To tylko kolejna zaginiona

𝑍𝑎𝑤𝑠𝑧𝑒, 𝑎𝑙𝑒 𝑡𝑜 𝑧𝑎𝑤𝑠𝑧𝑒 𝑠𝑡𝑎𝑟𝑎ł𝑎 𝑠𝑖ę 𝑏𝑦ć 𝑢𝑐𝑧𝑐𝑖𝑤𝑎 . 𝑁𝑎𝑤𝑒𝑡 𝑘𝑖𝑒𝑑𝑦 𝑢𝑡𝑘𝑛ęł𝑎 𝑤 𝑡𝑦𝑚 𝑏𝑎𝑔𝑛𝑖𝑒. 𝑊ś𝑟ó𝑑 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑖𝑐ℎ 𝑡𝑦𝑐ℎ 𝑘ł𝑎𝑚𝑠𝑡𝑤 𝑘𝑟𝑦ł𝑦 𝑠𝑖ę 𝑗𝑒𝑑𝑛𝑎𝑘 𝑧𝑖𝑎𝑟𝑒𝑛𝑘𝑎 𝑝𝑟𝑎𝑤𝑑𝑦.

Gillian McAllister jest znana polskim czytelnikom z kilku powieści. Czytałam tylko 𝑁𝑎 𝑇𝑤𝑜𝑗ą 𝑛𝑖𝑒𝑘𝑜𝑟𝑧𝑦ść, która mocno zapadła mi w pamięć, to był to niezwykle wciągający thriller, w którym autorka od samego początku namieszała mi w głowie. Mając w pamięci tamtą znakomitą powieść, zdecydowałam się na współpracę recenzencką przy kolejnym tytule autorki i nie żałuję, jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą. Uważam, że jednym z wyróżniających się elementów książek Gillian McAllister są wyjątkowe dialogi między bohaterami oraz silny nacisk na znaczenie rodziny, zwłaszcza macierzyństwa.

Autorka po raz kolejny zabrała mnie w niezwykle skomplikowaną podróż, której kierunku trudno było się domyślić. Thriller, który stworzyła, jest pełen zaskakujących zwrotów akcji i nic tutaj nie jest czarno-białe. Czułam się, jakbym sama była detektywem, nie tylko rozwiązującym przedstawiane zagadki, ale również angażującym się w życie trzech głównych postaci. Julii, pracoholiczki i uczciwej policjantki, Lewisa, troskliwego ojca oddanego odnalezieniu zaginionej córki oraz Emmy, samotnej matki, która zrobiłaby wszystko, by chronić swojego syna, nawet jeśli podejrzewa go o udział w zaginięciach kobiet.

𝑇𝑜, 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑘𝑜𝑙𝑒𝑖𝑛𝑎 𝑧𝑎𝑔𝑖𝑛𝑖𝑜𝑛𝑎, to inteligentny i wciągający thriller, pełen tajemniczych wątków i złożonych rozwiązań, jednak nie...

Książka ma ciutkę mniejszy druk i jest ciaśniej osadzony. Pozycja należy do grubszych, gdyż autorka znana jest z tego, że wszystko bardzo dokładnie opisuje. Wiemy co tutaj kto robi, o czym myśli, gdzie zmierza i z kim rozmawia. W międzyczasie występują przemyślenia postaci, gdyż nie może sobie darować tego, że nie ma śladu zaginięcia nastolatki. Historia rozwija się dniami tuż po zaginięciu, gdzie służby policji starają się ustalić, co się z nią stało. My znamy szczegóły od strony Julii, która prowadzi tą sprawę. Oprócz śledztwa wiemy kto jej się podoba i jak reaguje na jego widok. Mamy tu wplecione urywki fascynacji, po czym przechodzimy do porządku dziennego. Julia opowiada nam, że wie iż jest za miękka do tej pracy, ale nic nie poradzi na to, że bardzo ją lubi. Kiedy zdradza nam jakieś szczegóły można wyczuć, że coś tam ukrywa, jakby chciała zdradzić swoją tajemnicę i najlepiej aby nikt nigdy o niej się nie dowiedział. Niestety wchodząc w kolejne tropy, które wciąż się urywają, zaczynamy zauważać, że sprawa zaginięcia będzie miała swoje drugie dno. I tutaj wkroczymy na jej prywatny teren, gdyż stanie między trudnym wyborem. Komuś bardzo będzie zależało, aby sprawy nie rozwiązywać, a jeśli to zrobi, to sekret, który cały czas czuliśmy, że jest, wyjdzie na jaw niszcząc wszystko, co ma.
Jeśli ktoś z was lubi bardzo dokładne książki, to ta pozycja mu się spodoba. Akcja idzie swoim rytmem, a my jesteśmy zbici z tropu przez ich myśli i gdybania. Po jej skończeniu widzę,...

