Opinia na temat książki Telefonistka z ulicy Próżnej

Taka sobie sympatyczna opowiastka akurat na gorące letnie dni. Bez aspiracji do bycia wielką literaturą, dobrze opowiedziana, absolutnie nienudna historia.

Mamy oto koniec XIX wieku, młoda dwudziestotrzyletnia Hanna Kabała jest telefonistką. Hania jest osóbką "nienachalną z urody" jak by powiedziała pewna znana Pani Maria, za to o pięknej "urodzie" telefonicznej, czyli dźwięcznym i donośnym głosie.

Ponieważ telefon i w ogóle elektryczność, to wciąż jeszcze dość młody wynalazek i dzwoniących jest nie specjalnie dużo, panny telefonistki czasami się w pracy nudzą. A z nudy, jak powszechnie wiadomo, czasami mogą wyniknąć dziwne, a nawet niebezpieczne zdarzenia... Tak więc i nasza panna Hanna pakuje się w niezłą kabałę.

Czytało się dobrze, to jedna z nielicznych książek z półki tak zwanej "literatury kobiecej", której nie odłożyłam po kilku stronach i która mnie nie wynudziła. Podobały mi się charakterne warszawskie dziewczyny i spacer po Warszawie u progu nowego wieku.