W umyśle mordercy

Dzięki lekturze "Umysłu przestępcy" Jana Gołębiowskiego mogłam przyswoić sporo wiedzy z zakresu profilowania, jednak ten temat jest na tyle fascynujący, że nabrałam tylko ochoty na dalszą eksplorację. Naturalnym wyborem była więc książka ucznia i współpracownika Gołębiowskiego, czyli Łukasza Wrońskiego. Jednak jej treść nie była tym, czego oczekiwałam i czego spodziewałabym się po tytule "W umyśle mordercy". Zamówiłam jednak wcześniejszą publikację tego autora i tam podobno znajdę to, czego szukam.
Nie chodzi o to, że "W umyśle mordercy" to zła książka, wręcz przeciwnie. Jest bardzo dobra, ale z profilowaniem czy zagadnieniami związanymi z psychologią niewiele ma wspólnego. To raczej przegląd polskich i światowych przestępców wybranych bez konkretnego klucza. Najbardziej zabrakło mi podjęcia chociaż próby wyjaśnienia z jakimi zaburzeniami mieliśmy do czynienia w konkretnych przypadkach.
Łukasz Wroński potraktował temat czysto literacko i naprawdę dał sobie świetnie radę. Nie ukrywam, że nie przepadam za opowiadaniami, zwłaszcza krótkimi, ale te czytało się bardzo przyjemnie, o ile czytanie o mordercach można uznać za przyjemne. Widać w niektórych opisach, że autor ma dość wrażliwą i artystyczną duszę, a do tego lekki, a jednocześnie dojrzały styl. Pochłonęłam tę książkę w jeden wieczór, a ostatnio rzadko mi się zdarza takie skupienie i dobre tempo, więc świadczy to o tym, że naprawdę się wciągnęłam, mimo że zdecydowaną większość z tych dwudziestu jeden historii j...

Jeśli interesujesz się tematyką true crime od dłuższego czasu, z pewnością Twoja odporność na wszelkiego rodzaju teksty, opisy spraw, zdjęcia czy filmy nieco się zmniejszyła. Na pewnym etapie trudno znaleźć kolejną pozycję, która będzie wystarczająco szokująca i która sprawi, że po plecach przebiegną ciarki obrzydzenia czy strachu. Jakkolwiek okrutnie to brzmi - czytając o strasznych i okropnych rzeczach, w jakimś stopniu się do nich przyzwyczajamy. Książka Łukasza Wrońskiego sprawi jednak, że te wszystkie negatywne (i pożądane!) emocje wrócą. „W umyśle mordercy” to zbiór historii opowiadających o zbrodniach morderców - zarówno tych, o których wszyscy słyszeliśmy (jak na przykład Ted Bundy czy Ed Kemper), jak i zwyrodnialców, o których wiemy stosunkowo niewiele. Co ciekawe, autor posłużył się tutaj formą opowiadania, która jest tak sugestywna, że niejednokrotnie wydawało mi się, że już nigdy nie dokończę lektury. A jednak - wciąż czytałam kolejne rozdziały, chcąc wiedzieć więcej i więcej.

Nie jest to pozycja dla ludzi o słabych nerwach i nie polecam jej osobom, które dopiero zaczynają wgryzać się w temat true crime. Ta książka może zmiażdżyć, naprawdę. Ale każdemu, kto jest już starym wyjadaczem chleba, polecam tę pozycję z całego serca. Dawno nie czytałam tak dobrej pozycji z tego gatunku. I dawno nie czułam się tak przerażona tym, co może skrywać ludzki umysł.

Krotko, rzeczowo i bez zbędnych informacji.

Autor przedstawia w książce sylwetki poszczególnych morderców znanych nam z wiadomości lub z historii takich jak o Kubie Rozpruwaczu. Kazdy z opisywanych morderców jest normalnym obywatelem , który płaci podatki, jest spokojny, nie wychyla się i pomaga swoim sąsiadom. Jednak pod ta cala dobrocią kryje się drugi człowiek o bardzo przerażającym umyśle. Niestety wszystkie te opisane historie są opisane na faktach autentycznych przez co nie chce się wierzyć, ze takie bestie istniały i istnieją.

Dodatkowym plusem tej książki są unikatowe fotografie przestępców co stanowi ciekawy element dopełniający. Innymi słowy powiedziałabym, ze to taka encyklopedia potworów w pigułce. Osoby, które interesują się tym tematem od dłuższego czasu, mogą mieć niedosyt, bo w tej książce nie znajda nowych faktów, a raczej przypomną sobie co już usłyszeli/przeczytali w innych książkach czy tej w dokumentach telewizyjnych.

Pomimo tych wszystkich przeczytanych książek, pomimo skończonych studii kryminalistycznych nadal nie jestem w stanie pojąć dlaczego ludzie popełniają przestępstwa. Co jest współczynnikiem ich zachowania i uważają, ze zbrodnia jest lepsza?

No nic, idę trochę na ten temat pomyslec.

Autor ukazuje nam przygnębiającą prawdę: potwory nie istnieją tylko w bajkach, mogą żyć pośród nas. W swoich opowieściach przedstawia psychikę zabójców, poruszając historie najmroczniejszych z nich.

Wydawało mi się, że w takiej tematyce książek już nic mnie nie zaskoczy, a jednak ta autorstwa Łukasza Wrońskiego zaskakiwała mnie na każdej stronie. Polecam tę książkę każdemu z Was. Dzięki niej uświadomiłam sobie jak bardzo przez swoje podejmowane, nieraz pod wpływem chwili, decyzje możemy zostać narażeni na niewyobrażalną krzywdę, jak bardzo powinniśmy uważać i dystansować się do nieznajomych nam osób. Jak sam autor twierdzi jeśli po przeczytaniu zbioru krótkich opowiadań i wszystkich popartych konkretnymi faktami, czytelnik wracając po zmroku do domu wybierze dłuższą, ale bezpieczniejszą drogę to spełniły one swoje zadanie. Zachęcam Was wszystkich do przekonania się osobiście co autor miał na myśli wypowiadając te słowa i tego jak bardzo mroczne tajemnice może skrywać człowiek.

Choć książka nie jest najcieńsza i porusza trudne tematy, to przeczytałam ją stosunkowo szybko. Trudne jest to, że nie pokazuje fikcji, ale przedstawia faktyczne zbrodnie i morderców. Pokazuje, jacy psychopaci żyli i wciąż żyją wśród nas. Jest przerażająca. To okropne, że ludzie potrafią dopuścić się takich krzywd i bez powodu torturować i zabijać innych. Daje do myślenia i chyba sprawia, że stajemy się bardziej ostrożni i nieufni. Podobało mi się, że autor sięgnął do różnych krajów i epok. Jednocześnie nie przynudzał. Opisał to, co najważniejsze. Polecam.