Opinia na temat książki Tarantula
Nie znalazłam w "Tarantuli" nic, co poruszyłoby emocje i dało pole popisom wyobraźni, skądinąd bujnej i plastycznej. Język "Tarantuli" jest prosty, wręcz siermiężny, narracja - łupana toporem, napięcie i emocje - na poziomie tabloidów żyjących z taniej sensacji. Nie tak ma wyglądać książka, która - teoretycznie - wywraca duszę na nice.
/o-1276705/n/tarantula)
Kim jest piękna Ewa, z którą wzięty chirurg plastyczny, Richard Lafargue, pokazuje się na przyjęciach? Dlaczego Ewa czasem tak subtelnie się uśmiecha, a on wtedy z trudem ukrywa wściekłość i ból? Cze...
Pozostałe opinie
Zakupu dokonałam z przymusu. Cały szum wokół filmu zraził mnie również do tej pozycji, ale teraz już po lekturze muszę przyznać, że całość robi niesamowite wrażenie. Tego chyba żaden czytający nie prz...
Być może nie powinienem czytać kryminałów i thrillerów? A jednak Chandlera, czy Akunina bardzo cenię i nawet, bywało, Crichton mi się podobał. Za humor i język opowiadania. Crichton i Akunin także za ...
Przeczytałam "Tarantulę" jednym tchem, ale to żadna rewelacja, ponieważ książka ma tylko 140 stron i to całkiem pokaźną czcionką. Teraz mam spory problem z wystawieniem jej oceny i napisaniem opinii. ...
Książka podzielona jest na trzy części: "Pająk", "Jad" i "Ofiara". W pierwszej części poznajemy Richarda Lafargue'a i piękną Ewę. Co łączy tych dwoje? Richard potrafi przynieść jej śniadanie do łóżka...