Pamiętam emocje jakie towarzyszyły mi przy lekturze książki #nietomiejscenietenczas i to właśnie one pchały mnie do kolejnej pozycji autorki.

#gillianmcallister to po prostu królowa zwrotów akcji, ale może od początku.

Julia próbuje odnaleźć zaginioną dziewczynę, jednak jest ktoś komu zależy na zamknięciu sprawy i to w bardzo określony sposób. Czy Julia podda się szantażowi?
Czasami emocje rządzą naszymi czynami, czasami robimy coś dla mniejszego zła...

Tak się dałam wplątać w te wszystkie tajemnice, tak mnie pochłonęła lektura, że nawet sernik z rodzynkami gładko by mi wchodził.
Autorka podsuwa wątki, odsłania po kawałku wydarzenia z przeszłości, a kiedy już jesteśmy pewni i myślimy sobie ha!!! rozgryzłam wszystko zrzuca taką bombę, że jasny gwint 🤷 trzeba sklejać od nowa.
Na dodatek wszystko to robi w białych rękawiczkach, serwując pyszne literki, smakowite dialogi, no i pięknie zbudowanych bohaterów, hmmm.... powstrzymaj to szaleństwo wyobraźni, mówię o warstwie psychologicznej a nie fizyczności 😉

Myślę, ba jestem pewna, że kolejną książkę Autorki biorę w ciemno, po dwóch takich pozycjach mam świadomość, że przy jej książkach bawię się rewelacyjnie. Tym samym jak dla mnie #wartojakpieron !!!

"To tylko kolejna zaginiona" to wielowątkowy kryminał, w którym przeszłość miesza się i łączy z teraźniejszością, mając na nią ogromny wpływ.
Może się wydawać, że to tylko kolejna historia o zaginionej dziewczynie, ale tu zagadka jest bardziej skomplikowana.
Ja z pewnością nie spodziewałam się takiego spektakularnego zakończenia.
Polecam!

Zaginęła 22-letnia Olivia Johnson, która na nagraniach z monitoringu weszła w ślepą uliczkę i przepadła jak kamień w wodę.
Śledztwo prowadzi charyzmatyczna policjantka Julia Day, która szantażem zostaje zmuszona do trudnych wyborów , kłamstw i oszustw. Wkrótce Julia dowie się, że ten kogo ona ściga zna jej tajemnice. Jeśli będzie dalej węszyć straci ukochaną córkę, pracę i reputację.
Co ukrywa Julia? Dlaczego chroni córkę?
Co odkryje Julia?
Czy Julii grozi niebezpieczeństwo?

Wow! Ten thriller rozwala system. Jest taki dobry , że żałuję, że już go przeczytałam. Autorka dostarcza takich emocji jak na rollercoasterze. Bohaterowie powieści są wykreowani po mistrzowsku i potrafią zaskoczyć oraz namieszać czytelnikowi w głowie. Śledziłam losy Julii z ogromną ciekawością. Polubiłam tę charyzmatyczną policjantkę. Przewracałam kartkę za kartką, by dowiedzieć się, co Julia odkryje składając układankę zagadki kryminalnej. Momentami czułam się jakbym brała udział w dochodzeniu, a było bardzo ekscytująco i niebezpiecznie. Odczuwałam oddech tajemniczego mordercy na plecach. Bohaterowie kłamią i manipulują czytelnikiem więc nigdy nie wiadomo kiedy mówią prawdę i czego można spodziewać się z ich strony. Zaskakujące zwroty akcji dostarczyły mi niesamowitych emocji i adrenaliny , a odkrycie prawdy wbiło mnie w fotel i sprawiło, że byłam w totalnym szoku. Autorka porusza temat pracy w policji i udowadnia nam, że gdy policjant bierze udział w śledztwie totalnie prze...

