Opinia na temat książki Tarantula

Przeczytałam "Tarantulę" jednym tchem, ale to żadna rewelacja, ponieważ książka ma tylko 140 stron i to całkiem pokaźną czcionką.
Teraz mam spory problem z wystawieniem jej oceny i napisaniem opinii.

Z jednej strony zrobiła na mnie pewne wrażenie, ale wydaje mi się, że potencjał został trochę zmarnowany. Dla mnie było w niej za mało... chyba wszystkiego. Nie odczułam w ogóle "nadmiaru emocji", którego się spodziewałam po opiniach, ta straszna wrogość między parą głównych bohaterów zapowiadana z okładki była za delikatnie wyrażona, postacie mało wyraziste (niestety w 140 stronach raczej trudno zmieścić rozbudowane psychologiczne opisy). Za to dla mnie dużym plusem było wykorzystanie elementów syndromu sztokholmskiego.

Tylko gdzie się podziała rozpacz i perwersja z opisu? Końcówka może i wyjaśnia, gdzie kryje się rozpacz, ale perwersja? Nie znajdzie jej tutaj ktoś, kto nałogowo czyta thrillery. Czym się różni każdy inny książkowy psychopata od tego opisanego w "Tarantuli"? Moim zdaniem niczym, nie ma tu nic odkrywczego, psychopata pozostanie psychopatą bez znaczenia czy krzywdzi swoją ofiarę piłą łańcuchową w lesie czy skalpelem na sali operacyjnej oraz bez różnicy jakie mógłby mieć "wytłumaczenie" dla swoich czynów.

Historia tylko dla dorosłych? Nie dajcie się nabrać, jak dla mnie to historia w sam raz do poduszki :)