Trafiony, zatopiony

„Trafiony zatopiony” to już druga książka od Tessy Bailey, która zabiera nas do malowniczego Westport. W tej historii poznalemi bliżej Hannah, młodsza siostrę bohaterki pierwszego tomu, oraz Foxa, zastępcę kapitana łodzi Della Ray.

Autorka raczy nas motywem od przyjaciół do kochanków, który wyszedł swietnie. Podobało mi się tempo rozwoju znajomosci głównych bohaterów. Jej początki wywodzą się z pierwszej części, wiec jak dla mnie jej lektura jest elementem obowiązkowym, bo bez niej wiele ważnych faktów umknie.

„Trafiony zatopiony” to książka, w której bohaterowie są nieźle wykreowani. Nieustannie było mi żal Foxa, ulegał wpływom innych od nastoletnich lat, społeczeństwo nieustannie wywierało na nim presję, porównywało go do ojca niszcząc tym samym prawdziwe ja chłopaka, który w późniejszych latach życia w dalszym ciągu tkwił w beznadziejnej iluzji tego, kim chce być. Z pozoru był pewnym siebie, przystojnym mężczyzną, który podchodził zbył lekko do życia, ale podczas lektury przekonacie się, ze to była błędna fasada, którą pokazywał ludziom, jednak Hannah oczywiście dojrzy w mężczyźnie coś więcej. Jakżeby mogło być inaczej.
Jej kreacja tez zasługuje na pochwale. Rozczulił mnie moment, w którym poczuła więź z nieżyjącym ojcem, że w Westport jest i miejsce dla niej, ze jest to tez jej dziedzictwo. Ona również ślepo tkwiła w swoim przekonaniu, ze jest zauroczona Siergiejem (to reżyser, dla którego pracowała) a on mam wrażenie wykorzystywał ten fakt.
...

Hannah przybywa do miasteczka w którym wraz z ekipą ma kręcić film. Zatrzymuje się u swojego przyjaciela z którym pisze od kilku miesięcy. Ona podkochuje się w reżyserze z planu, on ma łatkę miejscowego bawidamka. Bardzo szybko okazuje się, że dużo więcej ich łączy niż dzieli.

Dobrze wykrywane postacie, główni bohaterowie z ciekawymi charakterami, lekko zagubieni ale o to w tym wszystkim chodzi prawa. Podobał mi się motyw od przyjaciół do kochanków. Relacja która pomału dojrzewa oczywiście z małymi komplikacjami.
Troszkę spice scen,ale wszystko dobrze wyważone. Piękne miejsce akcji, ciekawa fabuła i osobowości, leki styl i dobry humor.

Moim zdaniem za dużo było tu rozmyślań, zastanawia się co sobie ktoś pomyśli. Trochę przedłużało to akcje i było nieco nużące. Wiem że prowadziło to do sedna sprawy ale myślę, że można było to skrócić.
Ogólnie bardzo przyjemny i zabawny romans. Polecam na wiosnę na chandrę i na zastój czytelniczy. Ja bawiłam się wspaniale. Jestem pewna że wrócę jeszcze do pióra autorki.