Julia to pani nadkomisarz i matka Genevieve. Kiedy je poznaję czuję, że mają wspólny sekret. I nie myliłam się. Kiedyś nastolatka w samoobronie rani sprawcę. Obie panie wzywają pogotowie, ale uciekają z miejsca zdarzenia. Po takich być może przeszłość upomni się o ten czyn.

Julia otrzymuje zgłoszenie zaginięcia 22-letniej Olivii. Ostatnie nagranie z monitoringu, pokazuje jak kobieta znika w zaułku. Ulica jest ślepą ulicą. Nie ma też tam żadnych schodów czy wind. Co się z nią stało?

Rok wcześniej zaginęła Sadie. Julia i jej koledzy zastanawiają się czy obie sprawy mają coś ze sobą wspólnego.

W trakcie przesłuchań najbliższych Oliwii na jaw wychodzą ich tajemnice. I to właśnie dzięki nim czuć niesamowite napięcie, które towarzyszy od samego początku. Już na początku książki dowiadujemy się, że Julia jest szantażowana. Ktoś wie o tym co zrobiła wara z córką. I jeśli odnajdzie Olivię, na jaw wyjdzie jej sekret. Co postanowi pani nadkomisarz?

Książkę nie czytało mi się szybko. Zwłaszcza na początku miałam problem z identyfikacją bohaterów. Miałam wrażenie, że wkradł się tutaj mały chaos w ich prezentacji. Później gdy już zrozumiałam kto jest kim, czytało mi się lepiej.

Autorka świetnie wykreowała tutaj główną bohaterkę, która jest dość złożoną postacią. Z jednej strony ma już bogate doświadczenie w policji i przykłada się do swojej pracy. Z drugiej strony jest matką, która będz...

Motyw zaginięć w książkach bardzo mnie interesuje i chętnie sięgam po tego typu historie. Dlatego nie dziwi fakt, że skusiłam się na nowość od Gillian McAllister - "To tylko kolejna zaginiona". Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jak wyszło?

Całkiem nieźle. Lubiany motyw, bohaterka w postaci nadkomisarz, która musi rozwiązać sprawę, a jednocześnie jest szantażowana, by prawdziwy oprawca nie został złapany i skazany. Grozi to niebezpieczeństwem jej rodziny, jak i samej kobiety. Już samo to jest intrygujące i wywołuje napięcie podczas czytanej historii. Przeszłość, która ciągle nie odpuszcza i miesza w życiu bohaterów, krok po kroku wyjaśnia niewiadome, które frapują czytelnika.

Historię "To tylko kolejna zaginiona" poznaje się z kilku perspektyw - samej nadkomisarz, jak i kilku ważnych postaci, które odgrywają tu szczególną rolę. Dzięki temu też autorka trochę miesza w podejrzeniach co do osoby, która winna jest całej sytuacji. Przyznaję, że nie było łatwo odgadnąć, kto stoi za porwaniem i jak rozwiąże się ta sprawa.

Z przyjemnością zaczytywałam się w lekturze i odkrywałam kolejne karty, które wykładali bohaterowie. Nie było może wielkiego "wow", ale to naprawdę dobry thriller. Ze swojej strony polecam!

„To tylko kolejna zaginiona” to najnowsza propozycja od Gillian McAllister, co do której miałam dość wysokie oczekiwania.

Nadkomisarz Julia Day zajmuje się sprawą zaginięcia dwudziestodwuletniej kobiety. Zdumienie budzi fakt, że znika ona bez śladu po wejściu do ślepego zaułka i nigdy zeń nie wychodzi, a to fizycznie nie wydaje się być możliwe.

