Wschodzący księżyc

Keri Arthur

7.4 /10

Ocena 7.4 na 10 możliwych
Na podstawie 48 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.4 /10

Ocena 7.4 na 10 możliwych
Na podstawie 48 ocen kanapowiczów

Opis

Riley Janson, na co dzień zatrudniona w biurze Departamentu Innych Ras w Melbourne, skrywa niezwykłą tajemnicę. Jest rzadko spotykanym połączeniem wilkołaka i wampira, ale jej wilcza natura dominuje.
Nie chce być Strażnikiem, jak jej brat bliźniak, Rhoan, który musi zabijać, aby ochraniać ludzi. Jednak nie zawsze okoliczności sprzyjają naszym planom, czasem życie decyduje za nas?
Zbliża się pełnia, która wilczą część Riley bierze w posiadanie i doprowadza do burzy zmysłów. Gdy Rhoan znika w trakcie misji, a tajemniczy, nagi i niezmiernie pociągający wampir staje na progu jej mieszkania, Riley wie, że zbliżają się kłopoty. Aby odszukać brata, angażuje się w sprawę tajemniczej śmierci Strażników Departamentu. Jakby tego było mało, okazuje się że pojawił się niebezpieczny szaleniec ogarnięty obsesyjną myślą stworzenia doskonałej istoty powstałej z połączenia kilku genów nieludzi?
Wschodzący księżyc jest pierwszą z serii dziewięciu książek o Riley Jenson.
Daj porwać się księżycowej gorączce i wejdź do świata, gdzie wilcza namiętność budzi do życia nawet nieumarłych?

Data wydania: 2011-02-23

ISBN: 978-83-62329-17-5, 9788362329175

Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica

Cykl: Zew nocy, tom 1

Kategorie: Horror, Powieść zagraniczna

Stron: 438

Autor

Keri Arthur Autorka wielu powieści z gatunku fantasy, urban fantasy, fantastyki grozy i romansu paranormalnego. Mieszka w Melbourne, w Australii. W 2006 roku nominowana była do nagrody P.E.A.R.L. (Paranormal Excellence Award for Romantic Literature) w kategorii ...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Keri Arthur

Recenzje

Rzeczywistość ociekająca brutalnością, namiętnością, seksem...

27.05.2011

Keri Arthur to kolejna australijska pisarka, której twórczość mogłam podziwiać ostatnimi czasy. Jej dziewięciotomowy cykl o przygodach Riley Jenson - pół wampirze, pół wilkołaku - zdobył uznanie i fanów na całym świecie. Pierwszą częścią serii o Riley jest "Wschodzący księżyc", który w niesamowity sposób umilił mi kilka godzin życia w ostatnim c... Recenzja książki Wschodzący księżyc

@aniusiaczek92

Wraz ze "Wschodzącym Księżycem" wschodzą kłopoty

24.06.2011

Wampiry zazwyczaj kojarzą się z krwiożerczymi istotami, cechującymi się ogromną szybkością i trzeźwością umysłu. Natomiast wilkołaki, ludzie, którzy na wskutek pełni księżyca lub innych czynników, w zależności od koncepcji autora danej powieści, przeobrażają się w postać wilka, zawsze pokazują swą waleczność i gotowość do obrony swej sfory w ka... Recenzja książki Wschodzący księżyc

@LadyBoleyn

Poczuj żar księzycowej gorączki...

10.06.2011

Na "Wschodzący księżyc" natknęłam się przez przypadek, bo chomik tej osoby, która przetłymaczyła powieść na język ojczysty jest przeze mnie często odwiedzany i tam właśnie natrafiłam na reklamę pierwszej części przygód o Riley Jenson. Jakiś czas później zaczęłam czytać tą książkę w ebooku, chociaż dokończyłam w oryginale i moge tylko powiedzi... Recenzja książki Wschodzący księżyc

@Pria

"Wschodzący księżyc" - Keri Arthur

11.07.2012

Od momentu przeczytania wampirzej sagi Meyer przez moje życie przewinęło się kilka książek o przystojnych krwiopijcach. W większości – niestety – nieudanych. Mój nieco zszargany stosunek do wampirów poprawił serial „Pamiętniki wampirów”, a teraz – także i „Wschodzący księżyc” autorstwa Australijki Keri Arthur. Być może autorka nie jest jeszcze Wa... Recenzja książki Wschodzący księżyc

@Tenshi

Zobacz wszystkie (29) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@olkaolaolka

2011-06-30

8 /10

Przeczytane

Za dużo pikantnych szczegółów moim skromnym zdaniem. Jednakże strasznie podoba mi się postać Riley wreszcie jakaś autorka napisała o w miarę twardej kobiecie, która nie płacze z byle powodu, a spotkałam się, że niby główna bohaterka była taka mocna, a płakała o byle gówno. Niestety te pikantne szczegóły obrzydziły mi książkę, co stwierdzam z przykrością, nie muzę z 10 czy 15 razy zagłębiać się w to i owo... Rozumiem, że takie jest zamierzenie, bo w pewnym sensie to odgrywa jakąś tam role, no ale bez przesady. Boję się sięgać po następny tom, ale zagadka jeszcze się nie wyjaśniła, a ja jestem bardzo ciekawa jak to się skończy.

| link |

@beata87

2019-11-17

5 /10

Przeczytane Serie do kontynuacji

Byłby dobry romans paranormal.
Nieźle wykreowani bohaterowie, gnająca żwawo akcja, intryga nieskomplikowana, chociaż nieco pogmatwana, ale..., no właśnie... jest zbyt dużo seksu (seks przed, seks po, seks w trakcie), miałam wrażenie, że w przerwach scen łóżkowych mamy przerywniki w postaci akcji powieści. Generalnie w romansach seks mi nie przeszkadza, ale takie pieprzenie się dla samego aktu jest bez sensu. Minus 2 gwiazdki...

| link |

@minou

2011-06-27

8 /10

Przeczytane

Książka z gatunku paranolmal romance i to przez duże R ;-). Nie spodziewałam się, że książka, która (jak dla mnie) niemal ocieka seksem, będzie taka ... lekka. Przyjemnie i szybko się ją czyta. Podoba mi się koncepcja wyzwolonych seksualnie wilkołaków. Przedstawiony przez autorkę świat i kreacja bohaterów pasują do siebie. Cała fabuła ładnie się zazębia, jest szybka i trzyma w napięciu.

| link |

@milla

2011-09-14

5 /10

Paranormal

Polskie wydanie rozczarowało mnie. Powieść została „okrojona”. Usunięto elementy istotne dla rozwoju fabuły, niezbędne do pełnego zrozumienia uniwersum stworzonego przez Keri Arthur. Niejednokrotnie podczas lektury odczuwałam braki pewnych informacji, które jak się później okazało były obecne w tekście oryginału.

| link |

@Bujaczek

2011-12-04

8 /10

Przeczytane Mieszanka anielsko - wampirzo - demoniczno - anielska, czyli wszystko co magiczne ;)

„Wchodzący księżyc” czyta się bardzo szybko, autorka pisze językiem lekkim i przyjemnym, łatwo trafiającym do czytelnika. Czytaniu towarzyszy nutka napięcia, ciekawości i niepewności. Ogólnie rzecz ujmując, jest dobrze ;)

| link |

@Black23

2011-07-18

tak, to jedna z tych książek , którą się czyta z wypiekami na twarzy. Bardzo odważna treść. Wilkołaki pokazane zupełnie z innej strony. Napewno nie zalicze tej książki do nudnej lektury :)

| link |