Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak

Rodzice ją porzucili, a jej wychowaniem zajęła się babcia 'Mamcia' i stryj. To nie koniec, ponieważ miejsce, w którym musiała dorastać było pełne dyskryminacji i segregacji rasowej. Jednak to kolejne lata u boku matki odcisnęły na niej największe piętno, ponieważ doświadczyła przemocy seksualnej tracąc swoje dzieciństwo, ale i sprawiając, że milknie na kolejne lata..

Lubicie książki autobiograficzne? Jeśli tak, to mam dla Was książkę wpływającą na uczucia, przez co ogromnie porusza emocje czytelnika. W historii autorki pokazana jest bieda, rasizm, obojętność, ale i nadzieja. Czytając i doświadczając smutnych wspomnień doceniamy, ale i wyciągamy wiele wartości z tych wstrząsających lekcji od życia.
Jest to odważna i subtelna historia, Maya Angelou zdobyła się na odwagę i podzieliła się z czytelnikami swoją doczesną wędrówką. Przeszła trudną drogę, przyspieszona dorosłość wiązała się niestety z traumatycznymi doświadczeniami, ale postanowiła podzielić się własnymi wspomnieniami, ukazać wykorzystywanie seksualne i walkę o przetrwanie w brutalnym świecie.

Wiosna, tchnęła życie w okoliczny las.
Igła przędze cicho niczym ptak.
Enigma pochłaniająca metaliczny brzask,
Mała, niczym spadający z nieba grad.

Duma rozpierająca małe serce,
Lakoniczna radość uprzędzona naprędce.
Absurdalność wielu sytuacji,
Coś, czego zabrakło w domu, przy kolacji.
Zagubiona mała dziewczynka w dorosłej kobiecie,
Energia rozpętana w kwartecie.
Gnijąca wartość duszy rozplatana,
Omija serce, język i głowę.

Własne, kobiece — więcej nie odpowiem.

Krucha niczym lód, ale wiele przeszła.
Lawa niepewności podburzała morze.
Ale serce pozostało wierne,
Tylko prawdziwej, owej.
Cena, jaką przyszło zapłacić,
Empatia, którą tak łatwo było stracić.

Śpiew samotny okrąża płomienie,
Podróże w głąb duszy, pragnienie.
Iglane zasuwy rozsuwają zorze,
Emanacja ogranicza prawość do kurtyny.
Wasza ślepota rani okrutnie,
Ambitna tarcza zwalcza dzikie trutnie.

Ptasi, cichy brzask to wszystko przed oczami,
Taki poranek, nie do opisania słowami.
Ale do zapamiętania duszą i sercem,
Który sprawia, że chce się tylko więcej.

Pierwsze litery są rozwiązaniem.
.

Wiele znacząca historia. Wiele wnosząca i poruszająca dogłębnie. Tytuł nie wskazuje na nic. To domysł. To jeden z tych, które nie mają wskazać zakończenia. To Ty jako czytelnik, zanim sięgniesz po książkę, mam wymyślić swoje zakończenie. Ta historia, to wewnętrzny płacz, ...

"Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak" to książka, która uchodzi za jedno z najważniejszych arcydzieł XX-wiecznej literatury amerykańskiej. Napisana w 1969 roku przez Mayę Angelou - czołową poetkę aktywistkę na rzecz praw obywatelskich dla czarnoskórej ludności w USA, książka jest formą autobiograficznej opowieści o dzieciństwie i dorastaniu w Ameryce w latach 30. i 40. XX wieku.

Po rozstaniu rodziców Maya w wieku trzech lat razem ze starszym bratem przybywa na głębokie Południe, do Stamps w Arkansas. Jest wychowywana w głównej mierze przez babcię, a wczesne lata jej życia polegają na nauce i pomocy w sklepie. Jednak trudno jest żyć w rasistowskim kraju, gdzie występuje segregacja rasowa i dyskryminacja ... ze świadomością istnienia Ku Klux Klanu czy chociażby problemem leczenia kolorowych osób przez białych lekarzy (oczywiście to tylko wybrane zmartwienia głównej bohaterki, w książce pojawia się ich znacznie więcej). Kilkuletnia Maya nieustannie stara się zrozumieć otaczający ją świat i jest pełna obaw czy przypadkiem nie zrobiła czegoś złego. Czym zasłużyła sobie na takie traktowanie? W czym jest gorsza?

To, co najbardziej uderza w tej książce to punkt widzenia dziecka. Ile prawdy jest w stanie przekazać tak młody umysł czarnoskórej dziewczynki, zmuszonej do zbyt szybkiego dorastania? Mayi Angelou doskonale udało się pokazać wolę życia, prostotę myśli i rozbrajającą wrażliwość młodszej wersji siebie. Jej opowieść przepełnia cierpienie, ale dostrzec moż...

Przyznaję, że nazwisko Maya Angelou było mi jak dotąd całkowicie nieznane. Po książkę sięgnęłam skuszona opisem i przede wszystkim bardzo intrygującym tytułem. Autorka, zarazem aktywistka, w Polsce, mam wrażenie, również mało rozpoznawalna, okazała się być postacią wybitną, której działania na rzecz praw obywatelskich dla osób czarnoskórych zostały wielokrotnie odznaczone.

Maya Angelou, od urodzenia zmagała się z wykluczeniem na tle rasowym, później jako mała dziewczynka doświadczyła wykorzystania seksualnego. Wprost, otwarcie i bez ogródek pisze o swoim życiu.

Już na samym wstępie, ogromne wrażenie zrobiło na mnie emocjonalne przedsłowie prezenterki telewizyjnej Oprah Winfrey, rzucające światło na życie autorki. To o czym należy wspomnieć to, fakt, że tytuł nie wyczerpuje życiorysu aktywistki. Jest jedynie wprowadzeniem.

Choć książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, to jednocześnie bardzo mnie wymęczyła. Nie jest to lektura na jeden wieczór, to tytuł, który trzeba czytać powoli, uważnie, delektując się przy tym słowem. Bo barwny język, to perła tej autobiografii. Proza z poetyckim wydźwiękiem. Równocześnie całość przypomina chaos. "Wiem, dlaczego w klatce śpiewa ptak" jest jak potok precyzyjnie skrojonych myśli, przelanych na papier. Czasami jednak przypomina sprawozdanie wyprane z emocji. Doskonale widoczne jest to w sytuacjach, które sprawiają, że czytelnikowi pęka serce, wrze z gniewu, smutku i żalu, a autorka przechodzi nad tym do porządk...