Tancerze Burzy

Dość typowa ,w pewien sposób schematyczna fantasy dla młodzieży. Bohaterką jest młoda dziewczyna, obdarzona pewnymi mocami, która chce uratować swój świat. Jest w pewien sposób poza obrębem społeczności , ma tajemnice i przeszłości, która ją ściga. Oczywiście jest wątek miłosny chociaż na szczęście nie jest on dominujący w tej części. Plusem jest jej inteligencja, zdolność uczenia się na własnych błędach i refleksje. Poznajemy zbuntowaną nastolatkę, która powoli odkrywa co jest najważniejsze w życiu. Mamy też świat na który składają się odizolowane, zupełnie zniszczone prze ludzi wyspy. Rządzone są przez szoguna i jego dwór, a także przez gildie. Mamy więc świat japońskiej mitologii , japońskich średniowiecznych zwyczajów i hierarchii władzy. Czasami jednak opisy obyczajów, a głownie strojów rozwlekają akcję i czynią ją nużącą. Natomiast bardzo barwny i ciekawy jest opis mitologii japońskiej i występujące tam postacie. Na pewno najbarwniejszą i najciekawszą postacią jest gryf, tak zwany tygrys burzy. Chociaż jest jeszcze parę barwnych postaci. Chyba tylko ta postać skłoni mnie do przeczytania następnego tomu. Akcja toczy się zrywami.
Dla mnie to było lekkie czytadło, nie wymagające zaangażowania. Plusem jest postać gryfa i jego poczucie humoru. Książka zapewnia zupełny relaks i może być dobrym przerywnikiem i zabawą.

 Siłą rozpędu, po przeczytaniu "Nibynocy" i "Bożogrobia" zabrałam się za kolejną książkę J. Kristoffa. Styl pisania autora przypadł mi do gustu i chciałam poczytać coś jeszcze. Wrażenia mam jednak mieszane.
 
 Główną bohaterką książki jest nastoletnia Yukiko. Dziewczyna posiada pewien dar - potrafi komunikować się ze zwierzętami (słyszy ich myśli). Niestety, gdyby ktokolwiek dowiedział się o jej umiejętności, dziewczyna spłonęłaby. Jej ojcem jest Masaru - łowca zatrudniony przez szoguna. Pewnego dnia jego zespół dostaje nietypowe zadanie, którego na pozór nie będą w stanie wykonać.
 
 Podobał mi się pomysł - połączenie fantasy z innymi gatunkami zawsze mnie przekonywało. Tak też było tym razem. Książka jest naprawdę fajnie napisana, pomysł na opowieść też jest ok. Problem polega na tym, że już na samym początku autor zasypuje Czytelnika terminami rodem z japonistyki. Dla laika - takiego jak ja - czytanie początkowych rozdziałów to koszmar. Przeskakiwanie do słowniczka kilka razy podczas czytania jednej(!) strony zbyt przyjemne nie było. Jednak w końcu machnęłam na to ręką. Dokształcę się później, słowo.
 
 Polubiłam kilka postaci - takich "z pazurkiem", nieco wrednawych. Te się pisarzowi udało. Co mu niestety nie do końca wyszło, to główna postać. Yukiko, delikatnie mówiąc, nie jest zbyt domyślna. Jej naiwność czasami jest okropnie denerwująca (przykład: na lotostatku, wśród umorusanych i opalonych marynarzy spotyka chłopaka, który jest blady i, o...

Zakończyłam lekturę z lekką dezorientacją. Wynika to z tego, że sama do końca nie wiedziałam jak ją ocenić. Wszystko było super, ale do każdego pozytywnego aspektu od razu w głowie pojawiało mi się jakieś 'ale'. No, ale dobra, rozpiszę Wam dokładniej co mi na sercu leży.

Japońskie tradycje i nowa technologia. Co to za combo powstanie? Mamy tutaj samurajów i ich kodeks Bushido, ale mamy także Gildię, czyli stolicę rzeczywistej władzy i centrum powstawania nowych technologii, gdzie członkowie noszą drugą skórę - zbroję, bez której nie wolno im się pokazywać.

Książka opowiada o Yukiko, dziewczynie pochodzącej z klanu Kitsune (lisa), która posiada dar przenikania, dzięki któremu może porozumiewać się z innymi stworzeniami. Niestety taka umiejętność uważana jest za oznakę nieczystości, dlatego, by ochronić swoje życie, musi utrzymywać tę zdolność w sekrecie.

Opowieść rozpoczyna się od rozkazu odnalezienia mitycznego stworzenia, który Szogun wydaje jej ojcu, dlatego wraz z nim wyrusza ona na poszukiwania. Nikt nie wierzy w powodzenie tej misji, ale kto śmiałby się sprzeciwić okrutnemu władcy? Jednak jak to już w tych książkach bywa, udaje im się napotkać upragnionego Tygrysa Burzy, to wydarzenie zmieni dotychczasowe życie wielu bohaterów.

Wykreowany świat to jedno wielkie wooow. Pomysł z osadzeniem akcji w klimatach Japonii - jak dla mnie jeszcze lepiej! Były kwestie, do których bym się mogła czepiać, ale tego nie zrobię, bo to z pewnością m...