Zabójcza biel

„Zabójcza biel” Roberta Galbraitha (vel. J.K. Rowling) to czwarty cyklu o detektywie i weteranie wojennym Cormoranie Strike’u. Tym razem wydarzenia powieści toczą się na tle Igrzysk Olimpijskich 2012, których gospodarzem była Anglia. Bohaterowie zostają zatrudnieni przez polityka, przez to akcja przenosi się do Parlamentu i na spotkania grupy oporu, jak i arystokratycznej rodziny ich pracodawcy. Dodatkowo sytuacja osobista bohaterów też nie należy do najłatwiejszych, szczególnie u Robin, partnerki zawodowej Cormorana. Ogólnie książka nie wzbudziła we mnie aż takiego entuzjazmu jak tom poprzedni, ale myślę, że głównie ze względu na polityczne wątki powieści – ja po prostu nie specjalnie lubię takie tematy. Trochę też moim zdaniem było za dużo powtórzeń dotyczących rozterek uczuciowych Strike’a i tych, przypominających o wcześniejszych wydarzeniach w serii. Niemniej jednak książkę czytało się łatwo i przyjemnie, a zagadka była na tyle zagmatwana, że ciężko ją rozwikłać samodzielnie. Bohaterowie jak zawsze przedstawieni z dużą uwagą i różnorodnością. Dalej uważam, że jest to naprawdę fajna seria kryminalna i już odliczam dni do premiery tomu piątego! Jestem niesamowicie ciekawa co autorka wymyśliła tym razem :) Książkę polecam tym, którzy lubią skomplikowane zagadki kryminalne, niespieszną akcję i brytyjski klimat, jednak uprzedzam – ze względu na dużą uwagę przywiązaną do wątku prywatnego bohaterów, tomy serii najlepiej czytać po kolei od tomu pierwszego.

NOŻYCZKI POTRZEBNE OD ZARAZ

J.K. Rowling we wcieleniu Robert Galbraith nie potrafi powstrzymać się przed gadulstwem, dlatego dla równowagi ja będę się streszczać.

 

Po „Zabójczą biel”, podobnie jak po pozostałe książki z Cormoranem sięgnęłam tylko z powodu Macieja Stuhra. Wysłuchałam pierwszej części cyklu w jego interpretacji i wsiąkłam. To jeden z niewielu lektorów, który nie tylko fantastycznie czyta, ale też odgrywa role wszystkich występujących w powieści postaci i to jeszcze tak, że każda jest inna. Prawdziwy teatr jednego aktora. Specjalnie poczekałam na audiobooka, a kiedy trafiła się wystarczająco długa podróż uzbroiłam się w cierpliwość, powiedziałam sobie, że przecież mi się nie spieszy i zaczęłam słuchać.

 

Uwagi mam takie same jak do poprzednich części: intryga w porządku, bohaterowie w porządku - Cormorana i Robin naprawdę lubię, zakończenie w porządku, ale po co tyle słów? Bardzo mnie irytują wątki bez żadnego wpływu na akcję (perypetie Robin i jej męża zaczynają mi wychodzić uszami) i powtarzanie tych samych rzeczy po kilka razy. No cóż, po napisaniu serii książek dla dzieci autorce pozostała chyba belferska maniera wyjaśniania wszystkiego tak, aby mieć pewność że uczeń na pewno zrozumie.

 

Gdyby nie Maciej Stuhr… Wiem, wiem, powtarzam się. A przecież streściłam już wszystko, co miałam do powiedzenia. 

 

To nie jest po prostu kryminał. To kawał solidnej, wielowątkowej powieści z kapitalnymi postaciami i świetnie zarysowanym tłem obyczajowym. Czyta się długo, ale wcale nie nuży, bo akcja ani na chwilę nie zwalnia.Po obejrzeniu serialu z 2017, Cormoran Strike już na zawsze będzie dla mnie miał twarz Toma Burke, ale to nie przeszkadza. Ciekawe ile czasu będziemy czekać na piątą część. Ja czekam....

 

Nie od razu Rzym zbudowano - a Rowling zajęło to 4 tomy. "Zabójcza biel" w końcu jest prawdziwie wartym uwagi kryminałem. Opłacało się na niego czekać.

Mija rok od ślubu Robin i złapania Rozpruwacza. Dzięki tej głośnej sprawie agencja zyskała w końcu większą sławę i rozrosła się o nowych pracowników. Do Strike zgłasza się Billy, mężczyzna twierdzący, że w dzieciństwie widział jak ktoś udusił dziecko. Ze względu na jego problemy psychiczne nie jest wiarygodnym świadkiem, trudno stwierdzić co jest prawdą a co urojeniami. Nim ujawnia więcej szczegółów przerażony ucieka z agencji i zapada się pod ziemię. Wkrótce detektywów zatrudnia szantażowany minister. Obie sprawy łączy osoba starszego brata Billego.

Ciekawą zmianą w stosunku do poprzednich tomów jest inna tematyka śledztwa. Przez większość książki akcja nie kręci się wokół morderstwa a szantażu. Bardziej pasowało mi to do prywatnych detektywów. Bohaterowie mają znaleźć brudy na grożących ministrowi ludzi. Co ciekawe, kolejną z tajemnic "Zabójczej bieli" jest czym właściwie go zastraszają. Choć odpowiedź sama się nasuwa i czytelnikom i bohaterom, sprawa nie będzie taka oczywista a wskazówki mogą wprowadzić w błąd.

Książka jest dłuższa niż poprzednie, a zupełnie tego nie czuć. Wszystkie rozdziały dostarczają nowych informacji, nie czułam dłużyzn podczas czytania. Autorka bardzo poprawiła się w prowadzeniu zagadki kryminalnej, raczy czytelnika wieloma wskazówkami, które pozwalają snuć najróżniejsz...

Hmm... That was a very good book. I knew most of the plot from the TV series, so nothing surprised me. Only the thoughts of the main characters were a bit surprising. Now I know better what's going on in the minds of Robin and Corm :)