W imię miłości

To moje drugie spotkanie z twórczością Katarzyny Michalak i przyznam, że książka mi się podobała, ale daleka jestem od zachwytu. Autorka miała dobry pomysł na fabułę o tym jak niektóre dzieci nie mają łatwego dzieciństwa, jednak książka chwilami jest tak nierzeczywista, że aż razi.
Przede wszystkim rozumiem, że niektóre zdarzenia takie jak wojna, wypadek choroba czy śmierć rodziców sprawiają, że dzieci stają się w pewnym stopniu dojrzalsze od rówieśników, ale kompletną klapą jest dla mnie to, że 10-letnia dziewczynka sama prowadzi sklepik internetowy a skąd tak szybko opanowała stronę? Podobnie jest ze znakomitą znajomością angielskiego. Te wątki były dla mnie absurdalne i naciągane. Miałam wrażenie, że autorkę za bardzo poniosła tu wyobraźnia. To nie jest zła powieść, ale mam wrażenie, że potencjał nie został tu do końca wykorzystany. Żeby nie było samych negatywów, bo w końcu książkę oceniam na dobrą to musi mieć w sobie coś pozytywnego. Podobały mi się postacie Edwarda Jabłonowskiego i Neda, mężczyzn, którzy popełnili w przeszłości wiele zła, jednak starają się jakoś naprawić wyrządzone krzywdy chociaż częściowo, autorka przedstawiła piękną relację między matką a córką oraz idealnie odzwierciedlające opisy uroku Jabłoniowego Wzgórza. Samo zakończenie mnie nie zaskoczyło, miałam wrażenie, że Pani Michalak podaje gotowe rozwiązania, zamiast potrzymać czytelnika trochę w niepewności. Jest to dobra książka opowiadająca o miłości między matką a dzieckiem, wierze w lepsze ju...

Spotkałam się z różnymi opiniami na temat tej książki - że zbyt naiwna, że infantylna, że ckliwa. A ja muszę szczerze przyznać, że wcale mi to nie przeszkadza i naprawdę z niecierpliwością czekam na każdą historię opowiedzianą przez Panią Kasię...

Główną bohaterką powieści jest dziesięcioletnia dziewczynka doświadczona przez los. Jej mama Małgosia walczy z ciężką chorobą, a ojciec cóż... nawet nie widział swojej córki. Obie nie mają bliskiej rodziny, a ojciec Małgosi już przed laty odmówił pomocy córce i wnuczce nie chcąc mieć z nimi nic wspólnego. Ania Kraska przez kilka miesięcy sama zajmuje się sobą, domem i swoją mamą, której stan z dnia na dzień się pogarsza, a lekarze nie dają cienia szansy. Nie mając pieniędzy na utrzymanie dziewczynka zakłada swój mały "sklepik" na Allegro i za niewielkie pieniążki sprzedaje tam własne książki i zabawki. Dziewczynka za wszelką cenę pragnie ukryć prawdę przed światem, aby nie trafić do domu dziecka. Z pomocą nauczycielki udaje się Ani dokończyć szkołę, ale jej mama trafia wkrótce do szpitala, a następnie do hospicjum. Wraz z nadejściem wakacji dziewczynka żegna się z mamą i, nie mając innego wyjścia, wybiera w długą, samotną podroż do Koniecdrogi, gdzie we dworze na Jabłoniowym Wzgórzu mieszka jej dziadek, który przed laty wyrzekł się i Małgosi i Ani.

Jak Ania poradzi sobie w podroży? Kim jest mężczyzna o tajemniczym imieniu Ned zmierzający również do Jabłoniowego Wzgórza? Jak przyjmie wnuczkę dziadek - Edward Jabłon...

Na temat twórczości Pani Kasi Michalak zwolennicy jak i zagorzali przeciwnicy napisali już chyba prawie wszystko. Myślę, że nie będę marnować cennego czasu na zbytnie rozwodzenie się na temat tej książki. Jestem przekonana, że nic odkrywczego tu nie napiszę, ponieważ inni to już zrobili dużo wcześniej przede mną.
Czasem pomimo niepozornej historii można napisać nietuzinkową opowieść a mieć dobry i oryginalny pomysł jak autorka a wyjdzie zwyczajne czytadło. Moim zdaniem Panią Kasię momentami poniosła wyobraźnia. Za dużo tutaj nagromadzonych problemów na siłę – kto czytał wie o czym mówię. Próżno szukać w tej powieści realizmu. Cała ta historia jest jak bajka, jak fabuła popularnych seriali. Cudowne zbiegi okoliczności, mnożenie dramatów, konie, wielkie pieniądze, limuzyny, helikoptery. Nic, tylko pisać scenariusz i zabierać się za jej ekranizację. Coś w stylu „ Tylko mnie kochaj „. Samo zakończenie mnie nie zaskoczyło, miałam wrażenie, że Pani Michalak podaje gotowe rozwiązania, zamiast potrzymać czytelnika trochę w niepewności.
Literacko książka wypadła bardzo słabo i porównywanie jej z „ Anią z Zielonego Wzgórza „ trochę pochopne i przesadzone.
Niestety podobne historyjki i opowiadania pisałam w szkole średniej dla moich koleżanek ale na szczęście nie zostałam pisarką.
Ale z twórczością Pani Kasi jest trochę tak jak z żabą co się wody zarzekała ….
A potem znów dla przerwy w czytaniu poważniejszych pozycji sięgam od czasu do czasu po kolejną książkę Pa...

Ania to mała zagubiona dziewczynka, która wyrusza sama w świat. Próbuje znaleźć pomoc dla swojej ciężko chorej mamy, którą nie ma siły już sama się zajmować. Dziecko ma nadzieję, że dziadek to jedyna szansa na powrót do zdrowia Małgorzaty. Ani udaje się dotrzeć do dziadka, mimo, że podróż pociągiem samotnego, tak małego dziecka wcale nie jest bezpieczna. Ania wysiada na stacji i idzie sama przez las do domu dziadka. Po drodze spotyka nieznajomego mężczyznę, który pomaga dotrzeć małej do celu. Dziewczynka nawet nie zdaje sobie sprawy jak wielką rolę w jej życiu w przyszłości odegra ten właśnie mężczyzna.

Po pierwsze chociaż to trylogia po przeczytaniu drugiej części nie widzę żadnego powiązania z pierwszą.To dwa różne opowiadania.
Po drugie historia zbyt naciągana no i ten zbyt cukierkowy styl.

Ciekawa historia, wzruszająca i bardzo wciągająca, niestety zupełnie nieprzemyślana. Bardziej dociekliwe osoby odnajdą w tej powieści fragmenty, które świadczą o tym, że autorka zaczynając pisać tę książkę, nie wiedziała jak ją skończy. Dużym minusem powieści jest również bardzo potoczny język, daleki od literatury pięknej. Osobiście uważam porównanie tej książki do "Ani z Zielonego Wzgórza" za zwykły chwyt marketingowy.

Absolutna porażka...