Wartka śmierć

Mój wewnętrzny masochista każe czytać powieści o tematyce sekt, chociaż wcale tego nie lubię. Dzielę je na takie, które są niewiarygodne i takie, które są tak szczegółowo opisane, że aż nudne. Tą zaliczam do tych drugich. Początek zapowiadał się ciekawie, ale już przy trzysetnej stronie miałam dość... A całość ma niemal tysiąc. Dopiero w połowie zaczęło się robić ciekawie. Całość oceniam, że była zbyt rozwlekła, często na siłę przez powtarzanie tych samych przemyśleń i wyznań. Ciężko mi było przebić się przez mało znaczące informacje i poukładać sobie, co która postać mówiła i robiła, by udało mi się poskładać elementy.

Rowling poszła w bardzo dobrym kierunku z serią o Cormoranie Strike'u - już w poprzednim tomie położyła nacisk na aktualne i ważne społecznie tematy, dzięki czemu jej książki z tego cyklu odznaczają się nie tylko świetnie skonstruowanym wątkiem kryminalnym, ale i są odzwierciedleniem bolączek, z którymi obecne społeczeństwa mają do czynienia.

Tym razem autorka bierze na tapet problem sekt. Robin pod przykrywką dostaje się na teren farmy, by pomóc w odejściu z niej syna klienta agencji. Opis życia w sekcie oraz technik manipulacji to literacki majstersztyk. Wiedza ta też może przydać się nam w prawdziwym świecie, bo sekty to nie tylko grupy z powieści, ale realne zagrożenie.

Pisałam to już poprzednim razem, że powoli zaczynam być znużona wątkiem niewyjaśnionej relacji Cormorana z Robin. Na szczęście końcówka daje (mam nadzieję, że nie złudną) nadzieję, że może w końcu sprawa ruszy. W którym kierunku nie wiem - Rowling jest tego typu pisarką, u której zdarzyć się może wszystko.

Tak grube książki mogą drażnić, budzić podejrzenie, że są przegadane lub pełne nudnych opisów, wreszcie są po prostu niewygodne w czytaniu ( chyba, że ebook). Nic z tego nie dotyczy kolejnej części przygód Cormorana i Robin. Ta mogłaby być jeszcze grubsza. Już czekam co Rowling znowu wymyśli.