak najbardziej odpowiednie. Zważywszy choćby na spis poruszanych zagadnień:
1. Głowa jest zbyt cenna, żeby ją tracić. Operacje na zwłokach.
2. Zbrodnie anatomii. Porywacze ciał i inne obrzydliwe historie początków sekcji zwłok.
3. Życie po śmierci. O gniciu, i co można z tym zrobić.
4. Trup za kółkiem. Testy wypadkowe i upiorna, acz konieczna nauka o odporności na ciosy.
5. Poza czarną skrzynką. Kiedy ciała pasażerów muszą opowiedzieć historię katastrofy.
6. Trup idzie do wojska. Śliska etyka kul i bomb.
7. Święty trup. Przybijanie do krzyża.
8. Skąd wiesz, że nie żyjesz? Żywe trupy, pogrzebani żywcem oraz naukowe poszukiwania duszy.
9. Sama głowa. Dekapitacja, reanimacja, transplantacja.
10. Zjedz mnie. Leczniczy kanibalizm i przypadek ludzkich pierożków.
11. Z pieca do kubła z kompostem. I inne nowoczesne propozycje jak skończyć.
12. Szczątki autorki. Da, czy nie da?
Temat trudny, ciężki, bardzo ryzykowny, bo autor podejmując go, łatwo mógłby narazić się na zarzut epatowania czytelnika jakimiś obrzydliwościami, jednak Mary Roach podjęła wyzwanie i z próby wyszła zwycięsko. Jest to znakomicie napisana książka popularnonaukowa, w której – nie przekraczając granic, ...
1. Głowa jest zbyt cenna, żeby ją tracić. Operacje na zwłokach.
2. Zbrodnie anatomii. Porywacze ciał i inne obrzydliwe historie początków sekcji zwłok.
3. Życie po śmierci. O gniciu, i co można z tym zrobić.
4. Trup za kółkiem. Testy wypadkowe i upiorna, acz konieczna nauka o odporności na ciosy.
5. Poza czarną skrzynką. Kiedy ciała pasażerów muszą opowiedzieć historię katastrofy.
6. Trup idzie do wojska. Śliska etyka kul i bomb.
7. Święty trup. Przybijanie do krzyża.
8. Skąd wiesz, że nie żyjesz? Żywe trupy, pogrzebani żywcem oraz naukowe poszukiwania duszy.
9. Sama głowa. Dekapitacja, reanimacja, transplantacja.
10. Zjedz mnie. Leczniczy kanibalizm i przypadek ludzkich pierożków.
11. Z pieca do kubła z kompostem. I inne nowoczesne propozycje jak skończyć.
12. Szczątki autorki. Da, czy nie da?
Temat trudny, ciężki, bardzo ryzykowny, bo autor podejmując go, łatwo mógłby narazić się na zarzut epatowania czytelnika jakimiś obrzydliwościami, jednak Mary Roach podjęła wyzwanie i z próby wyszła zwycięsko. Jest to znakomicie napisana książka popularnonaukowa, w której – nie przekraczając granic, ...
× 1
|
link
|
Przeczytane
2022
Co się dzieje z ciałem po śmierci? Czego możemy dowiedzieć się od nieboszczyków i do czego potrzebna nam taka wiedza? Z tymi i paroma innymi zagadnieniami próbuje zmierzyć się amerykańska autorka Mary Roach, podejmująca w swojej twórczości bardzo różnorodne i raczej kontrowersyjne tematy. Tak jest i w tym przypadku, bo nie oszukujmy się, kwestia zwłok i postępowania z nimi zawsze jest jakimś rodzajem tabu. „Sztywniak” nie jest pierwszą książką, która próbuje je przełamać. I moim zdaniem średnio jej to wychodzi. Przede wszystkim autorka nie pokazuje całości zjawiska. Skupia się na wybranych przez siebie obszarach, które uznała za interesujące i opisuje je moim zdaniem nieco chaotycznie i wybiórczo przeskakując z tematu na temat, zaznaczając czasami tylko pewne sprawy. Często ze szkodą dla tematu bo jak można odwiedzić „trupią farmę” w Tennessie i nawet nie wspomnieć o Williamie Bassie? Albo pisać o ekologicznych pochówkach i słowem nie wspomnieć o lasach cmentarnych coraz bardziej popularnych w Szwajcarii i Niemczech. Zresztą miałam wrażenie, że autorka im dalej w tekst, tym bardziej skupia się na sobie, niż na opisywanym temacie. Próbuje też zamaskować ponurą tematykę wprowadzając elementy humorystyczne w narracji i niestety nie robi to dobrego wrażenia, a czasami jest albo bez związku albo nie na miejscu. Ja wiem, że dobry żart potrafi rozładować atmosferę, ale te żarty nie były dobre. Jeżeli ktoś ma zamiar zacząć od tej książki zgłębianie tematów związanych z końcem eg...
× 1
|
link
|
@Ewelina229
2019-11-13
6
/10
Przeczytane
Posiadam
Pozycja popularnonaukowa, napisana z poczuciem humoru mimo trudnego tematu jakim jest śmierć. Nie należy na pewno do książek przy których można się odprężyć czy zrelaksować, kiedy czytasz rozdział o rozkładzie ciała, o wyciekaniu mózgu o tym kiedy zaczynają zjadać nas robaki... to uwierzcie mi nie będzie to przyjemna chwila odpoczynku.
Książka napisana z ogromnym wyważeniem, smakiem i klasą. Sekcje zwłok nie wydają się już takie straszne, gdy czytając zaglądasz "od podszewki" do tego świata.
Polecam wszystkim ciekawskim takim jak ja, uwierzcie, że teraz nieboszczyk nie jest już taki straszny, a wręcz chwilami zabawny :)
Książka napisana z ogromnym wyważeniem, smakiem i klasą. Sekcje zwłok nie wydają się już takie straszne, gdy czytając zaglądasz "od podszewki" do tego świata.
Polecam wszystkim ciekawskim takim jak ja, uwierzcie, że teraz nieboszczyk nie jest już taki straszny, a wręcz chwilami zabawny :)
× 1
|
link
|
Przeczytane
W domku na półce
Bardzo fajna książka :). Moja pierwsza tej autorki. Moją uwagę przykuł tytuł i stópki na okładce. Od razu wiedziałam, że to coś dla mnie i nie zawiodłam się. Jakby w ten sposób były pisane podręczniki, to ludzie o wiele częszciej by do nich zaglądali i chętniej by się uczyli. Mam wrażenie, że autorka w paru miejscach odbiega od tematu, ale jej interesujący i zabawny sposób pisania sprawia, że w sumie nie ma to większego znaczenia, bo i tak przyjemnie się czyta. Polecam, szczególnie lubiącym taką tematykę. P.S. Ja nie dam się skompostować :P
|
link
|
@calamitas
2010-10-07
10
/10
Przeczytane
THESAURUS
Mary Roach ma zdecydowanie rękę do pisania o nauce w sposób przystępny i porywający dla laików. 'Sztywniak' ku mojemu zdziwieniu podobał mi się jeszcze bardziej niż 'Bzyk'. Naprawdę fascynujące na ile sposobów człowiek, a raczej jego ciało, może być przydatne po śmierci. Aż zaczęłam się zastanawiać... co z moim? Jeszcze nie wiem, ale nie mogę się doczekać, aby się przekonać, czy szwedzka metoda 'kompostowania' ciała przyjmie się w Szwecji i na świecie.
|
link
|
AG
@Castiel
2012-05-01
8
/10
Przeczytane
Ciekawa, napisana prostym językiem oraz z dużą dawką humoru. Kto by pomyślał, że ciało ludzkie może być aż tak przydatne po jego śmierci? :) Polecam lekturę, jeśli ktoś zastanawia się nad tym, co może zrobić z własnymi zwłokami, gdyż możliwości jest naprawdę dużo!
|
link
|
@Ornery_Ola
2010-04-27
8
/10
Przeczytane
Dobrze się czytało, mimo, że temat książki do przyjemnych raczej nie należy. Dużym plusem jest tu poczucie humoru autorki. Jej żarty są tak wyważone, że mimo kontekstu rozśmieszają, a nie zniesmaczają.
|
link
|
@marcello78
2023-05-11
7
/10
Przeczytane
Chcę przeczytać
Popularnonaukowe/non-fiction/reportaż
Przeczytane
Przeczytane
Wyzwanie LC 2019
Ain
Alibro
2019-Książki
Przeczytane
@vonHuuss
2019-12-30
7
/10
Chcę przeczytać
Literatura amerykańska
Medycyna
Literatura Popularnonaukowa
2018
@Noelle1989
2011-07-22
10
/10
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Opowiem o moich pierwszych zwłokach. Miałam 36 lat, a one 81. Myły to zwłoki mojej matki. Łapię się na tym, że używam formy dzierżawczej „mojej matki”, jakbym chciała powiedzieć, że należały do mojej matki, a nie nią były. Moja matka nigdy nie była trupem, nikt nim nie jest.”
/a-1076/n/mary-roach "Mary Roach")
