Opinia na temat książki Zapach spalonych kwiatów

Fatalna. Spodziewałam się czegoś innego. Ale może zacznę od początku. Naprawdę rzadko to mówię, ale serial "Czarownice z East Endu" jest dużo lepszy niż książka na podstawie której został zrealizowany. "Zapach spalonych kwiatów" nie ma w sobie nic ciekawego, może z wyjątkiem tytułu. Powieść jest napisana tak chaotycznie i kiepsko, że ciężko podołać. Próżno szukać w bohaterach charakteru, ponieważ jedyne co autorka im nadała to imiona. Akcja pędzi tak szybko, że nie sposób się połapać, a tym bardziej przejąć i wczuć w sytuację. Czyta się z automatu, bo lekkie, bo nie wymaga myślenia, bo zabija czas. Choć zazwyczaj takie lektury sprawiają mi przyjemność, ta mnie wymęczyła. Nie brak w tej książce niedorzeczności - policja przesłuchuje dwie kobiety, ponieważ (sic!) - jedna z nich jest barmanką robiącą nietypowe koktajle, w związku z czym może być oskarżona o współudział w morderstwie (w końcu jej superłiczowy drink mógł sprawić, że zabójca był bardziej agresywny), a druga dała jakiejś wariatce węzeł, przez który rzekomo powiesił się jej mąż. Na rany Chrystusa, głupota na głupocie głupotą popychana. Naciągane to wszystko niemiłosiernie, przez co bolesne w odbiorze straszliwie. Zwykłam jednak mówić B, kiedy już powiedziałam A, wobec tego zajrzę do kolejnej części.