Trzynasta opowieść

Tajemnicza Vida Winter jest niezwykle znaną pisarką światowej sławy. Trudno jednak znaleźć jakieś informacje o niej gdyż w każdym z wywiadów opowiada inną historię swojego życia. Postanawia jednak w końcu wyznać prawdę i w tym celu zaprasza do swojego domu Margaret Lea, która na co dzień pracuje w antykwariacie swojego ojca. Okazuje się że historia Vidy pełna jest tajemnic i rodzinnych sekretów, a Margaret próbując zweryfikować czy tym razem Vida mówi prawdę musi prowadzić własne poszukiwania i odgadywać ukryte wskazówki...

"Trzynasta opowieść " to moje pierwsze spotkanie z autorką zatem sięgając po tą historię zupełnie nie wiedziałam czeka się spodziewać. Przyznaje, że książka oczarowała mnie od pierwszych stron. Cała historia urzeka i porywa, a emocje towarzyszące podczas lektury sprawiają że zdecydowanie ciężko ją odłożyć. Język jak i cała historia przypomina gotycką baśń, momentami mroczną i niewiarygodną. Całość jest jednocześnie niezwykle melancholijna. Musze przyznać, że autorka ma niezwykły dar malowania słowem dzięki czemu wręcz idealnie udało jej się oddać niesamowity klimat starych angielskich posiadłości kryjących setki tajemnic. To zdecydowanie książka, która zostaje w pamięci na dłużej i zmusza do refleksji. Ale przede wszystkim to niezwykła opowieść o tragicznych losach rodziny gdzie nie brakuje śmierci, szaleństwa ale i rozpaczy której nie potrafi uleczyć czas.

"Na świecie jest za dużo książek, żeby je wszystkie przeczytać w ciągu jedneg...

To książka ze wszech miar CUDNA :) Takie określenie migocze w mojej głowie , kiedy próbuję sobie zadać pytanie , jak jednym słowem mogłabym ją określić . Aż trudno mi uwierzyć , że jest to pierwsza powieść Pani Diany Setterfield , ja jestem nią oczarowana . Nie każdemu autorowi , chociaż pewnie każdy się stara , udaje się zawrzeć '' tyle '' i utrzymać napięcie przez ponad 300 stron . Dwie kobiety , tak różne , a przecież tak samo cierpiące . Różni je wiele , ale i wiele je łączy . Cudowne i bardzo realistyczne i sugestywne opisy stanów psychicznych postaci . Pięknie opisana miłość do książek , z którą to ja bardzo się identyfikuję . Zagłębiłam się w niej bez reszty , co rzadko mi się zdarza . Ta książka , to prawdziwa magia i zgadzam się z jej słowami '' Pisarze wpływają na czytających ich książki , chociaż już dawno nie żyją '' Historia Margaret Lea i Vidy Winter bardzo mnie wzruszyła . A sugestywność opisu pokoju Charliego kiedy go w końcu otwarto zwaliła mnie z nóg i sprowokowała odłożenie książki i wyjście na świeże powietrze , bo miałam wrażenie iż czuję ten smród wydzielin jego ciała , chociaż jego tam wcale nie było . Zakończenie też takie jak lubię , to znaczy że wszystko dopowiedziane do końca . Dowiedziałam się nawet jaki los spotkał Cienia , czyli kota :) .To jedna z tych pozycji którą się długo pamięta...przynajmniej ja , zapamiętam ją na długo i BARDZO POLECAM .

Kochacie książki? Jeśli tak, to ta opowieść oczaruje Was nie tylko cudowną okładką. Miłość do literatury przebija z każdej jej strony. Dzięki niej odwiedzicie bogatą bibliotekę słynnej pisarki, zajrzycie do klimatycznego antykwariatu pełnego cennych woluminów i wrócicie do klimatu klasycznych dzieł „Dziwnych losów Jane Eyre”, czy „Wichrowych wzgórz”. Ale przede wszystkim usłyszycie historię pewnej brakującej opowieści. Budzącej niepokój i jednocześnie ciekawość, nieznanej trzynastej opowieści.

