W amoku

Sebastian Fitzek tworzy thrillery psychologiczne, po które sięgam za sprawą przeczytania pierwszej mojej powieści Kliniki. Zrobiła na mnie spore wrażenie i od tamtej pory sięgam z chęcią po jego książki. Najnowszą jest W amoku, wcześniej wydaną pod tytułem Makabryczna gra jaką jeszcze nie miałem okazji czytać. Jedna z pierwszych jego thrillerów psychologicznych i dlatego ciekawy byłem co dostanę w niej.
Ira Samin jest wciągnięta do sprawy radiowego porywacza, który obiecuje, że jak nie znajdzie się jego dziewczyna będzie zabijał co godzinę jedną osobę. Jenak w czasie śledztwa wychodzi niespodzianka jaką nie spodziewają się otrzymać. Poszukiwana dziewczyna może już nie żyć, ale uparty porywacz nic sobie z tego nie robi. Ira Samin musi sobie odpowiedzieć co jest faktami, co fikcją i pokonać swoje demony.

Książka W amoku jest opowieścią o porywaczu zdolnym do wszystkiego i policji, która musi go powstrzymać. Autor prowadzi grę z czytelnikiem jak zawsze u niego lubię. Nie wszystko wydaje się takie oczywiste na pierwszy rzut oka. Spodziewać się można w powieści twistów i próby zaskoczenia w czasie czytania. Rozpoczyna się makabryczna gra, której stawką jest życie ludzkie. Transmitowane wszystko jest na żywo na cały kraj biorący udział w grze o życie uwięzionych zakładników. Ira Samin mająca własne kłopoty i demony, będąca nałogową alkoholiczką, a zarazem świetnym specem od negocjacji musi sobie dać radę z własnymi słabościami, jak również z porywaczem. Niechciana...

Jak do tej pory trafiałam na bardzo dobre książki autora. Oryginalne thilery z domieszką akcentu paranormalnego. Dlatego, sięgając po tę powieść, miałam duże oczekiwania.

Niestety, według mnie, w tej powieści Pan Sebastian trochę przekombinował i doprowadził do małej katastrofy. Prolog świetny, początek też całkiem niezły ale z czasem zbyt wiele się działo i to bez polotu. Częste zmiany akcji nie uratowały tej lektury. Wszystko było niewiarygodne i nudne. W tej powieści nawet bohaterowie byli pozbawieni charyzmy. Alkoholiczka na skraju załamania nerwowego i bezradna policja nie podnieśli poziomu.

Całość sztuczna, plastikowa.

Bardzo spodobał mi się pomysł z grą - dzwonienie na losowy numer, jeśli rozmówca nie powie "hasła", jeden zakładnik umiera. Jednak w całej książce ta gra odbyła się, uwaga, aż 3 razy... Więc nie było tam akcji, na koniec był plot twist (to w stylu autora), ale nie zrekompensowało mi to tej dłużyzny.