Zgromadźcie się w imię moje

Jest to drugi tom autorki, ale pierwszy, po który udało mi się sięgnąć. Moim zdaniem, nie trzeba znać poprzedniego, by spokojnie przeczytać ten, chociaż z pewnością dałoby mi to więcej informacji o samej bohaterce.

Ciężko jest ocenić książkę, w której dostajemy biografię autorki. Kim była Maya Angelou?

Bohaterką jest afroamerykańska dziewczyna, która probuje zmienić życie swoje oraz swojego syna na lepsze. Opisuje realia jakie panowały w okresie po drugiej wojnie światowej. Możemy poznać jej zmagania, by osiągnąć stabilizację finansową ale nie tylko. Książka pozwala nam lepiej zrozumieć to, dlaczego Maya dokonała takich wyborów a nie innych.

Czy młoda dziewczyna, może zostać wdać się w romanse, prowadzić dom schadzek lub sama być jedną z „opcji” dla mężczyzn? Na ile człowiek może sobie pozwolić w imię miłości? Czy jej syn był dla niej najważniejszy? Czy To wszystko, co osiągnęła w swoim życiu to tylko zrządzenie losu?

Myślałam, że to będzie średnio interesująca książka. Nie zrozumcie mnie źle. Nie znałam Angelou i nie byłam pewna, czy jej autobiografia mnie wciągnie. Gdy jednak zaczęłam czytać, okazało się, że styl pisania autorki, jak i świetny przekład Elżbiety Janoty, sprawiły, że nie mogłam się od niej oderwać. Tę 240 stronicową książeczkę przeczytałam siedząc w fotelu w ciągu jednego wieczoru.

Wczułam się w całą historię i kibicowałam bohaterce, chociaż momentami jej nie lubiłam. Nie podobało mi s...

Po doskonałym "Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak" nie mogłam przejść obojętnie obok "Zgromadźcie się w imię moje". Maya Angelou to postać wybitna, choć jej życie nie należało do łatwych. Trudne dzieciństwo, wczesne macierzyństwo. Byłam ogromnie ciekawa co jeszcze przygotował dla niej los.

Tak jak pierwszą część czytałam powoli, niespiesznie, tak tę pochłonęłam od razu. Zastanawia mnie, czy to kwestia tego, że zmienił się styl autorki, a może tego, że wręcz przeciwnie, pozostał niezmienny. Nie wyczułam jednak tej poetyckości, do której przyzwyczaiła nas Pani Maya Angelou.

Bardzo łatwo byłoby mi ocenić autorkę. Potępić jej zachowanie, jej naiwność i niejednokrotnie głupotę. Oburzyć się wobec tego jak lekko traktowała fakt posiadania dziecka. Jak niemal go nie straciła. To jak zostawiała go tygodniami. Jednak jeszcze ciężej jest mi nie czuć współczucia wobec jej zagubienia, wiary w miłość i uczciwość innych.
Wielokrotnie oszukana, zdradzona. Będąc wciąż w młodym wieku przeżyła tak wiele. Jednak to nie fikcja literacka, a prawdziwa, autobiograficzna opowieść. Nie popieram jej wyborów, nie rozumiem ich.

Dlatego, gdybym miała jednym słowem podsumować "Zgromadźcie się w imię moje" określiłabym ją jako trudną.
Ciężko określić książkę w kategorii - podobała mi się, bądź nie - wciąż mam na względzie to, że opisuje prawdziwe życie. Jednak styl sprawił, że pragnę więcej bo dla mnie książka przypominała prawdziwie czytelniczą ucztę.