Poczytna pisarka, Vida Winter, przez całe życie skrywa swą prywatność, opowiadając ciekawskim dziennikarzom co rusz inną wymyśloną historię na swój temat. U jego schyłku chce jednak wyjawić prawdę. Poproszona o napisanie biografii ekscentrycznej pisarki, Margaret Lea, mimo początkowych obaw, podejmuje się tego zadania, gdy odkrywa, że obie kobiety coś łączy. Każda z nich miała kiedyś siostrę bliźniaczkę…

Dzięki spisywanej przez nią opowieści przenosimy się do podupadającej posiadłości, w której samotność rządzi wespół z szaleństwem. W której rozgrywa się tragedia kładąca się cieniem na całym życiu pisarki, pełnym bólu i skrywanych sekretów. Czy ich ujawnienie przyniesie ukojenie? Czy i Margaret znajdzie w sobie siły, by zmierzyć się z własną przeszłością?

Autorka urzekła mnie swym niespiesznym, pięknym stylem już w „Była sobie rzeka”, a „Trzynasta opowieść” tylko dowiodła, że jest on jej wizytówką. Magiczny klimat, pełe...

„Trzynasta opowieść” to debiut literacki angielskiej pisarki Diane Setterfield z 2006, który w tym roku (2021) pojawił się u nas na rynku po raz kolejny, tym razem w zachwycającej szacie graficznej serii butikowej Wydawnictwa Albatros. I od razu muszę przyznać, że ciężko uwierzyć, że jest to debiut. To przepiękna, klimatyczna historia, wyjęta rodem z XIX czy wczesnych XXwiecznych powieści, pełna motywów nasuwających na myśl powieści wiktoriańskie, a nawet gotyckie, choć wydarzenia (a przynajmniej ich część) toczą się w czasach całkiem współczesnych :) Mamy tutaj dwie główne bohaterki, obydwie mocno introwertyczne – młoda dziewczyna, która razem z ojcem prowadzi antykwariat i to właśnie książki kocha bardziej niż ludzi, zostaje poproszona przez znaną, ale tajemniczą pisarkę Vidę Winter o spisanie jej prawdziwej historii. I tak dostajemy opowieść w opowieści – Margaret opowiada nam o wydarzeniach aktualnych, a Vida o swojej pełnej zagadek przeszłości. Całość utrzymana jest w mglistym, angielskim klimacie, historia toczy się w starej dużej posiadłości, w której jakby czas się zatrzymał. Do tego tekst naszpikowany jest wyrazami miłości do książek i szeroko pojętej literatury – sama książka została nawet okrzyknięta ‘listem miłosnym do sztuki czytania’ i to naprawdę jest świetne określenie. Każdy więc miłośnik książek znajdzie to wiele dobrze ujętych spostrzeżeń, z którymi nie sposób się nie zgodzić. Ja jestem książką w pełni oczarowana, zapamiętam ją na pewno na długo!

...

Za każdym razem, jak biorę jakąkolwiek książkę do ręki, oglądam ją z każdej, możliwej strony. Podziwiam okładkę (jeśli jest co podziwiać, oczywiście), oglądam wykonanie (skrzywienie zawodowe fachu poligrafa) i czytam opisy. Na tylnej stronie okładki spostrzegam taką informację : "Miłośnicy Cienia wiatru Zafona przeżyją jeszcze wspanialszą ucztę" (jestem w posiadaniu wydania z 2006 roku). Nie zgadzam się. Porównywanie tej powieści do kultowego "Cienia wiatru" tak wybitnego pisarza, jakim był zmarły w zeszłym roku, Ruiz Zafon jest już bardzo na wyrost. I nie chcę tu powiedzieć, że "Trzynasta opowieść" jest powieścią nijaką, bo nie jest - od pierwszych kart "atakuje" czytelnika niepowtarzalnym klimatem, co przedkłada się na poczucie, że czyta się ją jak dobrą, trochę mroczną, gotycką baśń, ale raczej na poziomie bardzo przeciętnym i umiarkowanie ciekawym.

