Ziele Marianny

Drugi tom o niezwykłych kobietach z Mazur przynosi historię Marianny, córki Stanisławy akuszerki z Sensburga, czyli z Mrągowa. Dziewczyna po zdługiej rozłące z matką zjawia się na Mazurach, gdzie w leśniej głuszy udaje jej się przetrwać wojnę.
Marianna podejmuje pracę wspólnie z matką przy tworzeniu mieszanek ziołowych, co w trudnym czasie wojjennym i tuz po pozwala kobietom przetrwać. Na horyzoncie pojawia się pierwsza miłość, czy szczęśliwa?
Autorka po raz kolejny wprowadza czytelnikow w pachnący świat ziół oraz zbliża do natury, tak hojnie obdarowującej ludzi . Wędrówki po łąkach wraz z bohaterkami niosą swego rodzaju ukojenie, a opisy skonstruowane są tak, że ma się wrażenie bycia w samym centrum pachnącego łanu.
Oprócz niezwykłych opisów przyrody, zapoznajemy się ze specyficznym środowiskiem, gdzie łączą się kultury staroobrzędowców, rdzennych Mazurów, nacji niemieckiej, co stanowi dosyć wybuchowy tygiel.
Poza tym czasy, w ktorych przyszło żyć bohaterkom, nie należały do najłatwiejszych. Zniszczenia wojenne zrobiły swoje, a i mieszanina ludności tworzyła specyficzny klimat.
Dodatkowo nowy ustrój socjalistyczny nie sprzyjał prowadzeniu prywatnego sklepu i usług.
Czekam na kolejny tom, aby poznac dalsze losy Stasi, jej córki Marianny i wnuczki Nadzi.

"Ziele Marianny" to kontynuacja powieści "Akuszerka z Sensburga" Katarzyny Enerlich. W książce tej spotykamy ponownie znaną nam Stasię, akuszerkę i pielęgniarkę, która w Sensburgu znajduje pracę oraz Galinę, zielarkę z klasztoru staroobrzędowców, która porzuca życie mniszki. Poznajemy dalsze ich losy, widzimy jak zmieniają się Mazury w czasie wojny i po niej, a także, a może przede wszystkim, poznajemy bliżej Mariannę, córkę Stasi, która dorasta i wchodzi w świat.

To kawałek całkiem dobrej literatury obyczajowej, z bardzo ciekawie opisanym tłem historycznym i barwnym nietypowym miejscem akcji. Książka ta ma swoje niedoskonałości, takie jak zbyt małe zagłębienie w charaktery postaci i dość urywana, powierzchowna akcja, ale obrazowo opisane miejsce akcji, ciekawostki historyczne i ładny język powodują, że czytanie jej jest dość sympatyczne. To powieść z którą można ciekawie spędzić czas, choć nie zostanie na dłużej z czytelnikiem.


Przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej