Opinia na temat książki Uratuj mnie

🎀Premierowa Recenzja Patronacka🎀
Ten kto zna pióro Leny i Sandry to wie, że lubią dramę. Gdyby nie drama to by nie były sobą. Kochaj mnie zostawiło nas w kompletnym zawieszeniu. Tima rzucił hasło rozwód, a Lera mimo wszystko z bólem serca odeszła. Kompletnie nie byłam przygotowana na to, co się stanie w Uratuj mnie.
Mężczyzna, gdy zrozumiał swój błąd to niestety było za późno, ale udało mu się znaleźć Lerę w innym kraju. Znalazł, ale to nie była już ta sama kobieta. Zdał sobie sprawę, że postawił mafię ponad kobietę o jeden raz za dużo.
“– Pamiętasz, jak ci kiedyś mówiłem, że nigdy nie będziesz na pierwszym miejscu?
Przytaknęłam głową. Pamiętałam. To bolało.
– Jesteś ponad wszystkim, Lero – stwierdził z pewnością w głosie. – Jesteś ponad
wszystkimi. Jesteś najważniejsza. Zawsze byłaś, ale dotarło to do mnie zdecydowanie za
Późno."
Jednak młoda kobieta była złamana, skrzywdzona. To co przeszła była straszne. Nikt nie miał pewności czy uda jej z tego wyjść. Jak trwała będzie trauma? Mężczyzna pragnie żonie pomóc do tego dochodzi ciąża, i to dzięki niej Lera jeszcze może funkcjonować.
Uratuj mnie nie jest słodko pierdząco tęczową historią. Autorki poruszają tutaj naprawdę ważne tematy i w pełni się na nich skupiają. I to dosłownie wszystko jest według mnie opisane tak jak należy, każde emocje, reakcje, odpowiedzi. Stosunek do sytuacji. Każde zawahanie Lery czy Timy. Mężczyzna ponownie stara się o swoją miłość by mu wybaczyła, jak najbardziej chce jej pomóc by do niego wróciła, by przestała być cieniem samej siebie.
“– Chciałabym znów być normalna – odpowiedziała. – Po prostu normalna, a nie
Wybrakowana."
Nie raz podczas czytania bolało mnie serce, uderzało we mnie wszystko. Śmiało mogę napisać, że samo czytanie tej książki mnie bolało. Było smutno.Z czasem obydwoje próbują odzyskać choć namiastkę dawnego życia. Muszą uczyć się siebie nawzajem od nowa. I to im się udaje. Fabuła jest naprawdę idealnie stworzona, akcja nie gna. Lena i Sandra mają bardzo przyjemny styl pisania i lekkie pióro. Czyta się z przyjemnością.
W czwartym tomie Nieuchwytnych spodziewajcie się dużo walki i wcale nie krwawej, dużo miłości, uczuć, emocji. Jazda bez trzymanki i niepewność. Ten tom był trudny, a autorki stanęły na wysokości zadania.
Nie zabrakło też odwiedzin Piotra i Igi, także jak ktoś się za nimi stęsknił to będzie wesoło.
I nie zapominajmy o Dimie! Gościa uwielbiam i jego poczucie humoru. Powiedzmy, że zrekompensował pewne zachowania!
“– Co on robi? – zapytała cicho.
Uśmiechnąłem się pod nosem, kręcąc głową. Dima siedział w fotelu ze smoczkiem w
ręce i maczał go w szklance wypełnionej – mogłem się o to założyć – wódką.
– Testuję! – Popatrzył na Lerę i wsadził sobie smoczek w usta.” I jak go tu nie kochać?
Chciałabym bardzo podziękować autorkom za możliwość objęcia tej cudownej historii patronatem. Nie mogę się doczekać na kolejny tom.
10/10
@lenambielska @sandra_biel_ ❤️❤️