Duży plus za sprawny warsztat pisarski i świetnie konstruowane zdania, ale to jednak trochę za mało na wyższą ocenę tego tytułu.

Ta przepiekna okładka musiała skrywać piękne wnętrze. Chociaż nie powinno się oceniać książki po okładce, to jak przejść obojętnie obok takiego wydania?

Historia magiczna, baśniowa, w mrocznym klimacie. Tak na szybko można ocenić Trzynastą opowieść. Nie jest to powieść, którą można przeczytać jednego wieczoru, trzeba się nią delektować, bo napisana jest pięknym językiem, nieśpiesznie i z wielką dbałością o szczegóły. Autorka stworzyła cudowny, ciężki klimat, który oblepia nas smutkiem i nostalgią. Całość przywodzi na myśl klasyczne angielskie dzieła literatury - jest stylowa i tajemnicza, a elementy z pogranicza baśni to dodatkowy atut.

Na zakończenie trzeba wspomnieć własnie o zakończeniu. Zaskakujące, ale spójne, dobrze przemyślane, to wisienka na torcie. Polecam.

Polecam wielbicielom literatury klasycznej, a w szczególności fanom Wichrowych wzgórz.

Ta książka jest magiczna! To taka trochę stara baśń, która od pierwszej strony kradnie Ci serce, kradnie Twoje myśli. Bo dopóki nie przewrócisz ostatniej strony książki, to żyjesz właśnie tą historią….

„Był sobie kiedyś nawiedzony dom…

(…)

Była sobie kiedyś biblioteka…

(…)

Były sobie kiedyś siostry bliźniaczki…”

Trzy zdania, które nakreślają całą fabułę? Owszem, ale całość układanki złoży się dopiero po przeczytaniu ostatnich słów książki.

Margaret Lea poza spędzaniem czasu w antykwariacie z ojcem zajmuje się pisaniem biografii. Lubi swoje spokojne życie, a ja od pierwszych stron polubiłam ją jako bohaterkę. Połączyła nas miłość do książek, ogromny szacunek do każdej strony. Okazuje się, że obie potrzebujemy tego świata, do którego możemy wkroczyć, kiedy mamy ochotę. Dla mnie również lekiem na melancholię i ból duszy jest kilka rozdziałów właściwiej książki… Ale dosyć o Margaret, bo to nie tylko historia o niej.

Jest to także historia bliźniaczek, połączonych bardzo silną i niewidzialną więzią. Jedna bez drugiej nie potrafi funkcjonować, choć ich relację trudno nazwać siostrzaną miłością. One po prostu nie egzystują w pojedynkę, są stworzone jedna dla drugiej. Ale dosyć o Emmeline i Adeline, bo to nie tylko historia o nich.

Jest to także historia o duchu, który żyje niezauważony i przemyka z pokoju do pokoju wielkiej posiadłości. O d...

„Trzynasta opowieść” autorstwa Diane Setterfield to książka, która daje wielką radość z obcowania ze słowem pisanym, cieszenia się każdym słowem i namalowanym klimatem.

Biografka Margaret Lea otrzymuje intrygujący list, który daje jej szansę napisania biografii Vidy Winter, o której wiadomo niewiele mimo licznych, nawet bardzo licznych, wywiadów z pisarką. Vida pisze otwarcie: „Irytują mnie nie tyle zwolennicy prawdy, ile sama prawda. Jaki z niej pożytek, jaką dają pociechę w porównaniu z opowieścią? Na co komu prawda w ciemności o północy, gdy wiatr ryczy w kominie jak niedźwiedź?... Na nic. Kiedy tężejesz w łóżku ze strachu i z zimna, nie spodziewaj się, że przyjdzie ci na pomoc zimnokrwista sucha prawda. Potrzebujesz pocieszenia w miękkich, ciepłych ramionach opowieści. Ukojenia, ukołysania przez kłamstwo, które daje poczucie bezpieczeństwa.” Czy wyjście z kokonu bezpieczeństwa przyniesie ukojenie? Czy wyjawienie sekretów pozwoli rozliczyć się z przeszłością?