Praca policji to nie szalone pościgi samochodowe, strzelaniny czy tajne operacje, to często żmudna wielogodzinna harówka i brak efektów, co rodzi złość i frustrację. Właśnie tego typu sprawą wydaje się to enigmatyczne zaginięcie i zupełny brak śladów. Julia kocha swój zawód- rozwiązywanie zagadek, składanie fragmentów w całość, pomaganie ludziom i stopniowe przybliżanie się do nieuchwytnej prawdy. Niestety początkowo historia ciągnęła się jak przysłowiowe flaki z olejem. Najwięcej emocji budzi pierwszoosobowa narracja rodziców: ojca zaginionej oraz matki chłopaka podejrzanego o jej zniknięcie. W ogóle relacje rodzic-dziecko odgrywają tu kluczową rolę, bowiem Julię i jej nastoletnią córką Genevieve połączyła pewna mroczna tajemnica, która okaże się mieć diametralne dla sprawy znacznie. I wtedy (w końcu!) zrobi się naprawdę ciekawie...

„Ona zniknęła w uliczce. Tyle, że to ślepy zaułek. Bez wyjścia. Spróbuj rozwiązać taką zagadkę (…).”
Dziś opowiem o najnowszej powieści Gillian McAllister, którą miałam możliwość dla Was zrecenzować dzięki współpracy barterowej z Wydawnictwem Znak. Dziewczyna, która znika w ślepym zaułku, policja, która szuka i nie może znaleźć, wcześniejsze zniknięcia, które mogą się ze sobą łączyć, a to wszystko w thrillerze „To tylko kolejna zaginiona”.

„A zatem decyzja zapadła. Dopóki nie znajdzie Olivii – żywej lub martwej. Korupcja. Po prostu. To jak skok z urwiska (…).”
Znika dziewczyna, Olivia, ale to nie jest zwykłe porwanie, dziewczyna rozpływa się w ślepym zaułku…
Co się z nią stało?
Sprawą zajmuje się nadkomisarz Julia Day, jednak czy będzie umiała oddać się sprawie w stu procentach?
Czy podejrzany, który zostaje zatrzymany faktycznie jest winny?
Co łączy zniknięcie Olivii ze sprawą Sadie, która zniknęła rok wcześniej?
Czy Matthew otworzy się przed policjantką i powie, co wie?
Kto mówi prawdę a kto kłamie?
Czy w tej plątaninie śladów, sztucznych dowodów będzie możliwe odkrycie prawdy?

„Kolejna granica przekroczona.”
Gillian McAllister stworzyła powieść nietuzinkową, pełną zwrotów akcji, przemyślaną i finalnie dla mnie zaskakującą. Bohaterowie charakterologicznie bardzo różnorodni i zagadkowi, walczący ze swoimi słabościami, czasem błędnymi wyborami, czy też sytuacjami, które nie są proste. Historia jest bardzo złożona,...

Zabrałam się za tą powieść z dużym entuzjazmem. Dobre opinie, dobra reklama, dobry opis. A początek nie zachwycał - nie było źle, ale nijak nie mogłam się wciągnąć. Więc skąd ta wysoka ocena?

Główną osią tej powieści jest zaginiona dziewczyna. I my, czytelnicy, wraz z Julią, próbujemy rozwikłać to zagadkowe zniknięcie. I jak już wspominałam, początek był dla mnie trudny, i trochę musiałam się zmuszać do czytania. Mnogość bohaterów, ich perspektyw, tworzyła kontrolowany chaos, aż w pewnym momencie zaskoczyło, i już się miałam cieszyć zrozumiałą lekturą, gdy autorka postanowiła wszystko odwrócić o 180 stopni. O to co się wydarzyło wtedy w tej historii - no tego się nie spodziewałam.
A teraz widząc cały obraz tej historii, mogę śmiało stwierdzić, że wszystkie puzzle wskoczyły w swoje miejsce, a całość jest spójna i przemyślana.

Mogłabym bym tylko dodać, że znajdziemy tu dużo wątków rodzinnych, więc bardziej nastawcie się na dramat obyczajowy niż taki rasowy kryminał niż thriller. Mnie się podobało, historia była ciekawa, a zakończenie kompletne. Polecam.