Włoski nauczyciel

"Włoski nauczyciel" Rachmana to historia o życiu jednego z dzieci wielkiego malarza, artysty Beara Bavinsky’ego, Pincha, który przez całe swoje życie nie jest w stanie wyzwolić się z cienia ojca. Książka podzielona jest na 5 okresów z życia mężczyzny, od dzieciństwa aż po jego spuściznę. Czytelnik kroczy dzielnie przy Pinchu przez całe jego życie, obserwuje jego emocje i odczucia, jego wybory i podjęte decyzje. „Dzielnie” to może nieodpowiednie słowo przy tej historii, główny bohater w końcu jest wielkim tchórzem, który całe swoje życie podporządkował pod ciągle nieobecnego ojca. To książka, która wzbudza wiele emocji, wiele sprzeciwu. Ciężko patrzeć na los naszego bohatera, wręcz chciałoby się nim potrząsnąć i krzyknąć, by przestał być w końcu taki potulny i niepewny siebie. Czy to jego wina? Czy to wina jego rodziców? Wychowania? Czy w ogóle można tu mówić o winie? Tak, prócz wielkich emocji, książka wzbudza wiele pytań. Nad losem człowieka, nad tym co kształtuje charakter, nad znaczeniem sztuki w życiu artysty. Wszystko to toczy się na przestrzeni lat, w Rzymie, USA, Francji, Londynie. To wielka powieść, którą czyta się bardzo dobrze, która wciąga i na pewno nie pozostawi czytelnika obojętnym. Ta taka mała historia wciskająca się pomiędzy „Małe życie” Yanagihary a „Szczygła” Tartt, niewielka przy nich rozmiarem, a jednak niosąca wiele. Polecam ją tym, który lubią czasem zastanowić się nad losem człowieka i znaczeniem doświadczeń go spotykających. 

Miałam problem z tą książką w trakcie czytania. Grające na emocjach marne psychologiczne powieścidło, czy świetna literatura ? Wlecze się to, ślimaczy, można by ją właściwie skrócić o połowę. Wywołuje irytację i same negatywne emocje, wkurza, przygnębia i przytłacza, ale czytelnik jest ciekawy co będzie dalej i brnie.

Powieść psychologiczno - obyczajowa ponoć z wątkami biograficznymi zaczerpniętymi z życia Pablo Picasso. Opowiada o życiu fikcyjnego narcystycznego malarza Beara Bavinskiego, o jego niekonwencjonalnej twórczości, procesie tworzenia, kontrowersyjnym życiu, a przede wszystkim o stosunkach z „wybranym” synem, jednym z 17 dzieci kochliwego malarza. Z drugiej strony towarzyszymy w życiu owemu synowi Pinchowi - od dzieciństwa do późnej starości. Kochający, ciągle czekający, dla wiecznie zapracowanego taty gotów zrobić wszytko, czego ten zażąda. Stara się mu zaimponować, zabiega o jego względy , marzy o tacie i czeka, czeka, czeka… . I bardzo chce sprostać ojcowskim oczekiwaniom. Doroślejąc i starzejąc się nie umie (ja też nie) określić, czy bycie synem geniusza to szczęście i przywilej, czy tragedia i nieunikniona klęska.

Cieszę się, że mimo niechęci do obu postaci doczytałam do końca, bo sposób w jaki syn zawalczył o siebie wynagrodził mi emocjonalny trud przebrnięcia przez lekturę. Książkę zapamiętam z pewnością. Ojca, syna, artystyczną bohemę Włoch, Stanów, Londynu, wiele szczególików dotyczących aktu malowania, choć nie znam się na tym w ogó...