Margaret pragnie odkryć prawdę… a ponieważ nie otrzymuje (wszystkich informacji) od Vidy rozpoczyna poszukiwania i rozszyfrowywanie zagadki… jednocześnie mierząc się ze swoją przeszłością.

Poznajemy historię pełną mroku, bólu, rodzinnych tajemnic… porzucone dziecko, pożar posiadłości. Tu nic nie jest proste. Autorka nie wyjawia wszystkiego, pozwala naszej wyobraźni działać, błądzić i stawiać pytania.

Gorąco polecam lekturę „Trzynastej...

Elegancka okładka. Twarda oprawa. Zakładka (taka z tasiemki atłasowej). Świetne recenzje...
Cóż więcej trzeba, żeby zachęcić do czytania?

Margaret Lea od zawsze pomaga ojcu w rodzinnym antykwariacie. Opiekuje się książkami. Jej pasją jest życie ludzi. Tych, którzy już odeszli. Jest biografem amatorem. Czyta bardzo dużo, ale nie literaturę współczesną. Do chwili aż dostaje zaproszenie od sławnej, żyjącej pisarki. Żeby dobrze przygotować się do spotkania, zapoznaje się z kilkoma książkami jej autorstwa. Proza Vidy Winter zauroczyła ją. A ona sama chce jej opowiedzieć całą prawdę o sobie. Czy Margaret jej zaufa? O czym usłyszy a do czego dojdzie sama?

Przepięknie opowiedziana saga, którą czyta się z zachwytem. Historia rodziny krok po kroku, z jej dramatami, tajemnicami, namiętnościami, radościami i nieszczęściami. Historia domu, właściwie posiadłości Angelfield.
To również opowieść stracie i o tym, jaki ślad pozostawia ona na całe życie osób, które jej doświadczą.
Książka o niezwykłym klimacie. Smutna, ale nie przygnębiająca. Z nutką mroku. Pobudzająca wyobraźnię. Dającą do myślenia. Z zaskakującym zakończeniem.
Godna polecenia wszystkim czytelnikom.
Magia słowa w najlepszym wydaniu. Mnie zaczarowała... Od początku do końca. Jestem zachwycona.

Margaret Lea jest zakochaną w książkach i nieopowiedzianych historiach córką antykwariusza. Wraz z ojcem większość czasu spędzają w antykwariacie, gdzie skryci pośród wypełnionych regałów trwają zanurzeni w lekturach. Któregoś dnia otrzymuje list, w którym bardzo znana pisarka ukryta pod pseudonimem Vida Winter, prosi ją, aby przyjechała do jej posiadłości i wysłuchała prawdziwej historii jego życia. Nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby nie fakt, że ta niesłychanie poczytna autorka przez wszystkie lata wytworzyła wokół siebie aurę tajemniczości. Nikt nie zna nie tylko jej prawdziwego imienia i nazwiska, ale także właściwie żadnego faktu z jej młodości. Jak zjawa, osoba znikąd, która zaistniała tylko dzięki temu, że zaczęła publikować książki. Co więcej, sama Vida Winter w liście do Margaret zaznacza, że wielu dziennikarzy nalegało, by pisarka zdradziła cokolwiek ze swej prawdziwej historii, ona zaś raczyła ich wówczas jeszcze jedną wymyśloną opowieścią.

Dlaczego więc teraz postanowiła powierzyć komuś swój największy sekret? I dlaczego wybrała Margaret Lea?

Diane Setterfield stworzyła pełnokrwistą powieść gotycką, to nie podlega dyskusji. Porównania do „Wichrowych wzgórz” czy „Dziwnych losów Jane Eyre” są tu jak najbardziej słuszne. Na marginesie dodam, że z rezerwą podchodzę do tego typu zestawień, ponieważ często szkodzą, budzą pewne oczekiwania, które nie zawsze zostają spełnione. Na szczęście autorka „Trzynastej opowieści” w...