Trzy siostry. Iskra

„Trzy siostry. Iskra” to początek niezwykle emocjonalnej sagi rodzinnej autorstwa Katarzyny Michalak.

Wydarzenia poznajemy z perspektywy czołówki głównych bohaterów w narracji pierwszo- i trzecioosobowej. Z kart powieści wyłania się obraz smutnego dzieciństwa z okrutną i zimną matką. Sławna artystka, egoistka, osobowość narcystyczna, kochała tylko siebie — miłości do córek zabrakło. Po kilku latach przymusowej rozłąki dziewczęta spotykają się, by przejąć spadek po matce. Jest jednak jeden warunek: muszą przywrócić do świetności stare rozpadające się ranczo, inaczej cały majątek trafi w ręce pewnego tajemniczego mężczyzny.

„Trzy siostry. Iskra” to ciepła i wzruszająca powieść o sile sióstr, ale też o tym, że przeszłość może być dla każdego z nas ciężkim bagażem, a jedynym sposobem na pozbycie się tego balastu jest wybaczenie. Autorka kolejny raz podejmuje ważne tematy, takie jak: trudne relacje rodzinne, wpływ dzieciństwa na dorosłość, szukanie swego miejsca na ziemi.
W powieściach Katarzyny Michalak zawsze najważniejsi są ludzie i ich relacje, fabuła jest bardzo życiowa, bliska nam i naszym problemom, dlatego tak bardzo utożsamiamy się z jej bohaterami.

Cenie autorkę za jej tajemniczość, za to, że krok po kroku wciąga mnie w rodzinne perypetie. Każda książka to więcej i więcej tajemnic, ale żeby nie było tak łatwo wyjaśniane są one rzadko. Żeby przekonać się jakie sekrety skrywają trzeba być uważnym, czekać do samego końca, dzięki temu buduje się w nas napięcie, nakręcamy się i czytamy,czytamy aż do końca.

Polecam zakupić od razu drugi tom albo poczekać aż będzie trzeci i wtedy kupić wszystkie ;)

Były jak trzy Gracje- śliczne pełne uroku i dobroci.
A jednak każdą z nich dręczyły demony przeszłości i wszystkie miały za sobą trudne doświadczenia.
Pewnej nocy wydarzyło się coś co rozdzieliło Danielę , Dorotę i Dominikę..
Siostry spotykają się ponownie by usłyszeć ostatnią wolę swojej matki słynnej aktorki Sary Sawy.
Dziewczyny nie są jednak u notariusza same - na miejscu poznają Witolda Sejberta, menedżera artystki.
Okazuje się, że młode kobiety odziedziczą cały majątek matki pod warunkiem,że w ciągu roku przywrócą do stanu świetności położone w podkarpackiej wiosce Koniecpolska ranczo o wdzięcznej nazwie Ambrozja - jednak nie będzie to proste. Siostrom nie wolno bowiem zatrudnić żadnej profesjonalnej ekipy do tego zadania a wszelkie koszty muszą pokryć z własnych pieniędzy. Nie mają też możliwości zaciągnięcia kredytu.
Inaczej wszystko przejdzie w ręce Witolda. Jakie intencje przyświecają mężczyźnie? I czy Sara naprawdę nie żyje?

Uwielbiam pióro Pani Katarzyny. Jest lekkie lecz jednocześnie poruszające i niezwykle emocjonalne.
Mamy tu kilka wątków i kilku narratorów- Przede wszystkim prym wiodą Daniela i Witek, którzy wyraźnie mają się ku sobie lecz głos zabierają również młodsze dziewczyny czy pewien były policjant. Stopniowo dowiadujemy się co ukształtowało bohaterki i jaką matką była kobieta którą wielu podziwiało.. a uwierzcie mi powiedzieć, że Pani Sawa była kiepska w najważniejszej roli to jak nie powiedzieć nic..
Cz...

Najnowsza seria od Kasi Michalak jest… zaskakująco dobra! Niegdyś w życiu nie powiedziałabym, że będę się zachwycać serią obyczajową, ale w przypadku „Trzech sióstr” innej opcji nie widzę.

Już od samego początku dałam się wkręcić w losy rodzeństwa Sawa: tak różnych, nie tylko z wyglądu ale i charakteru. Każda z nich ma innego ojca, żadna nie zna swojego. Każda z trzech dziewczyn pełni inną rolę, a teraz zmuszone do powrotu do Warszawy staną przed odważnym zadaniem. Nie wiemy, co je rozdzieliło. Kasia bardzo zachowawczo zdradza kolejne elementy przeszłości dziewczyn. Nie od dziś wiadomo, że lubi namieszać w życiu kreowanych bohaterów. „Iskra” to dopiero wprowadzenie, dość subtelny wstęp do wszystkiego. Na ten moment jest wiele niedopowiedzeń, niewiadomych, ale już na tym etapie śmiało można rzec, że emocje wylewają się z tych kartek. Nie tylko pozytywne, dane nam będzie poczuć smutek, żal, stratę, strach.

Autorka fabułę osądziła w malowniczej, fikcyjnej, podkarpackiej miejscowości, którą zamieszkuje niespełna trzydzieści osób. Każda z nich trafiła tam z pewnego powodu.

„Trzy siostry” czyta się ekspresowo, rozdziały poprzedzają myśli głównych bohaterów, późniejsze akapity prowadzone są w narracji trzecioosobowej.

Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na Dalsze losy Dani, Dorki i Dominiki. Jakie problemy napotkają na swej drodze? Czy mieszkańcy Koniecpolska dalej będą nieść trzem sie...