Z popiołów

Każdy człowiek jest jak księżyc.
Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu.
Mark Twain

Dlaczego ja nie wiedziałam że akcja toczy się w Krakowie? Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale nie mogę się oprzeć książkom, w których tłem wydarzeń jest miasto, które znam. Prawie przechadzam sie z bohaterami po znajomych ulicach i jeżdze razem z nimi "moimi" tramwajami. W tym wypadku tak nie było, bo w ogóle nie zdawałam sobie z tego sprawy. Po doczytaniu pierwszych stron, powiedziałam sobie "lubię to", bo Kraków, ale czy mój entuzjazm utrzymał się do ostatniej strony?

Standardowo zacznę od kilku słów o autorce, bo że to moje pierwsze - i mam nadzieje nie ostatnie spotkanie z Martyną Senator. Na swoim koncie ma już 5 powieści, zadebiutowała w 2015 roku książką Kiedy wolność mówi szeptem. Ukończyła informatykę i ekonometrię na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. 

Może się wydawać, że ta nie gruba książka będzie typową opowieścią o nastolatkach i ich trochę naciąganych problemach. Nic bardziej mylnego. Głównymi bohaterami są Sara i Michał, którzy spotykają się przypadkiem, gdy szóstka dresiarzy próbuje zabrać dziewczynie portfel. Na co Michał jak prawdziwy mężczyzna nie pozwala. Sytuacja jest tak przewidywalna, że oczekujemy tu zaproszenia na kawę, ale - wspaniale dla historii, Sara okazuje minimalną wdzięczność. Oprócz milczącego przyzwolenia na odprowadzenie do domu, nie jest zainteresowana znajomością. Michał mimo to, nie może zapomnieć o tej ...

Na początku zacznę od plusów bo lepiej mi się o nich mówi. Sami zresztą wiecie. Książkę, czytało się na prawdę szybko, jest napisana zrozumiałym językiem. Historia ich dwojga jest cudowna. Nie potrafię sobie wyobrazić tego jak by to wyglądało w moim wypadku. Gdybym tylko mogła dostać drugą część tej książki, byłabym zakochana bez pamięci. I pokochałam bym autorkę, równie mocno jak fabułę. Bohaterzy są dobrze wykreowani. Zachowują się w sposób naturalny. Twórczyni pokazała jak może wyglądać świat gdy przeszłość będzie nas cały czas trzymać w swoich sidłach.

Plusy mamy, teraz minusy? Szczerze, to tylko doszukałam się jednego. Czemu to tak szybko się czytało !? Czemu tak historia nie jest dłuższa?! Uspokój się Gosia bo zaraz wyjdziesz na jakąś psychopatkę. Mam nadzieję, że w drugiej części tej cudownej trylogii, będę mogła więcej się dowiedzieć.