Żółte sznurowadła

Autorka książki "Żółte sznurowadła" jest z wykształcenia pedagogiem z wieloma osiągnięciami na swoim koncie. Jednak po jej książce wnioskuje, że sprawdza się także w roli pisarki. Bohaterka powieści Iza, dziwnym zbiegiem okoliczności jest także pedagogiem a dodatkowo pisuje felietony i opowiadania do czasopism. Ma kochającego chłopaka, cudowną mamę i wszystko w jej życiu zaczyna układać się po jej myśli. Do czasu. Pewnego dnia okazuje się, że jej Tomek ma raka. Dziewczyna jest załamana i w ułamku sekundy wali jej się świat. Postanawiają walczyć i ani myślą o porażce. Jednocześnie Iza zaczyna śnić o małym chłopcu, który staje się świadkiem brutalnego morderstwa matki. Spisuje to wszystko w formie opowiadania i przesyła znanemu redaktorowi. Z czasem zauważa, że żyje podwójnym życiem. Tym ze snu oraz tym szarym, realnym, okrutnym. A może sen okaże się rzeczywistością? I co wspólnego z całą sprawą mają żółte sznurowadła? Książka ma w sobie to coś. Historia walki z chorobą Tomka, przeplatają się z felietonami o zagubionym chłopcu. Emocje jakie towarzyszą Izie, udzieliły się także i mnie. Starałam się postawić na jej miejscu i myślałam, jak ja bym postąpiła. Niestety dla dziewczyny los nie okaże się łaskawy. "Żółte sznurowadła" mówią o nadziei, o miłości ale też wierze w ludzi. O tym, jak ciężka choroba może zmienić człowieka. Płakałam i śmiałam się razem z bohaterami. Książka głęboko wbiła mi się w pamięć i serce. Jest prawdziwa i przez to okrutna. Polecam.