Turnia

(...)"góry to świat sam w sobie, dziki i majestatyczny, lecz obojętny na ludzkie emocje i pewnie dlatego tak fascynujący."

(str.103)

Zaginęła bez śladu w Tatrach, w 1994 roku. Karolina Olszańska.

Po latach jej siostrzenica Helena (studentka dziennikarstwa) pragnie zrobić reportaż na ten temat. Przyjeżdża do Zakopanego. Zatrzymuje się u znajomej gospodyni, pani Tereski. I ... szuka, pyta, spotyka się z dawnymi współpracownikami, przyjaciółmi.

A uderzające podobieństwo do ciotki sprawia niejednokrotnie zamieszanie.

To co odkryje ...

...

Młoda, ale uparta i dociekliwa Lena bardzo mi się spodobała. Przyjemnością było spacerowanie po Zakopanym i okolicy z bohaterką. Sama lubiłam tam bywać kilka razy w roku (przed zmianami, niekorzystnymi dla miasta, według mnie). Wtedy, gdy tłumów nie było a Krupówki były "swojskie".

Prawdziwe wydarzenie wplecione w fabułę, jakim był wypadek studentki Aldony Szustowskiej to był świetny pomysł.

Opisy tatrzańskich szlaków i widoków, nawet te dłuższe, ani przez moment nie były nudne, bo pisane tak, jakby autorka o nich po prostu opowiadała. Dzięki temu poczułam, jakbym tam była. Wspomnienia wracały.🙂

Dziękuję za interesującą historię i wyprawę w Tatry.

To kolejna już książka tej autorki którą czytam, bardzo lubię wplatanie dawnych historii do fabuły, tak jest też tym razem.
Do Zakopanego przyjeżdża Lena, aby napisać reportaż o zaginięciach w górach, reportaż ma być pracą zaliczeniową, ale też chęcią poznania prawdy, co też stało się z ciotką Karoliną, która pewnego razu rozpłynęła się we mgle. Lena stara się szerzej poznać świat Karo, spotyka się z jej przyjaciółmi, mieszka w tym samym pokoju co kiedyś ciotka, krok po kroku śledzi jej zapiski i stare zdjęcia. W końcu sama zaczyna być w niebezpieczeństwie. Czy to klątwa gór wprowadza turystów w przepaść, czy też jest ktoś kto górom pomaga. Czy Lenie uda się ustalić co stało się z ciotką? Tego wszystkiego dowiecie się czytając tę książkę. Tym razem jednak dość łatwo było wytypować tego złego, przynajmniej dla mnie, brak mi więc takiego zaskakującego zakończenia.

„Turnia” to najnowsza propozycja kryminalna naszej rodzimej pisarki Anny Klejzerowicz.

HeLena przyjeżdża w Tatry, by napisać reportaż i odkryć ponad trzydziestoletnią tajemnicę zaginięcia jej ciotki Karoliny, która rozpłynęła się we mgle otaczającej Czerwone Wierchy. Okazuje się, że to nie jedyna zaginiona w tej okolicy.

Uwielbiam, gdy akcja powieści rozgrywa się w górach, kocham je za ich piękno i majestat, jednak podziwiam z bezpiecznych odległości.
Cudowne było odwiedzić flagowe miejscowości Podhala, takie jak Zakopane czy Bukowina Tatrzańska i poczuć ich góralski klimat, zapuścić się na szlaki i zdobyć niejeden szczyt.
Akcja płynie tutaj powoli, swoim własnym tempem, a my towarzyszymy przyszłej dziennikarce w każdym etapie jej dochodzenia, i choć różni się ono od poczynań wykwalifikowanych śledczych, to obie formy są dla mnie równie ciekawe. Ale i tu pojawia się pewien przystojny policjant, gotów wesprzeć naszą bohaterkę swym silnym ramieniem.
W twórczości Anny Klejzerowicz dużą dozę w kryminalnym nurcie odgrywa strona obyczajowa, dzięki której możemy lepiej poznać wszystkie zaangażowane w fabułę postacie.
Styl autorki jest niezwykle płynny, lekki i przyjemny. Mimo wszystkich składowych, które dobry kryminał mieć powinien, lektura odrobinę mi się dłużyła, zabrakło większej dynamiki i napięcia, a rozwiązanie zagadki wyskoczyło niczym Filip z konopi.
Polecam czytelnikom lubiącym lżejsze kryminały.

Anna Klejzerowicz nie tylko lubi rozpieszczać swoich czytelników ciekawymi historiami kryminalnymi, ale lubi również zabierać ich w niesamowite miejsca.

W tej powieści autorka zabiera nas do Zakopanego i na tatrzańskie szlaki nie szczędząc pięknych opisów górskich okolic. Przy dobrze wykształconej wyobraźni jaką posiadam, z przyjemnością i wręcz zachłannością „spoglądałam” na miejsca opisane w książce.

Góry pamiętam jak przez mgłę i to raczej te niższe, kiedy jako dziecko, a potem podlotek maszerowałam w weekendy razem z moim ojcem. Niestety, chociaż tata bardzo kochał góry, nigdy nie zabrał mnie w Tatry, a Zakopane to znam jedynie z perspektywy Krupówek i kolejki tam i z powrotem na Gubałówkę.

Dzięki książce Anny Klejzerowicz miałam zatem okazję „pobyć” trochę w naszych pięknych Tatrach i poznać wiele ciekawych miejsc.

Autorka pokazuje Tatry zarówno jako cud natury, zachwycający swoim pięknem, ale również jako krainę bezlitosną i groźną nawet dla wprawionego w wędrówkach człowieka. Zmieniająca się pogoda może zaskoczyć nawet najodważniejszych i najlepszych i czytając tę książkę cały czas się zastanawiamy, czy Karolinę, młodą ratowniczkę też zaskoczyła, czy zaskoczył ją człowiek. Dziewczyna chociaż znała góry jak własną kieszeń, to w obliczu strachu i zagrożenia ze strony drugiego człowieka… w tajemniczy sposób zniknęła i ślad po niej zaginął.

Główny wątek fabuły to poszuk...