Zimowla

Cukrówka to mała miejscowość położona w Dolinie Zmornickiej, gdzieś pomiędzy Krakowem a Słowacją. Właśnie tu, w tej zmyślonej małej wiosce w 2005 roku latem dochodzi do serii różnych dziwnych zdarzeń, które mogą zwiastować nadejście apokalipsy. W środku nich jest narratorka „Zimowli”, młoda nastoletnia dziewczyna, która pełni rolę obserwatorki. Poprzez przytaczanie zdarzeń i próby ich uzasadnienia, narratorka wybiega daleko w przeszłość, wspominając i opowiadając dawne dzieje, historię swojej rodziny i, po części, całej miejscowości. I tak poznajemy losy jej babki, Towarzyszki Sarneckiej, która twardą ręką rządziła w Cukrówce, a która po obaleniu komuny wyjechała do USA i zostawiła jej w spadku ‘babiznę’. Poznajemy losy ojca, dziwaka, hipochondryka, magika, który kolekcjonuje znaki zwiastujące nadejście apokalipsy. Jest też Pszczelarz, dziwny starszy pan, chodzący w kaszkiecie, kapciach i szlafroku, który kijem, jak różdżką rządzi swoimi pszczołami. Jest w końcu Magda, rówieśniczka narratorki, która jest cudem lub przekleństwem, wielką fascynacją i zarazem wielkim strachem całej miejscowości.

Cukrówka to miejsce gdzie wspomnienia są żywe, gdzie realizm przeplata się z magią, gdzie dzieją się dziwne rzeczy, a których narratorka szuka uzasadnienia w rzeczywistości. Cała książka jest jakby jednym wielkim zbiorem pamięci, zapisem wspomnień z dzieciństwa i okresu dorastania narratorki. To też obraz małej miejscowości, gdzie zabobony i dawne wierzenia walczą z nowoczesnośc...