W oddali

"W oddali" to powieść o samotności tak wielkiej, jak bezkres Dzikiego Zachodu, przez który podąża młody szwedzki imigrant. Próbując odnaleźć lepsze życie i brata, z którym się rozdziela z każdym dniem coraz bardziej zatraca samego siebie.

Poznaje smak gorączki złota, niewolnictwa, oszustwa, fascynacji nauką i straty. Dotkliwej i niewyobrażalnej, która zmusza go do użycia siły, do odebrania czyjegoś życia. Równie mocno odczuwamy jego cierpienie, jak wstyd z popełnionych czynów. Wstyd, który izoluje go, każe unikać kontaktu z ludźmi.

Towarzyszymy mu w wędrówce wśród nieprzyjaznych terenów, w grząskim błocie i siekącym deszczu, w piachu i pyle. W czasie, gdy jest pełen nadziei i wtedy, gdy jego życie jest tylko bezcelowym przyzwyczajeniem, cyklem determinowanym potrzebami fizjologicznymi i porami roku.

Przez niektórych postrzegany jako morderca, przez innych okrzyknięty bohaterem, za życia staje się legendą.

To powieść z gatunku literatury pięknej, w której znajdziemy równie dużo nawiązań do typowego westernu, włącznie z bohaterem odjeżdżającym w kierunku zachodzącego słońca, co emocji człowieka wyobcowanego, ale pełnego pokory wobec świata, do którego trafił i o wielkiej woli przetrwania. Brak tu jednak nawet cienia kiczu, a piękno i surowość świata, podobnie jak i głęboka złożoność natury ludzkiej zostają ubrane w słowa tyleż pięknie, co błyskotliwie.

Obiecałam sobie, że kończę z debiutami, takie spotkania nie wychodziły mi ostatnio na dobre i poszukiwania książki ciekawej spełzały najczęściej na niczym. Więcej było rozczarowań, niż radości z czytania. "W oddali" miało być ostatnim debiutem po jaki sięgnę. Na szczęście Hernan Diaz uratował swą skórę i ocalił twarz, a jego książka prezentuje całkiem wysoki poziom i jest warta uwagi.

Gdzieś pomiędzy widnokręgiem majaczy postać strudzonego wędrowca. Pochylony do przodu ciągnie swój niewielki dobytek, a tuż za nim kroczy osioł i objuczony koń. Pustynia, kanion, równiny - obraz wciąż się powtarza. Czytelnika poraża tragizm głównego bohatera, który w poszukiwaniu brata przemierza dzikie i pustynne tereny Ameryki. Pozostawiony samemu sobie Hakan zdany na nieprzychylnych przybyszy chcących wyłącznie wykorzystać młodzieńca nie raz zasmakuje przemocy i sam zacznie ją zadawać. Ogromnie smutna to opowieść, w której wybrzmiewają nostalgiczne tony utraty czasu, dorastania, samotnej wędrówki i nieustannej tęsknoty. Ile człowiek jest w stanie przetrwać, ile znieść przeciwności losu? Czy do samotności da się przywyknąć i oswoić ją niczym dzikie zwierzę?
W oddali nie jest wyłącznie studium samotnego tułacza i powieścią drogi, to książka niepodobna do żadnej innej, wciągająca i ciekawa. Prezentuje swoisty miks gatunkowy powieści przygodowej i westernu. Bogata jest w barwne, plastyczne opisy, sporo w niej zwrotów akcji i niespodzianek.
Gdyby ktoś powiedział mi kiedyś, że...