Opinia na temat książki Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia

Nudnawo. Wtórnie. Nie myślałam, że to napiszę, bo z M. Grzebałkowską było mi zawsze emocjonalnie. Bardziej lub mniej podobało mi się jej podejście do zagadnienia, przeprowadzenie czytelnika przez temat, mogłam się z nią zgadzać bądź spierać, ale zawsze było interesująco. I zawsze było poruszająco. Tym razem autorka wybrała temat bardzo nośny, na którym łatwo i dużo można ugrać. Ale też można go nie udźwignąć. I tutaj, moim zdaniem, autorka zaufała łatwości trafienia. I nie udźwignęła. Choć potencjał był ogromny (zwłaszcza rozdziały o Japończykach w USA w pierwszej połowie XX wieku i o hiszpańskich dzieciach wywożonych w 1937 r. z terenów objętych wojną domową, m. in. do ZSRR), to tytuł przewyższył treść. Wyszło poprawnie, przeciętnie. Tylko.